Προτού διαβάσετε το εξής αποκλειστικό μας άρθρο, διαβάστε πρώτα ένα άλλο αποκλειστικό άρθρο για αυτό το θέμα που είχαμε βγάλει το 2019 με τίτλο ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ: Ο Μητσοτάκης θέλει να αφαιρέσει το ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ που έχει η Ελλάδα στα αντιαεροπορικά σε σύγκριση με τους Τούρκους επειδή είναι ρωσικής προέλευσης – ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ Ο ΓΑΠ ΜΕ ΤΟ GIS ΤΗΣ ΕΥΠ ….
24 χρόνια μετά την εγκατάστασή τους στην Κρήτη, η Τουρκία ξαφνικά θυμήθηκε τους S-300 και θέλησε ψευδώς να τους… «τεστάρει»!
Η άγνωστη πορεία των (ελληνικών) S-300: Πώς από την… Κύπρο βρέθηκαν στην… Κρήτη!
-Του ερευνητή – δημοσιογράφου Ιωάννη Κουντούρη | 11 ΣΕΠΤ. 2022 | ΑΘΗΝΑΙ | Βρείτε με και στα Social Media!: Facebook • Twitter • Instagram • LinkedIn • Youtube
Ίσως οι περισσότεροι να μην γνωρίζουν ότι το ρωσικό αντιπυραυλικό- αντιαεροπορικό σύστημα S-300, που βρίσκεται εγκατεστημένο στην Κρήτη, μας το ζήτησαν και αυτό (έστω ανεπισήμως) να το στείλουμε στην Ουκρανία. Επίσης είναι πολύ πιθανόν να μην γνωρίζετε, ότι το σύστημα αυτό θεωρείται από τους επιτελείς του ΓΕΕΘΑ απαραίτητο για την άμυνα της χώρας μας και ότι δεν υπάρχει περίπτωση να το παραχωρήσουμε στην Ουκρανία, εκτός, κατά τους επιτελείς, εάν μας δοθεί ένα παρόμοιο σύστημα.
Μετά από 24 χρόνια εγκατάστασής του στην Κρήτη, η Τουρκία όμως ξαφνικά θυμήθηκε τους S-300 και θέλησε ψευδώς να τους… «τεστάρει».
Η καταγγελία ότι τουρκικά μαχητικά F-16 (ήτοι μαχητικά χώρας- μέλους του ΝΑΤΟ) δήθεν εγκλωβίστηκαν από τα ραντάρ των S-300 (καταγγελία που διαψεύσθηκε πάραυτα από τις ελληνικές στρατιωτικές πηγές) είχε διπλό στόχο: Πρώτον να προβάλει το γεγονός ότι όχι μόνον η Τουρκία αλλά και η Ελλάδα διαθέτει ρωσικό αντιπυραυλικό σύστημα και μάλιστα ενεργό (αφού «λόκαρε» τουρκικά μαχητικά) και δεύτερον θέλησε να καταγγείλει την Ελλάδα ως υπεύθυνη για την πρόκληση εντάσεων στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο.
Υπάρχει μια άγνωστη, σχεδόν μυστηριώδης ιστορία για τους S-300 που είχαν αγοραστεί από την Κύπρο, αλλά λόγω τότε της αντίδρασης της Τουρκίας (γιατί η εμβέλειά τους ήταν μεγάλη και η ικανότητά τους να εγκλωβίζουν πολλαπλούς στόχους επίσης μεγάλη που προκαλούσε προβλήματα στην τουρκική άμυνα) και με την «ευχή» των Αμερικανών και με σύμφωνη γνώμη των τότε κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου μεταφέρθηκαν στην Κρήτη.
Αυτό το μυστήριο που καλύπτει τους (ελληνικούς) S-300, το οποίο θυμίζει κινηματογραφικό σενάριο, είχε να κάνει τόσο με τη μεταφορά τους από την Ρωσία στην Κύπρο, όσο και από την πρώτη βολή που έγινε μπροστά από τον έκπληκτο Τούρκο στρατιωτικό ακόλουθο, που μόλις τότε «γνώρισε» από κοντά τους S-300 και ζήτησε να μεταφερθεί στην πίσω πλευρά της Κρήτης χωρίς οι S-300 να «βλέπουν» Αιγαίο ή Τουρκία έστω και από απόσταση.
Με τους S-300, στο πεδίο βολής της Κρήτης έγινε το 2013 η πρώτη και η τελευταία δοκιμαστική βολή. Τότε κλήθηκαν ως παρατηρητές στρατιωτικοί ακόλουθοι των χωρών- μελών του ΝΑΤΟ περιλαμβανομένου και ενός Τούρκου συνταγματάρχη. Ο τότε Αρχηγός ΓΕΕΘΑ στρατηγός Μιχάλης Κωσταράκος που είχε την ευθύνη της βολής ζήτησε, πριν από την πραγματοποίηση της βολής, από Ρώσους ειδικούς να πιστοποιήσουν τα βλήματα ότι δεν έχουν λήξει ώστε να γίνει με ασφάλεια η βολή: «Δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει βολή εάν τα βλήματα είχαν λήξει, θα ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο», έλεγε ο τότε Αρχηγός ΓΕΕΘΑ.
Όντως ήρθαν δύο Ρώσοι τεχνικοί, οι οποίοι, οι φήμες λένε, ότι πριν πάνε να ελέγξουν τους S-300 και να πιστοποιήσουν τα βλήματά τους επισκέφθηκαν κρητικές παραδοσιακές ταβέρνες και τίμησαν δεόντως την τσικουδιά (ρακί). Ουδείς γνωρίζει (άλλο ένα μυστήριο) με ποια νηφαλιότητα πιστοποίησαν τα βλήματα, αλλά έδωσαν το «Οκ» και η βολή έγινε. Η δοκιμαστική βολή έγραψε τότε ιστορία, αφού σημειώθηκε εγχώριο ρεκόρ εναέριας κατάρριψης στόχου σε απόσταση 30 χλμ. και σε ύψος 2 χλμ.! Είχε λοιπόν τεράστια επιτυχία, τόσο που ανησύχησε τους Τούρκους που ζήτησαν να μεταφερθούν οι S-300, δυτικά της χώρας και να μην βλέπουν στο Αιγαίο. Αλλά υπήρξε παρέμβαση από τους Αμερικανούς οι οποίοι εγγράφως ανακοίνωσαν ότι η Ελλάδα μπορεί να εγκαταστήσει το αμυντικό της αυτό σύστημα σε όποια τοποθεσία κρίνει κατάλληλη για την άμυνά της. Από τότε όμως οι Τούρκοι είχαν βάλει στο μάτι τους S-300.
Μυστήριο επίσης καλύπτει τη μεταφορά των S-300 τον Μάρτιο του 1999 στο λιμάνι του Ηρακλείου. Υπήρχε σαφής προειδοποίηση τότε ότι υπήρχε κίνδυνος για ξένη επέμβαση προτού φθάσει το S-300 στην Κρήτη. Το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας τότε κατάρτησε απόρρητο (πιο απόρρητο δεν γινόταν) σχέδιο, με την ονομασία «ΔΙΑΣ», για την ασφαλή (και όχι μόνον) άφιξή τους στο λιμάνι. Έπρεπε παράλληλα να υπάρξει (επίσης κάτω από άκρα μυστικότητα) εκπόνηση σχεδίου για την εκπαίδευση του προσωπικού σε ένα πρωτόγνωρο σύστημα που δεν ανήκε στα οπλικά συστήματα του ΝΑΤΟ και που η εκπαίδευση θα γινόταν αναγκαστικά σε χώρα του ΝΑΤΟ από Ρώσους. Η Τουρκία με την άφιξη της συστοιχίας αντέδρασε. Έστελνε μάλιστα και τότε τα φωτογραφικά αεροπλάνα της (Phantom) συνοδευόμενα από μαχητικά (F-16) να παραβιάζουν τον εθνικό εναέριο χώρο και να προσπαθούν να φωτογραφήσουν τους S-300. Αλλά και η μεταφορά τους από τη Ρωσία έγινε κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Αφού τα ρωσικά αυτά αντιαεροπορικά αντιπυραυλικά συστήματα δεν πέρασαν από τα Δαδρανέλια, αλλά φορτώθηκαν σε τρία φορτηγά πλοία που έκαναν το γύρο της Μεσογείου (μέσω Γιβραλτάρ) για να μην τα πάρουν χαμπάρι οι ξένες δυνάμεις.
Οι S-300 στο εθνικό σύστημα αεράμυνας, το ιστορικό τους και η τουρκική στοχοποίηση
Την εικόνα του επιθετικού γείτονα και του κακού συμμάχου επιχειρεί η Άγκυρα να αποδώσει στην Ελλάδα, ισχυριζόμενη αναληθώς ότι τα τουρκικά αεροσκάφη «παρενοχλούνται» είτε από ελληνικά μαχητικά είτε εγκλωβίζονται από τα ρωσικής προελεύσεως αντιαεροπορικά συστήματα S-300 που βρίσκονται εγκατεστημένα στην Κρήτη.
Τα τουρκικά μέσα μεταδίδουν διαρκώς πληροφορίες ότι τουρκικά μαχητικά στις 23 Αυγούστου πετώντας δυτικά της Ρόδου σε διεθνή εναέριο χώρο και σε ύψος 10.000 ποδών «εγκλωβίστηκαν» από τα ραντάρ των S-300, χαρακτηρίζοντας την κίνηση αυτή «εχθρική». Μάλιστα η τουρκική πλευρά, μέσω ρεπορτάζ που μεταδίδουν φιλοκυβερνητικά ειδησεογραφικά δίκτυα, υποστηρίζει ότι τα τουρκικά αεροσκάφη βρέθηκαν στο στόχαστρο των ρωσικών αντιαεροπορικών πυραύλων.
Πηγές του υπουργείου Εθνικής Άμυνας και του ΓΕΕΘΑ διέψευσαν τους τουρκικούς ισχυρισμούς επισημαίνοντας ότι «την αναχαίτιση των τουρκικών αεροσκαφών που εισέρχονται χωρίς σχέδιο πτήσης στο FIR Αθηνών την κάνουν τα ελληνικά μαχητικά σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες». Επισημαίνουν δε ότι τη συγκεκριμένη ημέρα, που επικαλούνται οι Τούρκοι ότι εγκλωβίστηκαν τα αεροσκάφη τους, «δεν αυξήθηκε η ετοιμότητα των μονάδων αεράμυνας της χώρας και προφανώς δεν δόθηκε εντολή για από τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ για αποδέσμευση των κανόνων εμπλοκής».
Η Τουρκία με τις δήθεν παρενοχλήσεις προσπαθεί να πείσει τους Συμμάχους ότι κακώς η ελληνική πολεμική αεροπορία αντιμετωπίζει τα τουρκικά αεροσκάφη ως άγνωστα ίχνη, τα αναγνωρίζει και τα αναχαιτίζει. Η τουρκική πλευρά η οποία εκτός του ότι αμφισβητεί το εύρος των ορίων του FIR Αθηνών (χονδρικά τα όρια του FIR ταυτίζονται με τα όρια της υφαλοκρηπίδας), θεωρεί ότι δεν είναι υποχρεωμένα τα αεροσκάφη της να καταθέτουν σχέδιο πτήσης στις ελληνικές αρχές για πτήσεις που αφορούν νατοϊκές ασκήσεις. Σημειώνεται βέβαια ότι τα τουρκικά μαχητικά δεν καταθέτουν σχέδιο πτήσης για καμία δραστηριότητά τους και για αυτό το λόγο τα τουρκικά αεροσκάφη αναγνωρίζονται και αναχαιτίζονται, όπως προβλέπουν οι διεθνείς κανόνες εναέριας κυκλοφορίας.
Η ιστορία των αντιαεροπορικών συστημάτων τύπου S-300
Η απόφαση για την απόκτηση των S-300 ελήφθη λίγο μετά την κρίση των Ιμίων, εν μέσω της διπλωματικής προσπάθειας του Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ για επίλυση του Κυπριακού, αλλά και των διαπραγματεύσεων που γίνονταν εκείνη την εποχή για την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Επί προεδρίας Γλαύκου Κληρίδη, Λευκωσία και Μόσχα υπέγραψαν τον Φεβρουάριο του 1997 το συμβόλαιο για την προμήθεια του αντιαεροπορικού συστήματος μεγάλους βεληνεκούς, ύψους 250 εκατομμυρίων ευρώ.
Από την πρώτη στιγμή Τουρκία, Ηνωμένες Πολιτείες και Μεγάλη Βρετανία δυσανασχέτησαν με την απόφαση του προέδρου Κληρίδη για την προμήθεια των S-300 και ζητούσαν επισήμως και ανεπισήμως τη μη εγκατάσταση των πυραύλων στο νησί. Όπως γραφόταν στον Τύπο της εποχής, ο Κύπριος Πρόεδρος εφάρμοζε την «πολιτική του ενεργού ηφαιστείου». Σύμφωνα με αυτή, όταν μια κατάσταση είναι εκρηκτική τότε το διεθνές ενδιαφέρον είναι εντονότερο προκειμένου να μην εκραγεί το ηφαίστειο.
Η προμήθεια των ρωσικών πυραύλων ανέβασε το γεωπολιτικό θερμόμετρο σε Λευκωσία, Αθήνα, Ουάσιγκτον, Μόσχα Λονδίνο και Βρυξέλλες. Η ελληνική κυβέρνηση στο προσκήνιο εμφανιζόταν να στηρίζει πολιτικά την Κύπρο.
Τελικώς, συμφωνήθηκε, λαμβάνοντας μάλιστα την έγκριση των ΗΠΑ και του NATO, να εγκατασταθούν οι πύραυλοι στην Κρήτη. Οι S-300 μεταφέρθηκαν σε στρατιωτική μονάδα στο Τυμπάκι, τον Μάρτιο του 1999 και περίπου έναν χρόνο αργότερα εντάχθηκαν στο οπλοστάσιο της Πολεμικής Αεροπορίας. Τυπικώς όμως οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις απέκτησαν τους πυραύλους το 2007.
Η μοναδική βολή
Στα τέλη του 2011 αποφασίστηκε από το ΓΕΕΘΑ ότι τα οπλικά συστήματα που διαθέτει η χώρα δεν αρκεί να είναι ενταγμένα μόνο στο ελληνικό οπλοστάσιο αλλά και να πιστοποιείται διαρκώς η επιχειρησιακή τους ετοιμότητα με βολές.
Η πρώτη και μάλλον και μοναδική μέχρι σήμερα εκτόξευση βλήματος από το αντιαεροπορικό σύστημα S-300 που πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2013 στο πεδίο βολής Κρήτης. Χειριστές του Σταθμού Καθοδήγησης Πυραύλων (Multi-channel Missile Guidance Station-MMGS) εντόπισαν, εγκλώβισαν και κατέρριψαν εναέριο στόχο, ο οποίος είχε εκτοξευθεί για τις ανάγκες της βολής.
Η δοκιμαστική βολή έγινε παρουσία της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και είκοσι δύο ακολούθων Άμυνας ξένων συμμαχικών χωρών, καθώς ήταν η πρώτη φορά που σε στρατιωτική άσκηση χρησιμοποιήθηκε οπλικό σύστημα μη νατοϊκής προελεύσεως. Σημειώνεται ότι οι ελληνικοί S-300 PMU1 έχουν εμβέλεια εμπλοκής στόχων έως και 150 χιλιόμετρα, ενώ τα ραντάρ μπορούν να εντοπίσουν απειλές στα 300 χιλιόμετρα.
Τα κύρια συγκροτήματα μιας μονάδας πυρός είναι:
- Όχημα Διοίκησης και Ελέγχου (Command Post/CP)
- Ραντάρ Επιτήρησης (All-Round Surveillance Radar/RSR)
- Ραντάρ Ανίχνευσης Τομέα (Sector Scanning Radar/SSR)
- Σταθμός Καθοδήγησης Πυραύλων (Multi-channel Missile Guidance Station/MMGS)
- Εκτοξευτές Πυραύλων (Launchers)
- Φορτωτές Εκτοξευτών (Transporter Loader-Launchers/TTL)
- Πύραυλοι Ε/Α τύπου 48Ν6Ε
Η σημερινή κατάσταση των S-300
Σήμερα οι S-300 είναι ενταγμένοι στο εθνικό σύστημα αεράμυνας, ωστόσο εξακολουθούν να μην είναι διασυνδεδεμένοι με τα υπόλοιπα συστήματα νατοϊκής προέλευσης που διαθέτει η χώρα. Όπως επισημαίνουν έμπειροι απόστρατοι αξιωματικοί της ΠΑ αυτό δε σημαίνει ότι οι S-300 δεν μπορούν να είναι επιχειρησιακά διαθέσιμοι, παρά τα προβλήματα που εξ’ αρχής παρουσιάζονται στην τεχνική υποστήριξη τους από τη ρωσική Rosoborοnexport.
Οι S-300 επανέρχονται από την Άγκυρα στο προσκήνιο προφανώς στην προσπάθειά της να πείσει τη Δύση ότι δεν είναι η μοναδική νατοϊκή χώρα που χρησιμοποιεί ρωσικά οπλικά συστήματα, ανταγωνιστικά των αμερικανικών Patriot. Η διαφορά είναι ότι η Ελλάδα δεν αγόρασε ποτέ τους S-300 σε αντίθεση με τη Τουρκία που προμηθεύτηκε από τη Ρωσία του S-400.
Πώς οι S-300, που θυμήθηκε ξαφνικά η Τουρκία, βρέθηκαν στην Κρήτη
Μετά από 24 χρόνια η Άγκυρα, θέλησε να … τεστάρει το αντιπυραυλικό σύστημα
Ίσως λοιπόν οι περισσότεροι να μην γνωρίζουν ότι το ρωσικό αντιπυραυλικό – αντιαεροπορικό σύστημα S-300, που βρίσκεται εγκατεστημένο στην Κρήτη, μας το ζήτησαν και αυτό (έστω ανεπισήμως) να το στείλουμε στην Ουκρανία.
Επίσης, είναι πολύ πιθανόν να μην γνωρίζουν ότι το σύστημα αυτό θεωρείται από τους επιτελείς του ΓΕΕΘΑ απαραίτητο για την άμυνα της χώρας μας και ότι δεν υπάρχει περίπτωση να το παραχωρήσουμε στην Ουκρανία, εκτός, όπως επισημαίνουν οι επιτελείς, εάν μας δοθεί ένα παρόμοιο σύστημα.
Πώς έφτασαν οι S-300 στην Ελλάδα
Μετά από 24 χρόνια εγκατάστασής του στην Κρήτη, η Τουρκία ξαφνικά θυμήθηκε τους S-300 και θέλησε ψευδώς να τους… «τεστάρει». Η καταγγελία ότι τουρκικά μαχητικά F-16 (ήτοι μαχητικά χώρας- μέλους του ΝΑΤΟ) δήθεν εγκλωβίστηκαν από τα ραντάρ των S-300 (καταγγελία που διαψεύσθηκε πάραυτα από τις ελληνικές στρατιωτικές πηγές) είχε διπλό στόχο:
Πρώτον, να προβάλει το γεγονός ότι όχι μόνον η Τουρκία αλλά και η Ελλάδα διαθέτει ρωσικό αντιπυραυλικό σύστημα και μάλιστα ενεργό (αφού «λόκαρε» τουρκικά μαχητικά) και δεύτερον θέλησε να καταγγείλει την Ελλάδα ως υπεύθυνη για την πρόκληση εντάσεων στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο.
Η ιστορία της εγκατάστασης των S-300 στην Κρήτη, όπως προαναφέραμε, είχε αποτελέσει διπλωματικό θρίλερ. Είναι γνωστό ότι το σύστημα αυτό είχε αγοραστεί από την Κύπρο για τη δική της άμυνα, ωστόσο, λόγω της τότε έντονης αντιδράσεις της Τουρκίας (γιατί η εμβέλειά τους ήταν μεγάλη και η ικανότητά τους να εγκλωβίζουν πολλαπλούς στόχους επίσης μεγάλη που προκαλούσε προβλήματα στην τουρκική άμυνα), με την «ευχή» των Αμερικανών και με τη σύμφωνη γνώμη των τότε κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου μεταφέρθηκαν και εγκαταστάθηκαν στην Κρήτη.
Η ιστορία των “ελληνικών” S-300, θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει κινηματογραφικό σενάριο, λόγω του τρόπου της μεταφοράς τους από τη Ρωσία στην Κύπρο, αλλά για την πρώτη βολή τους που έγινε μπροστά από τον έκπληκτο Τούρκο στρατιωτικό ακόλουθο, που μόλις τότε «γνώρισε» από κοντά τους S-300 και ζήτησε να μεταφερθεί στην πίσω πλευρά της Κρήτης χωρίς οι S-300 να «βλέπουν» Αιγαίο ή Τουρκία έστω και από απόσταση.
Όντως όπως προαναφέραμε, ήρθαν δύο Ρώσοι τεχνικοί, οι οποίοι, έδωσαν το «Οκ» και η βολή έγινε. Η δοκιμαστική βολή έγραψε τότε ιστορία, αφού σημειώθηκε εγχώριο ρεκόρ εναέριας κατάρριψης στόχου σε απόσταση 30 χλμ. και σε ύψος 2 χλμ.!
Είχε λοιπόν τεράστια επιτυχία, τόσο που ανησύχησε τους Τούρκους που ζήτησαν να μεταφερθούν οι S-300, δυτικά της χώρας και να μην βλέπουν στο Αιγαίο. Αλλά υπήρξε παρέμβαση από τους Αμερικανούς οι οποίοι εγγράφως ανακοίνωσαν ότι η Ελλάδα μπορεί να εγκαταστήσει το αμυντικό της αυτό σύστημα σε όποια τοποθεσία κρίνει κατάλληλη για την άμυνά της. Από τότε όμως οι Τούρκοι είχαν βάλει στο μάτι τους S-300.
“Κινηματογραφικού τύπου” ήταν και η μεταφορά των S-300 τον Μάρτιο του 1999 στο λιμάνι του Ηρακλείου. Υπήρχε σαφής προειδοποίηση τότε ότι υπήρχε κίνδυνος για ξένη επέμβαση προτού φθάσει το σύστημα των S-300 στην Κρήτη. Το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας τότε κατάρτησε απόρρητο σχέδιο, με την ονομασία «ΔΙΑΣ», για την ασφαλή (και όχι μόνον) άφιξή τους στο λιμάνι.
Έπρεπε παράλληλα να υπάρξει εκπόνηση σχεδίου για την εκπαίδευση του προσωπικού σε ένα πρωτόγνωρο σύστημα που δεν ανήκε στα οπλικά συστήματα του ΝΑΤΟ και που η εκπαίδευση θα γινόταν αναγκαστικά σε χώρα του ΝΑΤΟ από Ρώσους. Η Τουρκία με την άφιξη της συστοιχίας αντέδρασε.
Έστελνε μάλιστα και τότε τα φωτογραφικά αεροπλάνα της (Phantom) συνοδευόμενα από μαχητικά (F-16) να παραβιάζουν τον εθνικό εναέριο χώρο και να προσπαθούν να φωτογραφήσουν τους S-300. Αλλά και η μεταφορά τους από τη Ρωσία έγινε κάτω από κινηματογραφικές συνθήκες. Αφού τα ρωσικά αυτά αντιαεροπορικά αντιπυραυλικά συστήματα δεν πέρασαν από τα Δαρδανέλια, αλλά φορτώθηκαν σε τρία φορτηγά πλοία που έκαναν το γύρο της Μεσογείου (μέσω Γιβραλτάρ) για να μην τα πάρουν χαμπάρι οι ξένες δυνάμεις.
Στέιτ Ντιπάρτμεντ: Κανένας κίνδυνος κυρώσεων για τους S-300 στην Κρήτη
Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος κυρώσεων για το αντιπυραυλικό σύστημα S-300 που βρίσκεται στην Κρήτη ξεκαθαρίζει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών εξήγησε ότι η παρουσία του εν λόγω συστήματος στην Ελλάδα δεν υπάγεται στο πλαίσιο των κυρώσεων που προβλέπει ο Νόμος για την Αντιμετώπιση των Αντιπάλων της Αμερικής Μέσω Κυρώσεων (CAATSA).
«Η απόκτηση των S-300 από την Ελλάδα έγινε τη δεκαετία του 1990, δεκαετίες πριν από την υιοθέτηση του νόμου CAATSA. Το εδάφιο 231 του νόμου CAATSA επιβάλλει κυρώσεις μόνο για σημαντικές συναλλαγές που πραγματοποιήθηκαν στις ή μετά τις 2 Αυγούστου 2017. Συνεχίζουμε να ενθαρρύνουμε όλους τους νατοϊκούς συμμάχους να εξασφαλίσουν πλήρη διαλειτουργικότητα εντός της συμμαχίας», σημείωσε ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ απαντώντας σε σχετική ερώτηση της ιστοσελίδας Hellas Journal.
Υπενθυμίζεται ότι το αντιπυραυλικό σύστημα S-300 είχε αγοραστεί από την Κυπριακή Δημοκρατία και όχι από την Ελλάδα. Ωστόσο, η συγκεκριμένη αγορά είχε προκαλέσει την έντονη αντίδραση της Τουρκίας με αποτέλεσμα να ακολουθήσει μια αμερικανική διαμεσολάβηση που έγινε υπό τον Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ. Το αποτέλεσμα αυτών των συνομιλίων ήταν να εγκατασταθεί το σύστημα S-300 στην Κρήτη με τη σύμφωνη γνώμη όλων των εμπλεκόμενων μερών.
Αποστάσεις από τους τουρκικούς ισχυρισμούς περί στοχοποίησης των F-16
Επιπλέον, ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ κράτησε για δεύτερη συνεχόμενη φορά αποστάσεις από τους τουρκικούς ισχυρισμούς που θέλουν την Ελλάδα να έχει στοχοποιήσει με το σύστημα S-300 τουρκικά μαχητικά F-16, καθώς περιορίστηκε να επαναλάβει την πάγια αμερικανική θέση που καλεί για διπλωματική διευθέτηση των διαφορών.
«Γνωρίζουμε αυτά τα δημοσιεύματα. Συνεχίζουμε να ενθαρρύνουμε τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ, την Ελλάδα και την Τουρκία, να συνεργαστούν για τη διατήρηση της ειρήνης και της ασφάλειας στην περιοχή και για την επίλυση των διαφορών μέσω της διπλωματίας. Καλούμε όλα τα μέρη να αποφύγουν τη ρητορική και τις ενέργειες που θα μπορούσαν να αυξήσουν περαιτέρω την ένταση», ανέφερε.
ΝΑΤΟ και Αμερικανοί θέλουν οι S-300 να φύγουν από την Κρήτη για την Ουκρανία
Όπως έγραψε ο γνωστός έμπειρος δημοσιογράφος – στρατιωτικός αναλυτής Δήμος Βερύκιος στόχος των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ είναι η βαθμιαία απομάκρυνση όλων των ρωσικών όπλων από την Ελλάδα.
Το παρασκήνιο
Οι Ελληνικοί S-300 “κλείδωσαν” ή όχι τα τουρκικά F-16 στις 23 Αυγούστου που πετούσαν στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, όπως αποκαλύπτει η τουρκική εφημερίδα «Σαμπάχ»; Η Αθήνα διαψεύδει κατηγορηματικά την εν λόγω πληροφορία. Ωστόσο, ανεξαρτήτως εάν σημειώθηκε ή όχι το συγκεκριμένο γεγονός, με τη διαρροή αυτή η τουρκική πλευρά επιδιώκει:
1) Να υπενθυμίσει στη Δύση ότι δεν είναι η μόνη χώρα μέλος του ΝΑΤΟ που διαθέτει ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα μεγάλου βεληνεκούς (S-400) αλλά και η Ελλάδα διαθέτει αντίστοιχα συστήματα (S-300), χωρίς να έχει αντιδράσει καμία δυτική χώρα.
2) Να εμφανίσει την Ελλάδα ότι διακατέχεται από επιθετικές διαθέσεις έναντι της Τουρκίας.
3) Να οδηγήσει τη Δύση και πρωτίστως τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στην άσκηση περαιτέρω πιέσεων προς την Ελλάδα ώστε να αποσύρει τους S-300 από την Κρήτη και να τους διαθέσει στην Ουκρανία. Στόχος της Τουρκίας, μέσα στα επόμενα χρόνια, η Ελλάδα μετά από δυτικές πιέσεις να αποσύρει τη ρωσική αντιαεροπορική ομπρέλα που διαθέτει στο Ανατολικό Αιγαίο (OSA, TOR-M1, S-300) ώστε να διαθέτει μόνο η ίδια ρωσικής προέλευσης αντιαεροπορική κάλυψη με τις συστοιχίες των S-400.
Η Αθήνα, ως συνήθως, αντέδρασε σπασμωδικά στο κατευθυνόμενο δημοσίευμα της «Σαμπάχ», προβαίνοντας σε κατηγορηματική διάψευση με την επισήμανση ότι οι S-300 είναι αποθηκευμένοι! Επομένως, εάν η ίδια η Αθήνα διαρρέει μέσω των ημιεπισήμων καναλιών ότι οι S-300 είναι ανενεργοί (στην πραγματικότητα δεν είναι), αυτόματα ενισχύεται το επιχείρημα: Αφού δεν τους χρησιμοποιείτε που δεν τους χρησιμοποιείτε, από το να σκουριάζουν στα κουτιά και τα κασόνια στην Κρήτη γιατί δεν τους στέλνετε στην Ουκρανία για να πιάσουν τόπο;
Η Γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών εκτίμησε ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία θα διαρκέσει πολύ ακόμη και ότι η Δύση θα χρειαστεί να δώσει επιπλέον βαρύ οπλισμό στο Κίεβο μέσα στον επόμενο χρόνο.
Δείτε λοιπόν τι γράφει και το Forbes…
Forbes: «Χρειάζεται» η Ελλάδα τους ρωσικούς πυραύλους S-300 στην Κρήτη;
«Σχεδιασμένοι για να αντιμετωπίσουν πολεμικά αεροσκάφη και πυραύλους του ΝΑΤΟ, οι πύραυλοι S-300 που έχει η Ελλάδα στην Κρήτη θα μπορούσαν ενδεχομένως να αποτελέσουν σοβαρή απειλή για τα τουρκικά F-16 στο Αιγαίο», αναφέρει ο Πολ Ίντον σε άρθρο του Forbes. https://www.forbes.com/sites/pauliddon/2022/06/30/does-greece-need-those-russian-s-300-missiles-on-crete/?sh=4c6ce9aa3787
Ο αναλυτής του Forbes για στρατιωτικά και πολιτικά θέματα της Μέσης Ανατολής αρχικά επικαλείται τις δηλώσεις του Υπουργού Αμυνας Νίκου Παναγιωτόπουλου για το ενδεχόμενο αποστολής των S-300 από τη χώρα μας στην Ουκρανία.
«Στις αρχές Ιουνίου, ο Έλληνας Υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν ξεκάθαρος όταν τόνισε ότι η χώρα του δεν θα μεταφέρει στην Ουκρανία τα ρωσικά πυραυλικά συστήματα αεράμυνας S-300 μεγάλου βεληνεκούς που είναι αποθηκευμένα στο νησί της Κρήτης», αναφέρει ο Ιντον.
″Δεν θα παρέχουμε αντιαεροπορικούς πυραύλους από τα νησιά μας ή πυραύλους κατά πλοίων, όσο κι αν μας το ζητήσουν, γιατί αντιμετωπίζουμε πραγματική απειλή”, είπε.
«Ο ισχυρισμός του Παναγιωτόπουλου ότι η Ελλάδα χρειάζεται αυτά τα πυραυλικά συστήματα S-300PMU-1 στην Κρήτη είναι ενδιαφέρον. Άλλωστε, σε αντίθεση με την πρόσφατη αμφισβητούμενη απόκτηση της Τουρκίας των S-400 από τη Μόσχα και την προηγούμενη προμήθεια από την Ελλάδα ρωσικών συστημάτων μικρότερης εμβέλειας 9K33 Osa και Tor-M1, η Αθήνα δεν αναζήτησε αυτά τα S-300 για τον εαυτό της», συνεχίζει το άρθρο που εξιστορεί το χρονικό της απόκτησής τους.
«Ήταν η Κυπριακή Δημοκρατία που παρήγγειλε αρχικά αυτά τα συστήματα στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990. Η μοιραία αγορά της Λευκωσίας πυροδότησε αμέσως μια κρίση με την Τουρκία, η οποία απείλησε να τους βομβαρδίσει σε ένα προληπτικό χτύπημα τη στιγμή που θα προσγειώνονταν στο διαιρεμένο νησί. Η Αθήνα συμφώνησε τελικά να πάρει η ίδια τα συστήματα για να εκτονώσει αυτή την κρίση και να αποτρέψει έναν πιθανό πόλεμο. Τα αποθήκευσε στην Κρήτη, όπου κάθονταν αχρησιμοποίητα για πάνω από μια δεκαετία».
Ο Ίντον σημειώνει πως «το 2013, η Ελλάδα τα έβγαλε από την αποθήκη και τα εκτόξευσε για πρώτη φορά σε στρατιωτική άσκηση. Η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία φέρεται να εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για να εκπαιδευτεί ενάντια στο σύστημα, πιθανότατα ως προετοιμασία για μελλοντικές εμπλοκές εναντίον συριακών ή ιρανικών S-300».
Στην συνέχεια ο αναλυτής του Forbes βάζει το ερώτημα σχετικά με τα πιθανά σχέδια έκτακτης ανάγκης που έχουν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, με αφορμή τις δηλώσεις Παναγιωτόπουλου, για να θέσουν αυτούς τους προηγμένους ρωσικούς πυραύλους σε λειτουργία.
«Η ”πραγματική απειλή” στην οποία αναφέρθηκε ο Παναγιωτόπουλος ήταν αναμφίβολα η Τουρκία. Οι εντάσεις είναι επί του παρόντος αρκετά υψηλές μεταξύ αυτών των δύο γειτόνων, αν και ο πόλεμος παραμένει απίθανος».
Το «γελοίο» σενάριο σύγκρουσης δύο Νατοϊκών δυνάμεων στο Αιγαίο
«Σχεδιασμένα για να αντιμετωπίσουν πολεμικά αεροσκάφη και πυραύλους του ΝΑΤΟ, οι S-300 της Ελλάδος θα μπορούσαν ενδεχομένως να αποτελέσουν σοβαρή απειλή για τα τουρκικά F-16 σε μεγάλες περιοχές του Αιγαίου. Εάν η Ελλάδα ανέπτυσσε τους S-300 και είχε τα ισχυρά ραντάρ της να σαρώνουν ενεργά τον εναέριο χώρο του Αιγαίου για τα εισερχόμενα τουρκικά αεροσκάφη, αυτό αναμφίβολα θα αντιπροσώπευε μια μεγάλη κλιμάκωση των εντάσεων. Εάν η Τουρκία ανταποκρινόταν αναπτύσσοντας τους δικούς της S-400 στη δυτική της ακτή, θα βλέπαμε να εκτυλίσσεται ένα εντελώς γελοίο σενάριο στο οποίο δύο μέλη του ΝΑΤΟ θα στοχεύουν τους προηγμένους ρωσικούς πυραύλους ο ένας στα αμερικανικής κατασκευής μαχητικά αεροσκάφη του άλλου», τονίζει ο Ιντον με την υποσημείωση ότι «αυτό το ακραίο υποθετικό σενάριο, φυσικά, παραμένει εξαιρετικά απίθανο, ακόμα κι αν αυξηθούν οι εντάσεις και οι εικονικές αερομαχίες τους επόμενους μήνες στο Αιγαίο».
Εξάλλου ο Ιντον αναφέρεται στο άρθρο του στο ενδεχόμενο η χώρα μας να δεχτεί να στείλει στην Ουκρανία τους S-300 εάν λάβει προηγμένα οπλικά συστήματα ως αντάλλαγμα από τις ΗΠΑ ή άλλες χώρες του ΝΑΤΟ, αν και το θεωρεί απίθανο.
«Ο Παναγιωτόπουλος είπε επίσης ότι η Ελλάδα ”δεν πρόκειται να στείλει όπλα για τα οποία δεν έχουμε φροντίσει για την αντικατάστασή τους”. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι η Αθήνα θα ήταν ανοιχτή στη μεταφορά των S-300 της στην Ουκρανία με αντάλλαγμα νέα οπλικά συστήματα από τη Δύση και εγγυήσεις ασφαλείας, όπως έκανε η Σλοβακία με τους δικούς της S-300 τον Απρίλιο. Η Ελλάδα θα μπορούσε επίσης να είναι απρόθυμη να μεταφέρει όπλα από φόβο μήπως υποστεί άμεσα την οργή της Μόσχας, αν και αυτό είναι πολύ λιγότερο πιθανό», αναφέρει.
Στο τελευταίο σκέλος του άρθρου του, ο Πολ Ιντον φιλοξενεί δηλώσεις του Γιώργου Τζογόπουλου, ανώτερου συνεργάτης στο Centre International de Formation Européenn
«Μια σχετική ελληνοαμερικανική συμφωνία ανταλλαγής όπλων μπορεί να είναι θεωρητικά εφικτή, αλλά φαίνεται περίπλοκη όσον αφορά τους πυραύλους Patriot… Στο παρελθόν, η Τουρκία είχε ζητήσει από τις ΗΠΑ πυραύλους Patriot. Η αμερικανική κυβέρνηση θα πρέπει επομένως να λάβει αποφάσεις που δεν θα προσθέσουν επιπλέον βάρος στην τεταμένη κατάσταση των σχέσεών της με την Τουρκία».
Ο Τζογόπουλος αμφιβάλλει ότι η Αθήνα είναι απρόθυμη να μεταφέρει τους S-300 στο Κίεβο για να αποφύγει την οργή της Μόσχας.
«Οι ελληνορωσικές σχέσεις έχουν φτάσει στο χειρότερο σημείο όλων των εποχών – και δεν υπάρχει ελπίδα για το τέλος της διμερούς κρίσης βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα», είπε. «Η ελληνική κυβέρνηση έχει λάβει μια ξεκάθαρη στρατηγική απόφαση να σταθεί στο πλευρό των ΗΠΑ – κάτι περισσότερο από μια απλή ευθυγράμμιση με τις πολιτικές της ΕΕ – και αναμένεται να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο κατά τη διάρκεια του πολέμου. Αυτό σημαίνει ότι είναι έτοιμη να στείλει περισσότερα όπλα στην Ουκρανία σε στενό συντονισμό με τις ΗΠΑ».
«Σε αυτό το πλαίσιο, το κύριο μέλημα της Ελλάδας δεν είναι η οργή της Ρωσίας, η οποία θεωρείται δεδομένη και δεν φαίνεται να εμποδίζει (την ελληνική κυβέρνηση) να στείλει νέα όπλα, αλλά ο αντίκτυπος των μελλοντικών της αποφάσεων στον στρατιωτικό συσχετισμό έναντι έναντι της Τουρκίας», πρόσθεσε.
Ο Τζογόπουλος δεν πιστεύει ότι η πιθανότητα ενός ελληνοτουρκικού πολέμου είναι υψηλή προς το παρόν. Παρά ταύτα, σημείωσε ότι «μπορεί να ξεσπάσουν συγκρούσεις ως συνέχεια μικροατυχημάτων, που δεν αποκλείονται στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο τους επόμενους μήνες».
«Η ελληνική κυβέρνηση παραμένει αισιόδοξη ότι η Ουάσιγκτον θα ενεργούσε προληπτικά για να αποτρέψει επικίνδυνα σενάρια, αλλά δεν κατάφερε να λάβει εγγυήσεις ασφαλείας από την Ουάσιγκτον προς αυτή την κατεύθυνση», είπε. «Η προεκλογική περίοδος τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία δεν ευνοεί την ηρεμία».
«Το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για την προστασία της Νότιας Πτέρυγας του ΝΑΤΟ δημιουργεί κάποια αισιοδοξία», πρόσθεσε. «Ωστόσο, οι ΗΠΑ έχουν χάσει τον έλεγχο σε ορισμένες κρίσεις πρόσφατα (Συρία, Αφγανιστάν κ.λπ.) και στερούνται την ηγετική κυριαρχία των προηγούμενων δεκαετιών».
«Το πιο σημαντικό, είναι πολύ δύσκολο να προβλέψουμε πώς ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα ενεργήσει στην προσπάθεια του για επιτυχίες στην εξωτερική πολιτική (ή αντιληπτές επιτυχίες για το εσωτερικό κοινό) πυροδοτώντας την αμυντική απάντηση της Ελλάδας με κάθε δυνατό τρόπο».
Eκβιασμοί στο Aιγαίο με κωδικό «S-300»
Μια σκληρή στρατιωτική, πολιτική και διπλωματική παρτίδα πόκερ παίζεται εδώ και 12 χρόνια γύρω από τους πυραύλους S-300: το ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα ήταν την περασμένη Τρίτη ο στόχος του τουρκικού κατασκοπευτικού αεροπορικού
σχηματισμού, που προκάλεσε την «κρίση των F-16», ανοικτά της Καρπάθου.
H Τουρκία φανερά και οι ΗΠΑ υπογείως πολέμησαν από την πρώτη στιγμή την
προοπτική απόκτησης των S-300: αρχικά από την Κύπρο -στο πλαίσιο του Δόγματος
του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου -και αργότερα από την Ελλάδα, όταν η κυπριακή πλευρά υποχώρησε λόγω των ισχυρών πιέσεων Άγκυρας – Ουάσιγκτον. Στόχος, τόσο των ΗΠΑ όσο και της Τουρκίας, ήταν η αποτροπή της ένταξης του συγκεκριμένου συστήματος στο ελληνικό οπλοστάσιο.
Το μεγάλο εύρος της αντιαεροπορικής ομπρέλας, που καλύπτει την Κρήτη μέχρι τα Δωδεκάνησα και το 35%-40% της απόστασης μέχρι την Κύπρο, καθώς και η δυνατότητα των συστοιχιών της να καταρρίπτουν ταυτόχρονα έως και 12 αεροσκάφη, εξηγούν εύκολα το ενδιαφέρον, όπως και την ενόχληση της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας. Με τακτικές κατασκοπευτικές αποστολές, επιχειρεί δύο πράγματα:
* Πρώτον, να εντοπίσει τις θέσεις στις οποίες μετακινούνται κατά περιόδους οι εκτοξευτές και τα ραντάρ, καθώς γνωρίζει το πλεονέκτημα της ταχείας μεταφοράς τους σε θέσεις διασποράς και τα τεχνάσματα που εφαρμόζονται (ομοιώματα κ.λπ.) για παραπλάνηση.
* Δεύτερον, να προκαλέσει την ενεργοποίηση των ραντάρ των S-300 και τον εγκλωβισμό των αεροσκαφών της, ώστε με ειδικές συσκευές να αποτυπώσει το ηλεκτρονικό ίχνος (συχνότητα κ.λπ.) και να μπορέσει έτσι, με συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, να προστατευθεί από την απειλή: είτε με πρόσθετη θωράκιση είτε με απόκτηση δυνατοτήτων τύφλωσης και παραπλάνησης των S-300. Οι ψευδο-εκπομπές που κάνουν ορισμένες φορές οι χειριστές των S-300 για παραπλάνηση των Τούρκων έχουν εντείνει ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον της άλλης πλευράς για να βρουν το «μυστικό»…
Εγκλωβισμένοι στα ραντάρ. Οι αεροφωτογραφίσεις των S-300, η έδρα του επιτελείου των οποίων βρίσκεται στην παλαιά πολεμική αεροπορική βάση 126 Σμηναρχία Μάχης Ηρακλείου, συνδυάζονται και με την κατασκόπευση των αεροναυτικής βάσης της Σούδας αλλά και του σχετικά επιχειρησιακά νέου προωθημένου αεροδρομίου Καστελλίου. Οι προσπάθειες έχουν ενταθεί τα τελευταία χρόνια, καθώς οι Τούρκοι πιλότοι και οι υπεύθυνοι της αεράμυνας διαπίστωσαν εμπράκτως την απειλή από τους εγκλωβισμούς των αεροσκαφών τους στα ραντάρ.
Η εφημερίδα «TA NEA» παρουσίασε ένα αποκαλυπτικό μέρος της κατάθεσης του πρώην Αρχηγού ΓΕΕΘΑ κ. Μανούσου Παραγιουδάκη, κατά την προανάκριση για την υπόθεση των ΤΟΡ-M1. Ο Στρατηγός περιγράφει πώς η Άγκυρα -και εν συνεχεία το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ -ανησύχησαν και διαμαρτυρήθηκαν όταν εντάχθηκαν τα ρωσικά συστήματα στην ελληνική αεράμυνα και οι Τούρκοι πιλότοι που έμπαιναν στο Αιγαίο άρχισαν να ειδοποιούνται από τα ηλεκτρονικά τους συστήματα ότι είναι εγκλωβισμένοι στο στόχαστρο των ΤΟΡ-M1.
Κάλυψη των νησιών.
Ο τότε Αρχηγός ΓΕΕΘΑ αναφέρει ότι πριν από την απόκτηση των ρωσικών συστημάτων τα στρατεύματα στον Έβρο και στα νησιά ήταν «εντελώς ακάλυπτα» από αέρος και τονίζει ότι λόγω της αυξανόμενης απειλής έπρεπε να ανατρέψουμε την κατάσταση το ταχύτερο δυνατόν. Την κατάσταση αυτή την ανατρέψαμε -συνεχίζει -μόλις πήραμε τα πρώτα TOR, τα οποία αναπτύχθηκαν στα νησιά του Αιγαίου, στον Έβρο και την Κύπρο.
Οι Τούρκοι, αποκαλύπτει ο Στρατηγός, άρχισαν αμέσως σοβαρές διαμαρτυρίες και παραστάσεις σε ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, καθώς -προσέξτε -αισθάνονταν για πρώτη φορά στην Ιστορία να εγκλωβίζονται από αντιαεροπορικά όπλα στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, ενώ αυτοί ήταν συνηθισμένοι να αναχαιτίζονται από τα ελληνικά αεροπλάνα περίπου στο μέσον του Αιγαίου. Και καταλήγει ο Στρατηγός με μια
εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αποκάλυψη: «Μας συστήθηκε μάλιστα να μην εγκλωβίζουμε τα τουρκικά αεροσκάφη όταν έμπαιναν στο Αιγαίο»!!!
H Ουάσιγκτον δεν ήθελε, άσχετο αν δεν το ομολογούσε, να μπει η Μόσχα στην αγορά της Ελλάδας, τόσο για εμπορικούς όσο και γεωστρατηγικούς λόγους.
Οι πιέσεις των ΗΠΑ δεν αφορούσαν μόνο τα αντιαεροπορικά. Όταν περί το 2000 ο τότε πανίσχυρος Πρόεδρος της Επιτροπής Άμυνας της αμερικανικής Γερουσίας κ. Λοτς πληροφορήθηκε από τη CIA ότι ο τότε Υπουργός Άμυνας κ. Ά. Τσοχατζόπουλος ήταν σε πολύ προχωρημένο στάδιο συνομιλιών με το Κρεμλίνο για την απόκτηση επίγειων ηλεκτρονικών συστημάτων αεράμυνας για «τύφλωση» των τουρκικών F-16, κίνησε γη και ουρανό για να ματαιώσει τη συνεργασία. Το γεγονός ότι παραλλαγή του συστήματος μπορούσε να τοποθετηθεί και στα αεροσκάφη «τούς τρέλανε» -κατά την έκφραση τότε ανώτατου στρατιωτικού.
Χρόνια ΗΠΑ και Τουρκία προσπαθούν να φρενάρουν την αγορά των πυραύλων
H πρώτη καταγεγραμμένη στον Τύπο παρέμβαση των ΗΠΑ στην Ελλάδα για τους S-300 έγινε τον Απρίλιο του 1996, κατά την επίσκεψη του νεοεκλεγέντος Πρωθυπουργού κ. K. Σημίτη στην Ουάσιγκτον.
Αφορούσε την πρόθεση των Κυπρίων να αγοράσουν τους S-300, την αγορά των οποίων είχαν δρομολογήσει αρκετά νωρίτερα. H αλυσίδα των πιέσεων, των εκβιασμών και των απειλών για τη ματαίωση της εγκατάστασης των S-300 στην Κύπρο έχει πολλούς
κρίκους -«πολλά θα γραφούν στην Ιστορία αρκετά αργότερα» λέει παλαιό κυβερνητικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Το συμβόλαιο μεταξύ Κύπρου – Ρωσίας υπεγράφη στις 4/2/1997 εν μέσω απειλών από την Άγκυρα για χτύπημα μόλις εγκατασταθούν.
Οι Ρώσοι αντιδρούν: «Ας δοκιμάσουν!» απάντησε ο τότε Υπουργός Εξωτερικών κ. Πριμακόφ όταν ρωτήθηκε για ενδεχόμενο χτυπήματος των S-300 κατά τη μεταφορά και την εγκατάστασή τους. Πολλές συζητήσεις και σε επίπεδο Κλίντον και Ολμπράιτ έγιναν για το θέμα και, τελικά, Αθήνα και Λευκωσία ενέδωσαν στα τέλη του 1998: «Ώδινεν Κύπρος και έτεκε… Κρήτην» ήταν ο σχετικός τίτλος των
«ΝΕΩΝ» στις 30 Δεκεμβρίου του 1998. Από τότε άρχισε και ο νέος κύκλος αντιδράσεων της Άγκυρας για την εγκατάσταση των S-300 -στην Κρήτη αυτήν τη φορά. Επιχείρησε μάλιστα η Τουρκία να εμπλέξει και το ΝΑΤΟ, ζητώντας να παρέμβει. H πρώτη «στρατιωτική» αντίδραση έγινε δύο μήνες μετά: η Άγκυρα δέσμευσε περιοχή για άσκηση τόσο κοντά στην Κρήτη, ώστε η Ελλάδα απέρριψε τη σχετική ΝΟΤΑΜ καθώς δημιουργείτο επικίνδυνη κατάσταση για τις πτήσεις πολιτικών αεροσκαφών στο αεροδρόμιο Ηρακλείου. Ήταν μόλις Μάρτιος του 1999 και οι πύραυλοι δεν είχαν ακόμη φθάσει στην Κρήτη…
ΜΑΡΤΙΟΣ 1999
Ο χορός των κατασκόπων στην Κρήτη
ΟΙ S-300 κατέληξαν στην Κρήτη ένα βράδυ του Μαρτίου του 1999 έπειτα από ένα μυστικό και καλοσχεδιασμένο σχέδιο που είχε καταρτίσει ο τότε Γενικός Γραμματέας Εξοπλισμών κ. Γ. Σμπώκος για να αποφευχθούν αποσταθεροποιητικές κινήσεις της Άγκυρας όταν τα πλοία θα περνούσαν τα Στενά των Δαρδανελλίων. Με λίγα ναύλα παραπάνω, αρκετή διασπορά ψευδών πληροφοριών και πολύ καμουφλάζ τα
πλοία έφθασαν μέσω Γιβραλτάρ, τρεις μήνες νωρίτερα από τις επίσημες
ανακοινώσεις. Τρεις πράκτορες της στρατιωτικής CIA (DIA) έτρεχαν νυχτιάτικα από τη Σούδα στο Ηράκλειο για να επιβεβαιώσουν την εκφόρτωση και παραλίγο να μην προλάβουν το μακρύ κομβόι.
Τα TOR-Μ1 και οι S-300 είναι ενταγμένα στην αεράμυνα και ενεργοποιημένα.
Μάλιστα, μετά την «περιπέτεια» της Εξεταστικής και των όσων προηγήθηκαν για να την προετοιμάσουν, έγινε η πλήρης διασύνδεση των TOR-Μ1 με το υπόλοιπο σύστημα αεράμυνας -η τελευταία δοκιμή που απομένει θεωρείται τυπική. «Πολύ σύντομα δένουν αυτόματα με την υπόλοιπη ομπρέλα και οι S-300», είπε στα «NEA» αρμόδια πηγή της Πολεμικής Αεροπορίας, σημειώνοντας ότι «μέχρι τώρα» οι S-300 είναι
αυτοδύναμοι επιχειρησιακά χωρίς προβλήματα. Τη διασύνδεση κάνει ελληνική εταιρεία πιστοποιημένη στο ΝΑΤΟ, η οποία πέτυχε να ενώσει τα δύο συστήματα -ανατολικά και δυτικά -χωρίς να έρθουν σε απευθείας «επαφή» και να μη «διαρρεύσουν» μυστικοί κώδικες.