ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ “ΟΥΚΡΑΝΙΑ” ΣΕ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1917 ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ…
ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ “ΟΥΚΡΑΝΙΑ” ΣΕ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1917 ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ… ΜΑΛΙΣΤΑ Η ΚΡΙΜΑΙΑ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ… ΟΤΑΝ ΝΙΚΗΣΕ Ο “ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ” ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΤΣΑΡΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΤΟΥ ΕΠΑΝΕΚΑΤΕΛΑΒΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΕΣΣΔ ΤΟ 1922, Ο ΛΕΝΙΝ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΕ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ Ο ΣΤΑΛΙΝ ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΙΜΑΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΑΡΧΙΕΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ… ΑΥΤΗ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΡΙΦΗΜΗ ΟΥΚΡΑΝΙΑ… ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΕΠΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΤΣΑΡΙΚΗΣ ΡΩΣΙΑΣ… ΤΟ ΔΕ ΚΙΕΒΟ ΤΟ ΙΔΡΥΣΑΝ ΟΠΩΣ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΙ ΡΩΣ ΤΟΥ ΝΟΒΓΚΟΡΟΝΤ…
Το Κράτος των Ρως αρχίζει με τη βασιλεία (882–912) του Πρίγκηπα Ολέγκ, που επεξέτεινε τον έλεγχό του από το Νόβγκοροντ νότια κατά μήκος της κοιλάδας του ποταμού Δνείπερου για να προστατεύσει το εμπόριο από τις εξ ανατολών επιδρομές των Χαζάρων, και μετέφερε την πρωτεύουσα στο στρατηγικότερο Κίεβο. Ο Σβιατοσλάβ A΄ (πέθανε το 972) πέτυχε την πρώτη μεγάλη επέκταση του εδαφικού ελέγχου των Ρως, διεξάγοντας έναν πόλεμο άλωσης της Αυτοκρατορίας των Χαζάρων. Ο Βλαδίμηρος ο Μέγας (980–1015) εισήγαγε το Χριστιανισμό, βαπτιζόμενος ο ίδιος, και με το βάπτισμα, με διάταγμα, των κατοίκων του Κιέβου και πέραν αυτού. Το Κράτος των Ρως έφθασε στη μεγαλύτερη έκτασή του υπό τον Γιαροσλάβ Α΄ (1019–1054). Οι γιοί του συνήλθαν και εξέδωσαν τον πρώτο γραπτό νομικό κώδικά του, τη Δικαιοσύνη των Ρως (Правда Роська), λίγο μετά το θάνατό του.
Το κράτος άρχισε να παρακμάζει στα τέλη του 11ου αιώνα και κατά το 12ο αιώνα, αποσυντιθέμενο σε διάφορες αντίπαλες περιφερειακές δυνάμεις. Εξασθένησε ακόμη περισσότερο από οικονομικούς παράγοντες, όπως η κατάρρευση των εμπορικών δεσμών με το Βυζάντιο λόγω της παρακμής της Κωνσταντινούπολης και της συνακόλουθης υποβάθμισης των εμπορικών δρόμων μέσω της επικράτειάς του. Το κράτος τελικά υπέκυψε στη μογγολική εισβολή της δεκαετίας του 1240.
Η πληθυσμιακή του σύνθεση ήταν κυρίως σλαβική και δευτερευόντως στο βορρά φιννική, όμως την εξουσία (διοικητική και στρατιωτική) κρατούσαν οι Βάραγγοι Ρως, από τους οποίους η Ρωσία πήρε τη σημερινή της ονομασία. Πυρήνας του κράτους ήταν οι περιοχές πέριξ του Κιέβου και του Νόβγκοροντ. Στην εποχή της μέγιστης εξάπλωσής του εκτεινόταν από τα Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα έως τη Βαλτική, και από τα Καρπάθια μέχρι τα Ουράλια Όρη. Όσο υπήρχε το Κράτος των Ρως ήταν γνωστό ως «η χώρα των Ρως» (παλαιά Ανατολικά Σλαβικά και Εκκλησιαστικά Σλαβονικά: Рѹ́сьскаѧ землѧ, Ρούσκαγια ζιμλιά, από το εθνώνυμο Рѹ́сь, Ρους), στα ελληνικά ως «Ρως», στα αρχαία γαλλικά ως “Russie, Rossie”, στα λατινικά ως “Rus” (με τοπικές γερμανόφωνες παραλλαγές “Ruscia” και “Ruzzia”) και από το 12ο αιώνα επίσης “Ruthenia” (Ρουθηνία). Έχουν προταθεί διάφορες ετυμολογίες, μεταξύ αυτών η «Ρουότσι», ο φινλανδικός προσδιορισμός για τη Σουηδία, και η «Ρως», φυλή από την περιοχή της κοιλάδας του μέσου Δνείπερου.
Ο όρος «Κιεβινή Ρωσία» (Ки́евская Русь, Κιέβσκαγια Ρους) επινοήθηκε το 10ο αιώνα στη ρωσική ιστοριογραφία ως αναφορά στην περίοδο που το κέντρο του ήταν στο Κίεβο. Στα αγγλικά ο όρος εισήχθη στις αρχές του 20ού αιώνα, οπότε βρίσκεται στην αγγλική μετάφραση του 1913 του έργου του Βασίλ Κλιουτσέφσκι Ιστορία της Ρωσίας, για τη διάκριση της πρώτης κρατικής οντότητας από τα διάδοχα κράτη, που επίσης ονομάζονταν Ρως. Αργότερα ο ρωσικός όρος αποδόθηκε στα Λευκορωσικά και στα Ουκρανικά αντίστοιχα ως Кіеўская Русь και Ки́ївська Русь.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΙΚΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ..