161

---

ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΕΤΩΠΟ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ… ΚΑΙ ΟΙ ΗΠΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΤΟΝ ΖΕΛΕΝΣΚΙ…!!! 

Θεαματική κατάρρευση του ουκρανικου αφηγήματος. Στο ουκρανικό μέτωπο των πληροφοριών και των επικοινωνιών, εμφανίστηκαν τεράστια ρήγματα. Αντικρουόμενες απόψεις, υπερβολικά ειλικρινείς συνεντεύξεις, συκοφαντίες και ψέματα. Τι συμβαίνει με το Κίεβο?

Η συνταγή μέχρι σχετικά πρότινος ήταν αρκετά απλή: όλα όσα ταιριάζουν στην αφήγηση που οι Ουκρανοί θέλουν ακούσουν, να δουν και να διαβάσουν στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης της Δύσης και στα ΜΚΔ, είναι η ιδέα ενός ελεύθερου κόσμου σε σχέση με μια ελεύθερη χώρα. Ωραία. Μέχρι εδώ, όλα καλά.

Οτιδήποτε αμφισβητούσε την αποτελεσματικότητα των απεριόριστων παραδόσεων όπλων και των ανεξέλεγκτων προγραμμάτων βοήθειας, τον ασυναγώνιστο επαγγελματισμό της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της Ουκρανίας ή επισήμανε τη διαφθορά που συνεχίζει να καλπάζει, γινόταν αμέσως η «φωνή της Μόσχας», φιλορώρος ή πουτινιστής, και υπονομεύει το προπύργιο της Ευρώπης. Αυτό το βίωσε ακόμη και το νυν ακκάου από τον προηγούμενο Μάιο, όταν ήταν ήδη ορατό και για τον τελευταίο τυφλό ότι κάτι δεν πάει καλά.

Τα πραγματικά προβλήματα ξεκινούν βέβαια όταν η κριτική προέρχεται από τους υψηλότερους ουκρανικούς κύκλους, από το άμεσο περιβάλλον του προέδρου ή ακόμα και προσωπικά από τον αρχηγό του ουκρανικού στρατού.

Η μεγάλη τροπή σημειώθηκε στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους, τα είπαμε μαζί τότε, δηλαδή τα γράψαμε, όταν ο Ζελένσκι (ακόμα καθ’ οδόν προς τη συνάντηση) αναστατωμένος για την αναμενόμενη έλλειψη συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος ένταξης, άρχισε να στέλνει μηνύματα στο Twitter, περιγράφοντας τις αποφάσεις που ανακοίνωσε ο ΓΓ Στόλτενμπεργκ λίγο αργότερα ως πρωτοφανείς και παράλογες.

Ήταν σε αυτό το σημείο που το επιτελείο του προέδρου των ΗΠΑ κάλεσε τον Ουκρανό πρόεδρο σε μια πιο σοβαρή συζήτηση, εξηγώντας του ότι θα μπορούσε να πολεμήσει μόνο τον πόλεμό του επειδή οι ΗΠΑ τον υποστήριξαν σε αυτό, και ούτως ή άλλως, θα ήταν μερικές φορές σκόπιμο να ειπωθεί και ένα ευχαριστώ αντί να επικρίνονται εκείνοι που θα μιλούσαν ακόμη και υπέρ της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.

Πρόσφατα, το περιοδικό Time δημοσίευσε ένα άρθρο σχετικά με τον Ουκρανό πρόεδρο και το επιτελείο του που επισκέφθηκαν τις ΗΠΑ (για όπλα και βοήθεια). Το περιοδικό, το οποίο πριν από ένα χρόνο έβαλε τον Ζελένσκι στο εξώφυλλό του ως Πρόσωπο της Χρονιάς, παρουσίασε τώρα έναν άνθρωπο που ήταν εξαντλημένος στα άκρα, αποστασιοποιημένος από την πραγματικότητα, οραματισμένος με μεσσιανικές ιδιότητες, στον οποίο ακόμη και ο δικός του στενός κύκλος δεν πιστεύει πραγματικά.

Η φήμη του Ουκρανού προέδρου έχει φθαρεί: καθώς οι μήνες περνούν και η Δύση γίνεται όλο και πιο δυσαρεστημένη με την πορεία των γεγονότων στην Ουκρανία, εμφανίζονται επικριτικές φωνές και μηνύματα που προσπαθούν να επηρεάσουν τους δυτικούς φορείς λήψης αποφάσεων αντί για την προηγούμενη αφήγηση.

Στις 4 Νοεμβρίου, το NBC ανέφερε, επικαλούμενο πληροφορίες από Αμερικανούς αξιωματούχους, ότι οι ΗΠΑ πιέζουν το Κίεβο να ξεκινήσει προετοιμασίες για ειρηνευτικές συνομιλίες με τη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένου του εδάφους που μπορεί να χρειαστεί να εγκαταλείψει για να επιτύχει ειρήνη.

Την ίδια ημέρα, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν πραγματοποίησε μια επίσκεψη-αστραπή στο Κίεβο, ειδικά για να διαβεβαιώσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την υποστήριξη του Ζελένσκι και να μοιραστεί με το κοινό πόσο μακριά πιστεύει ότι η Ουκρανία έχει ήδη φτάσει για να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τουλάχιστον αυτό ανέφερε δημόσια.

Στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε φυσικά, συζητήθηκε και το υλικό που παρουσιάστηκε στο NBC, στο οποίο ο Ζελένσκι είπε εκνευριστικά ότι φυσικά και δεν ήταν αλήθεια. «Δεν ξέρω ποιος το δημοσίευσε αυτό ή γιατί», είπε.

Ωστόσο, η μεγαλύτερη επικοινωνιακή έκρηξη ήταν η συνέντευξη στον Economist στην οποία ο αρχηγός του ουκρανικού στρατού, ζωγράφισε μια μάλλον απελπιστική εικόνα της κατάστασης. Μίλησε, μεταξύ άλλων, ότι η αντεπίθεση έχει σταματήσει και έχει προκύψει πλήρες αδιέξοδο, αλλά και για το γεγονός ότι, λόγω της σοβαρής έλλειψης προσωπικού, τα περισσότερα στρατεύματα που αναπτύσσονται στο μέτωπο αποτελούνται από νεοσύλλεκτους οι οποίοι, παρά τη σύγχρονη στρατιωτική τεχνολογία, αδυνατούν να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους λόγω της απειρίας τους.

Ο Ζελένσκι όχι μόνο αμφισβήτησε, αλλά αρνήθηκε έντονα τη γνώμη του αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων. Σε μια συνέντευξη που κανόνισε γρήγορα στο NBC, απέρριψε τον ισχυρισμό περί αδιεξόδου, λέγοντας ότι δεν υπήρχε κανένα αδιέξοδο, το μόνο που χρειαζόταν ήταν οι ΗΠΑ να στείλουν περισσότερα όπλα και χρήματα στη χώρα του.

Με αυτόν τον τρόπο, ο πρόεδρος έχει ουσιαστικά διαψεύσει τον Νο 1 στρατιώτη της Ουκρανίας, κάτι που είναι ανησυχητικό από μόνο του, αλλά και ευρύτερα, όπως δείχνει την έλλειψη ενιαίας αφήγησης στους κορυφαίους ηγετικούς κύκλους της Ουκρανίας.

Ίσως να οφείλεται στη δυτική απογοήτευση, ίσως λόγω της συνέντευξης του Ζαλούζνι στον Economist, αλλά τις ίδιες ημέρες οΖελένσκι έκανε μια απροσδόκητη κίνηση για να αντικαταστήσει τον στρατηγό Χορένκο, διοικητή των ειδικών δυνάμεων. Στην πρώτη του δήλωση, ο Χορένκο μπορούσε μόνο να εκφράσει την έκπληξή του, λέγοντας ότι έμαθε για τη δική του αντικατάσταση από τον Τύπο και δεν έχει λάβει λόγο μέχρι σήμερα. Ο Ζελένσκι δεν έδωσε καμία εξήγηση για την αντικατάστασή του και ο Ζαλούζνι δεν μπορούσε, καθώς δεν του δόθηκε ο λόγος αν κατάλαβα καλά.

Αυτά τα γεγονότα συνέβησαν εντός ολίγων ημερών. Αυτό που μπορεί να συναχθεί από αυτό που συνέβη είναι ότι οι αντιφατικές δηλώσεις του Ζελένσκι και ορισμένων ηγετών μπορούν μόνο να προκαλούν σύγχυση μεταξύ των δυτικών συμμάχων, δείχνοντας τη διεύρυνση των ρηγμάτων.

Σε άλλες περιπτώσεις, ο Ουκρανός πρόεδρος υψώνει τη φωνή του και καταγγέλλει φωνές που δεν αντιστοιχούν στην πολιτική βοήθειας του Κιέβου ως φιλορωσικές, και κατά της ελευθερίας κ.ο.κ., αλλά τώρα υπάρχει μια σύγχυση στον χώρο της ηγεσίας των Ουκρανών. Ωστόσο, τι μπορεί να γίνει με τον αρχηγό του στρατού, ο οποίος δήλωσε ειλικρινά ότι τίποτα δεν συνέβη όπως θα έπρεπε; Θα είναι αρκετό να υπονοήσουμε ότι είπε ψέματα ή θα του ανατεθούν άλλα καθήκοντα σε κάποια γωνιά του υπουργείου Άμυνας στο εγγύς μέλλον;

Το πιο σημαντικό ερώτημα, ωστόσο, είναι πόσο καιρό ο Ζελένσκι θα θέλει να πιστεύει αυτό που όλο και λιγότεροι άνθρωποι -στον στενότερο κύκλο του- δεν πιστεύουν πλέον.