Από ένα γνήσιο Πολίτη αποκαλύπτεται ένα σημαντικό ιστορικό στοιχειό το οποίο ελάχιστοι γνωρίζουν και ακόμα λιγότεροι το έχουν συνειδητοποιήσει και δείχνει την μεγάλη τουρκική απάτη στην συνθήκη ανταλλαγής των πληθυσμών το 1923.

«Σύμφωνα με την συνθήκη της Λωζάννης περί ανταλλαγής των πληθυσμών, εξαιρούνταν οι πληθυσμοί οι ευρισκόμενοι εντός της νομαρχίας της Κωνσταντινουπόλεως και των νησιών Ίμβρου και Τενέδου για τους Έλληνες και αντιστοίχως για τους Τούρκους της Ελλάδος εξαιρούνταν οι κάτοικοι των νομών Ροδόπης και Ξάνθης πλην του νομού Έβρου, κατόπιν της επιμονής του Ελευθερίου Βενιζέλου ο οποίος είχε δηλώσει πως δεν μπορεί να αφήσει τουρκικό πληθυσμό στα ελληνικά σύνορα με την Τουρκία.

Ως γνωστόν η νομαρχία Κωνσταντινουπόλεως αρχίζει βορείως από τα όρια του νομού 40 Εκκλησιών(KırkLareli) δυτικά από τα όρια του νομού Ραιδεστού(Tekirdağ) και φτάνει μέχρι τα όρια του νομού Νικομηδείας,(Kocaeli) και περιλαμβάνει 5 υποδιοικήσεις: της Γιάλοβας, της Χαρταλινής, της Σηλύβριας, της Τσατάλζας και της Χιλής.

Κατά την εκτέλεση όμως της Συνθήκης η τουρκική αντιπροσωπεία στην μεικτή επιτροπή ανταλλαγής Μουχτερι …. ,με την πανουργία και τον δόλο που διακρίνει πάντοτε την φυλή τους, και πάντοτε προς όφελος τους, αντικατέστησαν την λέξη Νομαρχία Κωνσταντινούπολης με την λέξη Δημαρχία Κωνσταντινούπολης.

Τα όρια της δημαρχίας της πόλης αρχίζουν από τον Άγιο Στέφανο και φτάνουν μέχρι τον Κωσταντζή που είναι στην ασιατική ακτή, βρέχεται από την θάλασσα του Μαρμαρά και βρίσκεται σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων.

Η Ελληνική Αντιπροσωπεία, δυστυχώς δεν αντέδρασε σε αυτήν την πονηριά, ή διότι δεν ήξερε την διαφορά των ορίων πράγμα τελείως ασυγχώρητο για την αντιπροσωπεία, ή διότι αδιαφόρησε ελαφρά τη καρδία, ενώ μπορούσε κάλλιστα να επιμείνει στην πιστή εφαρμογή της συνθήκης ή να εξαιρέσει και αυτή από την ανταλλαγή μόνο τους μουσουλμάνους της δημαρχίας Ροδόπης και της δημαρχίας Ξάνθης, οπότε θα απαλλασσόταν η Ελλάς από έναν πολύ μεγάλο αριθμό Τούρκων.

Και έτσι τα λάθη και η ολιγωρία της ελληνικής αντιπροσωπείας στην μεικτή επιτροπή ανταλλαγής μας στοίχισαν πάρα πολλά ενώ με την πανουργία και τον δόλο η αντίστοιχη τουρκική επωφελήθηκε πάρα πολλά. Έμειναν έτσι ανενόχλητες στη Θράκη μας οι μουσουλμανικές μειονότητες τις οποίες η Τουρκία χρησιμοποιεί σαν κλειδί σήμερα και τις αναγορεύει τουρκικές.

Χαρακτηριστικό είναι πως οι μουσουλμάνοι της Ξάνθης και της Ροδόπης από 87.000 πληθυσμό έφτασαν σε μια ανθούσα μειονότητα 150.000 ενώ οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου, από 360.000 σε 2.500 χιλιάδες με ένα πολιορκημένο Οικουμενικό Πατριαρχείο.»

Από το βιβλίο «Αναμνήσεις από την Κωνσταντινούπολη» του Νίκου Αποστολίδη
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr