Μόνος του ήρθε. Και προτού καθίσουμε σε μια γωνιά του κέντρου, προτού προλάβω να τον ρωτήσω για την εγκληματικότητα και τη διαφθορά, με ασυγκράτητο ενθουσιασμό εκφράστηκε με τα καλύτερα για την ταινία «Τα παιδιά του χειμώνα» του Αλεξάντερ Πέιν, δηλαδή για τον ελληνικής καταγωγής σεναριογράφο και σκηνοθέτη: «Με κατέπληξε, από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει τον τελευταίο καιρό». Και πρόσθεσε «ενώ στην αρχή σού φαίνεται λίγο βαρετή, η εξέλιξή της είναι συγκλονιστική».

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης πηγαίνει σινεμά. Και μάλιστα τακτικά.

Σκηνή 1 – Ενας υπουργός με καλλιτεχνική ευαισθησία

– Πώς ένας υπουργός της Αστυνομίας έχει τέτοια ευαισθησία, να βλέπει σινεμά; «Οι ευαισθησίες μου έχουν να κάνουν με την ψυχή μου, που σμίλεψα μέσα από τα βιώματα της παιδικής μου ηλικίας, τα οποία συνδέουν δύο πράγματα. Το ένα ήταν ο πολιτισμός – μεγάλωσα σε ένα πολύ μικρό χωριό στην Ημαθία, την Αλεξάνδρεια, όπου ο μισός πληθυσμός, περίπου 1.000 άτομα από τα 2.000, ήταν πρόσφυγες, Μικρασιάτες και Πόντιοι. Ο παππούς μου, ήρθε από εκεί. Ο πατέρας μου γεννήθηκε εδώ, λίγο μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Και οι γονείς της μητέρας μου ήταν από τη Μαγνησία της Σμύρνης. Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον με έντονο πολιτισμό, όπου κάθε μέρα άκουγα την έννοια της πατρίδας – και πατρίδα εννοούσαν τη Μικρασία και τον Πόντο. Μάλιστα οι δύο γιαγιάδες μου δεν μιλούσαν ελληνικά, μιλούσαν τουρκικά και ποντιακά. Κι έτσι έμαθα τα ποντιακά».

Μετά μου εξήγησε ότι είναι από 7 ετών στα χωράφια. «Αυτό που λένε ότι είμαι εργασιομανής, είναι ουσιαστικά ένα δείγμα για τον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσα και αντιλήφθηκα πώς βγαίνει το ψωμί, ότι θέλει προσπάθεια και μάλιστα χειρωνακτική εργασία. Εκεί όμως σιγά-σιγά απέκτησα και οξύνοια από την προσπάθειά μου να υπερβώ τη χειρωνακτική εργασία για να πάω σε ένα επόμενο βήμα. Και πάντα διαμόρφωνα την άποψη ότι τίποτα δεν γίνεται χωρίς κόπο, τελικά».

Σκηνή 2 – Από τη χαλάρωση στη διάλυση

– Να πιάσουμε ένα σημείο συγκεκριμένο τώρα. Το καλοκαίρι που ήρθαν οι Κροάτες. Τι συνέβη τότε; Γιατί δεν έχω καταλάβει πού κατέληξε αυτή η ιστορία. «Πουθενά. Προφανώς αδράνησαν οι κρίσιμοι κρίκοι μιας αλυσίδας, που έπρεπε να κινητοποιηθούν για να αντιμετωπίσουν ένα ζήτημα το οποίο ήταν μπροστά στα μάτια μας. Το βλέπαμε. Αυτό όμως είναι ένα ζήτημα συνολικότερης χαλάρωσης πολλές φορές. Κάθε μέρα προστίθεται κι άλλη χαλάρωση και, στο τέλος, έρχεται η διάλυση. Η Αστυνομία είναι πολύ ευαίσθητο σώμα κι αυτός που κρατάει την μπαγκέτα, δηλαδή ο πολιτικός προϊστάμενος και ο υπηρεσιακός προϊστάμενος, πρέπει να έχουν τεταμένη την προσοχή τους. Οταν είσαι υπουργός για την ασφάλεια της χώρας, δεν μπορείς να είσαι χαλαρός. Πρέπει να είσαι διαρκώς με τις κεραίες τεταμένες και τα αντανακλαστικά σου πάντα όρθια. Εγώ αυτό το απέκτησα από μικρός λόγω των κινδύνων που αντιμετώπιζα κάθε μέρα, ασχολούμενος με τη γη και με τις χειρωνακτικές εργασίες, τα αγροτικά μηχανήματα, τις μεταφορές που έκανα. Δεν δικαιολογείται δηλαδή σε καμία περίπτωση να είσαι πολιτικός προϊστάμενος στην Αστυνομία και να είσαι χαλαρός, δεν γίνεται αυτό. Πρέπει να είσαι διαρκώς σε ένταση, για να αντιμετωπίσεις τα προβλήματα».

Σκηνή 3 – Η Greek Mafia

– Ενας απλός αστυνομικός που κινδυνεύει η ζωή του στον δρόμο πόσα παίρνει, 800 ευρώ; «Παίρνει λίγο παραπάνω απ’ όσα ο δημόσιος υπάλληλος. 1.000, 1.200 ευρώ, ανάλογα με τον χρόνο».

– Δεν είναι ευάλωτος στη διαφθορά; «Ετσι είναι και ο γιατρός, ο οποίος διαπραγματεύεται κάθε μέρα τη ζωή των ανθρώπων. Αυτό είναι το επίπεδο των μισθών και αυτή είναι και η πρόκληση, να αυξηθούν οι μισθοί στη χώρα. Το ακούω αυτό που λες, αλλά και λίγα παραπάνω χρήματα να έπαιρνε, πάλι θα κάναμε την ίδια διαπίστωση».

– Να μιλήσουμε ειλικρινά, ποιο το ποσοστό της διαφθοράς; 5%, 10%, 20%, 30%, 40%; «Οχι, όχι, είναι απειροελάχιστο το ποσοστό. Αν πάρουμε στοιχεία από την Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων που ασχολείται με τη διαφθορά των σωμάτων ασφαλείας, θα διαπιστώσουμε ότι πρόκειται για ένα πολύ μικρό ποσοστό, αλλά είναι επικίνδυνο. Γι’ αυτό χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή».

– Αν είναι μικρό το ποσοστό, τότε γιατί η Greek Mafia δρα, γιατί σκοτώνουν έτσι στον δρόμο; Δεν τους ξέρουν αυτούς; «Το οργανωμένο έγκλημα υπάρχει σε όλες τις χώρες. Εδώ το θέμα είναι η αδυναμία να εξιχνιαστούν τα εγκλήματα με τα συμβόλαια. Και μέσα από εκεί να διεισδύσει κανείς και στο έγκλημα. Στην τελευταία εξιχνίαση που έγινε για τις τρεις τελευταίες εκτελέσεις, δύο θανάτων και ενός τραυματισμού, διαπιστώνουμε το εξής: ότι υπάρχει μια διαμάχη μεταξύ αυτών που θέλουν να μπουν στο λαθρεμπόριο τσιγάρων κι αυτών που είναι μέσα και νιώθουν ότι απειλούνται. Και εκεί υπάρχει μια σύγκρουση συμφερόντων. Τώρα υπάρχει γνώση».

– Αφού τους ξέρουμε, γιατί δεν τους συλλαμβάνουμε; «Τώρα άρχισαν συλλήψεις. Κάποιοι κινούνται στον χώρο της οικονομίας, δηλαδή, στα καύσιμα. Κατά καιρούς συλλαμβάνονται. Αυτό, όμως, που ξεκινάμε τώρα είναι να υπάρξει μια ολιστική προσέγγιση που θα αφορά και τα περιουσιακά τους στοιχεία, follow the money, που λέμε. Και ταυτόχρονα πρέπει να περιορίσουμε κι αυτήν την αίσθηση ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα ξέφραγο αμπέλι».

– Πώς θα περιοριστεί; «Να κάνουμε την αστυνομική δουλειά, την εξιχνίαση των εγκλημάτων, γιατί μέχρι τώρα δεν είχαμε εξιχνίαση. Δεκαπέντε χρόνια τώρα έχουν συμβεί 40 εκτελέσεις χωρίς να υπάρχει υπεύθυνος».

– Γιατί γινόταν αυτό; «Γιατί προφανώς υπήρχε μια αδυναμία».

– Αδυναμία ή διαφθορά; «Οχι, αδυναμία».

– Μα αφού ξέρουμε, ας πούμε, ότι ο Δανίκας είναι εγκληματίας. Πιάσ’ τον. «Ο Δανίκας κάνει λαθρεμπόριο. Δεν ξέρουμε όπως ποιος είναι από πίσω, που τον σκότωσε».

– Μα και το λαθρεμπόριο που κάνει παράνομο είναι. «Εκεί χρειάζονται διάφορες υπηρεσίες να τον ελέγξουν για το λαθρεμπόριο. Η Αστυνομία δεν είναι μόνο για το λαθρεμπόριο, είναι μικρό μέρος. Χρειάζεται λοιπόν όλες οι υπηρεσίες μαζί να συνεργάζονται για να συλλάβουν αυτά τα εγκλήματα. Και η Αστυνομία να κάνει τη δουλειά της στην εξιχνίαση των δολοφονιών. Θυμάσαι ότι για τη “17 Νοέμβρη” είχαν γραφτεί εκατομμύρια σελίδες. Ούτε μία από αυτές δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Ο,τι γράφτηκε επί 27 χρόνια δεν είχε σχέση με την πραγματικότητα».

Σκηνή 4 – Η εξάρθρωση της 17Ν ήταν ελληνική επιτυχία

– Και ποια ήταν η πραγματικότητα; «Οτι ήταν κάποιοι τύποι εδώ ανάμεσά μας, οι οποίοι πήγαιναν και δολοφονούσαν αθώους ανθρώπους και δημιουργούσαν προβλήματα».

– Και είχαν πει τότε ότι ήσουν τυχερός γιατί έσκασε ο μηχανισμός στα χέρια του Ξηρού. «Αυτές είναι κουβέντες οι οποίες δεν έχουν ευθύνη μέσα τους. Σου θυμίζω την υπόθεση της Λουίζης Ριανκούρ, όπου κάθονταν δίπλα οι τρομοκράτες με τους αστυνομικούς και οι τρομοκράτες γελούσαν. Θέλω να πω ήταν ένα φιάσκο. Δεν είναι λοιπόν θέμα τύχης. Είναι ζήτημα κατά πόσο κάθε φορά που υπάρχει ένα τυχαίο γεγονός μπορείς να το αξιοποιήσεις και να το μετατρέψεις σε επιτυχία της δημοκρατίας και της ασφάλειας. Αυτή είναι η αποστολή του πολιτικού. Ολα τα άλλα έχουν να κάνουν με μυθιστορήματα».

– Είχανε βοηθήσει οι Αμερικανοί τότε, έτσι λέγεται. «Ο καθένας είχε τη δική του συμβολή – όχι στην εξάρθρωση. Η εξάρθρωση ήταν απόλυτα, όπως έχουν ομολογήσει όλοι οι ξένοι, των Ελλήνων αξιωματικών της Αστυνομίας. Αυτό στο οποίο βοήθησαν όλοι οι ξένοι ήταν στο να κάνουμε μια σωστή προσέγγιση στα πράγματα. Θυμάμαι, για παράδειγμα, ότι στην τελευταία δολοφονία στο “Υγεία” μπροστά, του Βρετανού ταξίαρχου Σόντερς, επειδή υπήρχαν διαμαρτυρίες από τους οδηγούς, η σκηνή του εγκλήματος άνοιξε γρήγορα και δεν έγινε σωστή δουλειά εκεί που έπρεπε να γίνει».

– Τα στοιχεία του εγκλήματος είχαν χαθεί, είχαν αλλοιωθεί. «Εκεί μάθαμε ότι η σκηνή του εγκλήματος είναι σαν το ιερό της εκκλησίας. Μένει όσο χρειάζεται κλειστή, και μέρες ακόμα, προκειμένου να συλλέξεις την παραμικρή απόδειξη. Oταν φέρανε το αυτοκίνητο του Σόντερς στην αυλή του υπουργείου και το εξέταζαν οι ειδικοί, διαπίστωσαν ότι υπήρχε μια τρύπα στην πίσω πόρτα. Hταν μια σφαίρα που δεν βρέθηκε ποτέ, γιατί η σκηνή του εγκλήματος άνοιξε γρήγορα. Η τρύπα έδειξε ότι οι δράστες σε πρώτη φάση, υποθέτοντας ότι το αυτοκίνητο είναι θωρακισμένο, αντί για πιστόλι χρησιμοποίησαν ένα καλάσνικοφ για να σπάσουν τη θωράκιση. Αλλά θωράκιση δεν υπήρχε. Αρα, λοιπόν, είχαν χρησιμοποιήσει πριν τυφέκιο, αυτό όμως έγινε αργότερα γνωστό. Και δεν το είδαν ούτε 150 μάρτυρες που κατέθεσαν εκείνη τη μέρα. Θέλω να πω ότι αυτά πήραμε από τους ξένους, δηλαδή τη σωστή διαχείριση των εγκλημάτων».

– Οι Αμερικανοί λένε «not the guns, the brains», το μυαλό πρώτα και μετά τα όπλα. Υπάρχει αυτό το μυαλό, υπάρχει τεχνογνωσία αντίστοιχη με των αμερικανικών υπηρεσιών; «Οι καλοί Ελληνες αξιωματικοί είναι εξαιρετικοί, είναι παγκοσμίως οι καλύτεροι γιατί είναι έξυπνοι».

-Αυτή η νέα τρομοκρατική ομάδα που εμφανίστηκε και απειλεί;

«Θέλει προσοχή γιατί κάπως έτσι ξεκινάνε οι ομάδες αυτές, και κάπως έτσι δημιουργούν προβλήματα. Φαίνεται ότι υπάρχει μια ομάδα που μπορεί και κατασκευάζει βόμβες και υποχρέωση των υπηρεσιών είναι να την αποκαλύψουν, να την εξαρθρώσουν και να προσάγουν στη Δικαιοσύνη τα μέλη της».

-Πολλοί φοβούνται μήπως έχουμε έναν νέο κύκλο 17 Νοέμβρη.

«Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος αναγέννησης και αναβίωσης φαινομένων τα οποία κάνουν μεγάλο κακό και οδηγούν και στην απώλεια ανθρώπινης ζωής».

Σκηνή 5 – Να επιλεγούν οι καλύτεροι

– Μπήκες τώρα μέσα και τα διέλυσες όλα, ξήλωσες όλη την ιεραρχία. Και καλά έκανες. Για όλους αυτούς τους καινούριους που μπήκαν μέσα δεν υπήρξε κομματικό κριτήριο; Δεν εξετάστηκε αν είναι Νέα Δημοκρατία; «Σε διαβεβαιώ πως όχι. Ασε που σήμερα πια είναι τόσο ρευστά όλα αυτά, ποιος είναι Νέα Δημοκρατία, ποιος όχι».

– Δεν είναι ρουσφέτια κάποια από αυτά. «Οχι. Σε αυτή τη φάση ήταν και η εντολή του πρωθυπουργού να έχω λευκή επιταγή, να τα αλλάξω όλα. Χωρίς κανένα τέτοιο κριτήριο. Αντιθέτως, η εντολή αλλά και η δική μου απόφαση ήταν να επιλεγούν οι καλύτεροι. Και βέβαια και αυτοί είναι υπό κρίση. Γιατί αύριο το πρωί μπορεί να φύγει κάποιος, ακόμα κι αν κρίθηκε χθες».

 

– Κινδυνεύει, δηλαδή, από τον Χρυσοχοΐδη. «Χθες τηλεφωνούσα σε κάποιους αξιωματικούς λέγοντάς τους ότι “μαθαίνω ότι έχετε παραπάνω αστυνομικούς σε μη μάχιμες υπηρεσίες. Αύριο το πρωί δεν θα υπάρχουν αυτοί, θα είναι στον δρόμο όλοι”».

– Πόσοι είναι έξω από τον δρόμο και κάνουν άλλα πράγματα; «Αυτό είναι μια μεγάλη κουβέντα. Η Αστυνομία έχει πάρα πολλές υποχρεώσεις και έργα, που δυστυχώς πολλαπλασιάζονται. Διαβατήρια βγάζει η Αστυνομία, ταυτότητες βγάζει η Αστυνομία. Τις πρεσβείες τις προστατεύει η Αστυνομία, τους επισήμους η Αστυνομία, με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να είναι στα γραφεία, γιατί χρειάζεται να υπάρχουν εκεί. Αλλά δεν είναι ακόμα η οργάνωσή μας τέτοια, ούτε έχουμε τεχνολογία. Ξοδεύουμε πολύ ανθρώπινο δυναμικό λόγω έλλειψης τεχνολογίας. Και τις κλήσεις ακόμα τις γράφουμε στο χαρτί. Ολα αυτά πρέπει να ψηφιοποιηθούν».

– Με τη «μικρή» παραβατικότητα τι θα κάνετε; «Πρέπει να σταματήσει και θα είμαστε πάρα πολύ αυστηροί σε αυτά. Πρέπει και οι αστυνομικοί να γίνουν πολύ αυστηροί σε αυτά, διότι και οι αστυνομικοί δείχνουν ανοχή και δεν φταίνε αυτοί. Είναι το συνολικότερο κλίμα που καλλιεργείται από τις ηγεσίες, από την κοινωνία, όλους μας. Πρέπει να μπούμε σε μια διάταξη αυτοπειθαρχίας όλοι μας. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με αυτήν την κατάσταση παραβατικότητας. Ολοι όσοι οδηγούν μιλάνε στο κινητό. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Οπως και όλοι αυτοί οι λεβέντες που τα βράδια μετατρέπουν τους δρόμους σε πίστες και τρέχουν με χίλια».

Σκηνή 6  – Πρέπει να γίνουμε θαυματοποιοί

– Κάποτε το θέμα της ασφάλειας ήταν ένα πλεονέκτημα της κυβέρνησης και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τώρα αυτό είναι υπό αμφισβήτηση. «Εγώ εισπράττω ορισμένα πράγματα. Είδα ένα βίντεο προχθές που μου έστειλαν από την Τροχαία, που δείχνει με ποιον τρόπο σκοτώθηκαν δύο παιδιά στη Βουλιαγμένης. Από μια σταθερή κάμερα, από κάποιο βενζινάδικο προφανώς. Είναι τραγικό να βλέπει κανείς ένα αυτοκίνητο να πετιέται στον αέρα και μέσα να υπάρχουν δύο παιδιά που σκοτώθηκαν. Ακριβώς σ’ αυτά τα σημεία, επειδή ακόμα δεν υπάρχουν ηλεκτρονικά μέσα, θα βάλω κάποιες κάμερες ηλεκτρονικές».

– Οχι σε κάποια σημεία, σε όλα να βάλεις, παντού. «Δεν μπορώ να βάλω σε όλα τα σημεία σε πρώτη φάση, αλλά θα μπορούσα να βάλω σε 10, 15, 20 σημεία που είναι πολύ κρίσιμα, όπου γίνονται δυστυχήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ποσειδώνος, στο ύψος της Βουλιαγμένης, έχουν χαθεί τόσα παιδιά. Προφανώς γιατί υπάρχει μια ευθεία, γιατί τρέχουν, γιατί γίνονται κόντρες, γιατί δεν προσέχουν. Εκεί λοιπόν θα βάλουμε και Τροχαία και κάμερες ηλεκτρονικές και θα υπάρχει και προειδοποίηση».

