Στη Λιβύη, για παράδειγμα, η Τουρκία υποστηρίζει άμεσα την μία πλευρά του συνεχιζόμενου εμφύλιου πολέμου, τον Σαράτζ, αλλά δεν έχει τη δυνατότητα ούτε για ναυτικό αποκλεισμό των λιβυκών ακτών, ούτε βέβαια για απρόσκοπτη μεταφορά εφοδίων και δυνάμεων, διότι κινδυνεύει από τους πυραύλους Scud του Χαφτάρ και από την δράση του αιγυπτιακού και ελληνικού ναυτικού.

Τον Δεκέμβριο, η Τυνησία αρνήθηκε να επιτρέψει στην Τουρκία να χρησιμοποιήσει την επικράτειά της για τη διεξαγωγή ναυτικών και στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Λιβύη. Η Αλγερία εξέφρασε ταυτόχρονα την επιθυμία της να παραμείνει ουδέτερη στη σύγκρουση. Επομένως, οι στρατιωτικές επιλογές της Τουρκίας στη Λιβύη είναι περιορισμένες έως ανύπαρκτες.

Τον Ιανουάριο, δύο τουρκικές φρεγάτες κλάσης Gabya βρέθηκαν από τις ακτές της Λιβύης. Αυτά τα σκάφη, είναι κλάσης Oliver Hazard Perry και αν και έχουν σημαντική αμυντική ικανότητα, δεν μπορούν να υλοποιήσουν αποτελεσματική άμυνα περιοχής, για να βοηθήσουν στην υπεράσπιση του εναέριου χώρου γύρω από την Τρίπολη που δρα η πολεμική αεροπορία του Εθνικού Στρατού της Λιβύης.

Τα τελευταία χρόνια, η Τουρκία έχει κατασκευάσει βάσεις στο Κέρας της Αφρικής, στην Ερυθρά Θάλασσα και στον Κόλπο. Οι κυριότεροι ανταγωνιστές της στις περιοχές αυτές είναι η Αίγυπτος και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Κατά συνέπεια, η Τουρκία επιθυμεί ένα ναυτικό ικανό να δρα στην ανοικτή θάλασσα, ενώ οφείλει να διατηρεί πολεμικά πλοία μακριά από τις ακτές της για σημαντικές χρονικές περιόδους, πράγμα πολύ δύσκολο σήμερα, αλλά και στο μέλλον.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ >> https://www.pentapostagma.gr/ethnika-themata/ellinotoyrkika/6924070_me-sapiokaraba-epiheirei-toyrkiko-polemiko-naytiko