Το σύστημα υποκλοπών που χρησιμοποιεί το Μαξίμου για να παρακολουθεί πολιτικούς αντιπάλους, εν ενεργεία υπουργούς, επιχειρηματίες, δημοσιογράφους και ποιος ξέρει ποιους άλλους, προφανώς δεν είναι το μοναδικό στον κόσμο. Οι αποκαλύψεις του Εντουαρντ Σνόουντεν και του Τζούλιαν Ασάνζ τραυμάτισαν –εάν δεν σκότωσαν οριστικά– την αθωότητά μας. Ομως η προσπάθεια να συγκαλυφθεί και να «θαφτεί» αυτή η υπόθεση κάτω από τόνους ψεμάτων, λάσπης, παραπληροφόρησης και απαγορεύσεων έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Βέβαια υπήρξε και το σκάνδαλο Novartis, όπου οι κατήγοροι μετατράπηκαν σε κατηγορούμενους και οι μάρτυρες σε υπόλογους, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με μιας άλλης τάξης πολιτικό έγκλημα.

Οι αποκαλύψεις εφημερίδων και ερευνητών δημοσιογράφων που τιμούν το επάγγελμά τους έχουν αποκτήσει κατακλυσμιαία μορφή. Η κυβέρνηση όμως σφυρίζει αδιάφορα. Για πόσο ακόμα δεν ξέρουμε. Το σίγουρο είναι πως πρόθεσή της είναι η συγκάλυψη μιας όζουσας υπόθεσης με χαρακτηριστικά μαφίας και ομερτά. Βέβαια, ένα παράλληλο πρόβλημα είναι και η στάση των πολιτών, οι οποίοι δείχνουν πως, παρόλο τον σεισμό στο πολιτικό πεδίο, δεν τους πολυαφορά. Οπως, όμως, έλεγε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, ένας από τους δημιουργούς του αμερικανικού Συντάγματος, «ένας λαός έτοιμος να θυσιάσει λίγη ελευθερία για λίγη ασφάλεια δεν αξίζει ούτε τη μία ούτε την άλλη. Και καταλήγει να τις χάσει και τις δύο». Μέχρι σήμερα ξέραμε ότι τα προσωπικά μας δεδομένα βρίσκονται στο έλεος των μεγάλων ψηφιακών γιγάντων, των γνωστών GAFA (Google, Apple, Facebook, Amazon), τα οποία εμπορεύονται αποκομίζοντας τεράστια κέρδη. Παράλληλα, από τον Σνόουντεν μάθαμε ότι με το πρόγραμμα PRISM που αναπτύχθηκε από την αμερικανική NSA από το 2007 και μετά, αυτή μπορούσε να έχει πρόσβαση στους διακομιστές εννέα από τις μεγαλύτερες εταιρείες του ίντερνετ, όλες αμερικανικές, δηλαδή τις AOL, Facebook, Google, Microsoft, Paltalk, Yahoo, Skype, Gmail και YouTube.

Οπως λέει ο Ιγνάσιο Ραμονέ στο εξαιρετικά επίκαιρο βιβλίο του «Η Αυτοκρατορία της Επιτήρησης» (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου), «Αυτή η άνευ προηγουμένου ενίσχυση της εμβέλειας του κράτους και αυτή η ευρεία ιδιωτικοποίηση της κατασκοπείας τείνουν από κοινού να δημιουργήσουν, σε συνθήκες δημοκρατίας, μια νέα πολιτική οντότητα –το κράτος παρακολούθησης– μπροστά στην ισχύ της οποίας ο πολίτης αισθάνεται ολοένα πιο άοπλος, ολοένα πιο αβοήθητος».

Το καθεστώς Μητσοτάκη, με την έμφαση στη λέξη «καθεστώς», έχει παραβιάσει κάθε νόμο περί προσωπικών δεδομένων, κάθε συνταγματική πρόβλεψη περί προστασίας της ιδιωτικής ζωής και έχει μετατρέψει το Σύνταγμα σε ένα πραγματικό κουρελόχαρτο με τις νομικές ταχυδακτυλουργίες, στις οποίες συναινεί δυστυχώς και μέρος της Δικαιοσύνης.

Οι επικείμενες εκλογές, όποτε και εάν προκηρυχθούν, πρέπει να μετατραπούν σε ψήφο τιμωρίας μιας κυβέρνησης που έχει συμβάλει όσο καμία άλλη στη Μεταπολίτευση στη φτωχοποίηση μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού, στη λεηλασία του δημόσιου πλούτου με τις απευθείας αναθέσεις και τη λογική των «κολλητών και των κουμπάρων», αλλά και με την πριμοδότηση των μεγάλων συμφερόντων σε κάθε πτυχή της οικονομίας. Η τιμωρία της πρέπει να γίνει και για τη μαζική εξαγορά του Τύπου, τη διάδοση των fake news, την ηθική έκπτωση μέσω της «βουλευτοποίησης» διαφόρων Πάτσηδων, αλλά και για το ότι οδήγησε τη χώρα σε μια ακροδεξιά και εθνικιστική τροχιά, αρκετά βολική σαν προπέτασμα καπνού, πίσω από το οποίο έκανε τα νεοφιλελεύθερα όργια, ελπίζοντας ότι κανείς δεν βλέπει. Είναι έτσι; Μένει να αποδειχτεί!

ΠΗΓΗ >>