– Αν δεν του αρέσει, να φύγει. «Ακούω για τα τροχαία, ακούω για τη νεανική βία, για τη βία των ανηλίκων, ακούω για τα οπαδικά θέματα, την αθλητική βία. Οι γυναικοκτονίες, η ενδοοικογενειακή βία, όλα αυτά είναι που έχουν τρομάξει κάποιους ανθρώπους. Αυτά και η καθημερινή εγκληματικότητα, η οποία λένε ότι είναι μικρή, αλλά για μένα δεν είναι μικρή. Γιατί άμα σου κλέβουν το σπίτι δεν είναι μικρό πράγμα. Οταν σου αρπάζουν την περιουσία μέσα από το σπίτι. Αυτά όλα είναι η δουλειά η δική μου, να βελτιώσω τη ζωή των ανθρώπων».

– Και όταν γίνεται μια κλοπή και έρχεται η Αστυνομία σού λέει «τι να κάνω, δεν μπορώ να κάνω τίποτα». Σηκώνουν τα χέρια ψηλά και φεύγουν. «Ενας καλός αστυνομικός πρέπει να πάρει τα αποτυπώματα που χρειάζεται και ό,τι τεκμήριο υπάρχει που μπορεί να οδηγήσει στον εγκληματία. Στο τέλος πιάνονται αυτοί οι εγκληματίες, μετά από λίγο καιρό συλλαμβάνονται».

Σκηνή 7 – Ζάκυνθος, η πιο εγκληματογόνος

– Η αδράνεια των Αρχών καταλήγει σε ένα ξέφραγο αμπέλι. «Η αδράνεια οφείλεται ακριβώς στο γεγονός ότι διαμορφώνεται ένα αίσθημα ανοχής, στο οποίο δεν μπορεί να συμμετέχει όμως η Αστυνομία. Αυτό είναι το πρόβλημα».

– Δεν πρέπει να τους πιάσεις και να τους πετάξεις έξω αυτούς; «Οχι, αυτό που θα κάνω είναι να τους πω ότι “εάν δεν κάνετε τη δουλειά σας από δω και μπρος, θα έχετε να κάνετε με την υπηρεσία σας και τον νόμο. Τελεία και παύλα”».

– Να τους στείλεις στα σύνορα. «Οχι, στα σύνορα περνάνε καλά, οι πόλεις είναι δύσκολες».

– Δεν πρέπει να ξηλωθούν μερικοί; «Βεβαίως, και ξηλώθηκαν πάρα πολλοί. Η απάντησή μου είναι μία: στόχοι, εντολές και απολογισμός. Hδη έχουν κατατεθεί σχέδια αντεγκληματικής πολιτικής για κάθε περιοχή».

– Δηλαδή; «Κάθε νομός έχει σχέδιο για το πώς θα μειώσει το έγκλημα και τα τροχαία, με βάση τις οδηγίες».

– Τι λένε οι οδηγίες αυτές; «Oτι θα μειώσεις τόσο τις κλοπές, θα μειώσεις τόσο τις ληστείες, θα μειώσεις τόσο τις διαρρήξεις, θα μειώσεις τόσο την ηχορρύπανση, θα αυξήσεις τόσο τα πρόστιμα, θα μειώσεις τόσο τα τροχαία ατυχήματα. Και βάσει αυτών θα αξιολογηθείς. Ετσι δουλεύω εγώ χρόνια τώρα».

– Ποιος νομός είναι ο χειρότερος από την άποψη της ασφάλειας; «Θα σου φανεί περίεργο, αλλά είναι η Ζάκυνθος. Εχει μια παράδοση στην εγκληματικότητα – και μάλιστα και στο βαρύ έγκλημα. Είναι πολύ εγκληματογόνος περιοχή, αλλά το μεγάλο πρόβλημα είναι στα μεγάλα πολεοδομικά συγκροτήματα, Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Η περιφέρεια έχει λιγότερα προβλήματα, αλλά και η Αστυνομία είναι πιο παθητική, χρειάζεται να γίνει πιο ενεργητική».

-Πώς γίνεται οι μεταρρυθμιστές στη Νέα Δημοκρατία να προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ; Εσύ, ο Φλωρίδης, ο Σκέρτσος… «Ιδεολογικές διαφορές πια δεν υπάρχουν. Ζούμε στην Ευρώπη, έχουμε κοινούς στόχους».

