Ο πρώην Αρχηγός Ναυτικού φαίνεται ότι δημιούργησε μια νέα φιλοσοφία Ηγεσίας, η οποία κάλλιστα θα μπορούσε αυτούσια να συμπεριληφθεί σε μία επόμενη έκδοση  του βιβλίου του «περί Ηγεσίας» του επίτιμου Ναυάρχου Κ. Χρηστίδη.

Εκτός λοιπόν από τον χαρισματικό ηγέτη, τον τοξικό ηγέτη και τους άλλους τύπους  ηγετών που περιγράφει στο βιβλίο του,  θα πρέπει να αναφερθεί και στον Ηγέτη «βαμπίρ». Γιατί το λέμε αυτό; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της ηγεσίας;

Συνοπτικά είναι η ηγεσία που εκμεταλλεύεται τους υφισταμένους που του έχει εμπιστευτεί  το σύστημα που διοικεί. 

Δεν τους αξιοποιεί προκειμένου να ωφελήσει τον Οργανισμό που ηγείται, αλλά στις δύσκολες στιγμές τους χρησιμοποιεί ως άλλοθι προκειμένου να παραμένει άφθαρτη η ηγεσία. 

Έτσι δημιουργείται η λεγόμενη «δεξαμενή αναλώσιμων συνεργατών».

Λειτουργεί ως άλλος Ιανός,  που θέλει να έχει συμμαχίες παντού, και επειδή αυτό εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να αντέξει στο χρόνο για πολύ, προκύπτουν οι θυσίες  στο βωμό της δικής του επιβίωσης. Θυσίες που αφορούν και σε πρόσωπα που τον στηρίζουν.

Θύμα αυτής της πρακτικής υπήρξε κι ο πρώην Αρχηγός Στόλου, ο Αντιναύαρχος Παναγιώτης  Λυμπέρης. Από την πρώτη στιγμή αποδείχθηκε ιδιαιτέρως πολύτιμος. Υπήρξε πάντοτε το ποιοτικό αντίπαλο δέος στην ηγεσία των επιτελείων και για το λόγο αυτό οι σχέσεις τους δεν ήταν πάντα  «αρμονικές» .  

Αναλώθηκε αργά και μεθοδικά προσφερόμενος ως θυσία στον Α/ΓΕΕΘΑ, χρήσιμος για τις γνώσεις του Αξιωματικός, που όμως θα έπρεπε να έχει ημερομηνία λήξεως ως «ανυπότακτος και απρόβλεπτος» και αυτός που δήθεν διέρρεε τις συζητήσεις του Ανωτάτου Ναυτικού Συμβουλίου. Ο Παναγιώτης Λυμπέρης είναι αμφίβολο αν έχει μιλήσει ποτέ στη ζωή του με δημοσιογράφο. Ίσως να έχει χαιρετίσει κάποιους σε δημόσιες εκδηλώσεις.

Το ίδιο είδαμε να συμβαίνει αυτές τις ημέρες με τον Αρχιπλοίαρχο Παναγιώτη Σταθόπουλο! 

Τι δεν θα πρέπει διαφεύγει όμως του νέου ηγετικού σχήματος το οποίο έχει μέχρι στιγμής προκαλέσει πλήρη απογοήτευση στο προσωπικό του ΠΝ.

Ότι οι Ιφιγένειες που θυσιάστηκαν υπηρετούσαν διαχρονικά όχι πρόσωπα, αλλά το θεσμό του Αρχηγού, έχοντας θητεύσει σε πλήθος προσώπων που πέρασαν από τη θέση αυτή. 

Το νέο ηγετικό σχήμα όμως δεν θα πρέπει να πέσει στην παγίδα του διχασμού που καλλιεργήθηκε, αλλά να γιατρέψει τις πληγές που άφησε ο «ηγέτης βαμπίρ», να ενώσει τον κόσμο και να υπηρετήσει τη διαχρονική ιδέα του Πολεμικού Ναυτικού ανοίγοντας πανιά οραματισμού, έχοντας σαν κατευθυνση  τα απάνεμα λιμάνια της επίτευξης των στόχων του Πολεμικού Ναυτικού. Αυτό που πρέπει να διασφαλίσει είναι η ρότα που θα ακολουθηθεί, να μη διστάσει να λάβει πορείες έστω και αντιπαράλληλες διότι τα στερνά τιμούν τα πρώτα … 

Όλα αυτά δεν αφαιρούν τίποτα από τις τεράστιες ευθύνες του Φλώρου! Η εκτίμηση ζημιών από την επόμενη ηγεσία θα είναι τρομακτική. Γιατί κάποια στιγμή θα υπάρξει και επόμενη ηγεσία. Πάντα υπάρχει, απλά ο κ.Φλώρος μάλλον αρνείται να το πιστέψει…