-Μήπως τελικά το ΠΑΣΟΚ ήταν μήτρα μεταρρυθμιστών; «Υπάρχει ο χώρος αυτός του Κέντρου. Εχει ανθρώπους με ανοιχτό μυαλό και νεότερους και παλαιότερους που είναι αφοσιωμένοι πάρα πολύ στη λογική των αλλαγών και της αποστολής. Εγώ έχω μια φιλοσοφία στην πολιτική. Δεν υπάρχω για να εκλεγώ. Υπάρχω για να υπηρετώ συγκεκριμένους στόχους. Αντιλαμβάνομαι την πολιτική ως αποστολή. Σαν ιερομόναχος που κάνει το καθήκον του στο μοναστήρι. Ως αποστολή η οποία είναι πάρα πολύ δύσκολη και πολύ αυστηρή, με την έννοια της στοχοπροσήλωσης. Αλλιώς δεν μπορείς να υπηρετήσεις την πολιτική. Και όταν υπάρχει μια υπηρεσία όπως η Αστυνομία, η οποία θέλει απόλυτη προσήλωση στο καθήκον της για να μη συμβαίνουν όλα αυτά που διαπιστώνουμε, τότε η αποστολή γίνεται ακόμα δυσκολότερη και ακόμα αυστηρότερη».

– Για το νομοσχέδιο αυτό για τους ομοφυλόφιλους, ποια είναι η γνώμη σου; «Οι δυτικές κοινωνίες έχουν πάρει μια κατεύθυνση στην προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το κράτος δικαίου οφείλει να εξασφαλίζει για όλους τους ανθρώπους την αξιοπρέπεια και την κοινωνική τους παρουσία, τη νομιμοποίησή τους∙ υπάρχει το οικογενειακό δίκαιο, υπάρχουν οι θεσμοί, οι οποίοι πρέπει να εντάσσουν όλους τους ανθρώπους κάτω από την ομπρέλα του κράτους δικαίου. Είναι αυτονόητο δηλαδή, θεωρώ ότι κακώς γίνεται τόσο μεγάλη κουβέντα, αλλά είναι κάτι καινούριο».

Επίλογος – Στην αρχή δεν ήθελα να ξαναγυρίσω

– Ηθελες να ξαναγυρίσεις σε αυτό το υπουργείο; Την αλήθεια πες μου. «Δεν ήθελα, γιατί μου άρεσε το αντικείμενο της Υγείας, ήταν πολύ δύσκολο, πολύ σύνθετο, αλλά πολύ γοητευτικό».

– Είπες στον Κυριάκο «δεν θέλω»; «Στην πολιτική δεν υπάρχει “θέλω” και “δεν θέλω”».

– Ως Μιχάλης, όμως, δεν αισθάνθηκες άσχημα; «Κοίταξε, οι δικοί μου άνθρωποι μου λένε ότι όταν το έμαθα στενοχωρήθηκα. Ομως μετά από 2-3 ώρες ήμουν μια χαρά. Είπα “πάμε τώρα εκεί να φτιάξουμε την κατάσταση”».

Και καθώς σηκώθηκε να φύγει, γύρισε και μου είπε, με ύφος κατηγορηματικό, τον πίστεψα: «Οταν με παίρνει τηλέφωνο ένας πολίτης και μου λέει “κοίταξε, δεν μπορώ να ζήσω εδώ που υπάρχουν τόσα πολλά κέντρα διασκέδασης και όλα τα μπαρ έχουν στο τέρμα την ένταση στη 1 τη νύχτα και δεν σέβονται κανέναν”, αυτό για μένα είναι ήττα. Οταν με παίρνει και μου λέει ότι “εδώ δίπλα μου κάνουνε κόντρες και δεν μπορούν τα παιδιά μου να βγουν έξω να παίξουν γιατί τρέχουν σαν τρελοί οι οδηγοί”, αυτό για μένα είναι ήττα. Οτιδήποτε ταράζει και βάζει σε κίνδυνο τη ζωή των ανθρώπων, είναι ήττα. Κάτι δεν κάνω καλά εγώ».