ΑΝΘΟΦΟΡΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ
Ἡ ἐποχή τῆς ἀνθοφορίας καί τῆς ἀναγέννησης τῆς φύσης εἶναι ἐδῶ καί εἶναι αἰσθητή ἀπό κάθε μορφή ζωῆς. Στό δάσος, τά ἄγρια πτηνά γεννοῦν πολύχρωμα ὡά πού ἀπό τήν ἀρχαιότητα ἕως καί σήμερα, τά παιδιά κυρίως, ψάχνουν καί τά βρίσκουν στήν ἐξοχή, πολλές φορές μάλιστα τά παίρνουν μαζί τους εἴτε μέ τήν φωλιά, εἴτε τοποθετώντας τα σέ ψάθινα καλάθια (ἀπομίμηση φωλιᾶς).
Ὡμά βαμμένα ὡά, χρησιμοποιοῦνται ὡς φυλακτά, διατηροῦνται δέ ὡμά διότι συμβολίζουν τήν γονιμότητα, ἐνῶ βραστά, χρωματιστά ὡά τρώγονται στήν ἀνατολή τοῦ ἡλίου ἀνήμερα τῆς Ἑαρινῆς Ἰσημερίας. Συνήθως εἶναι βαμμένα κόκκινα ὥστε νά συμβολίζουν τόν Ἥλιο καί τά κόκκινα κελύφη τους ρίπτονται στό ποτάμι, ἔτσι ὥστε παρασυρόμενα ἀπό τό ρεῦμα ὁδηγοῦνται πρός τίς ἀγαπημένες ψυχές (κόρες τοῦ Ἅδου καί τῆς Περσεφόνης). Στόν Κάτω Κόσμο ἀποτελοῦν σύμβολα τῆς ἀνανέωσης.
Ἀκόμη καί σήμερα, σέ πολλές περιοχές τῆς πατρίδος μας, οἱ ἄνθρωποι γνωρίζουν αὐτόν τόν συβολισμό τοῦ ὡοῦ, δῆλα δή τό τέλος μίας ἐποχῆς καί τήν ἀρχή μίας νέας. Στήν ἀρχαιότητα, χρησιμοποιεῖτο τόσο γιά καθαρμούς στίς τελετές, ὅσο καί γιά τήν ἐξιλέωσιν τῶν ψυχῶν. Ἀκόμη καί σήμερα, τά βαμμένα ὡά, αὐτήν τήν ἐποχή, συνεχίζουν νά ἀποτελοῦν σύμβολα τῆς ἀναγέννησης καί νά τοποθετοῦνται στούς τάφους.
Τό ὡόν κατελάμβανε περίοπτη θέση στά Μυστήρια. Σέ ἐρώτηση τοῦ Πλούταρχου ἑάν προηγεῖται ἡ ὄρνιθα ἤ τό ὡόν, ἡ ἀπάντησις εἶναι ὅτι τά Ὀρφικά Μυστήρια διδάσκουν ὅτι τό ὡόν εἶναι ἡ προέλευση ὅλων τῶν πραγμάτων καί ἔτσι δίδεται ὡς προσφορά στόν Διόνυσο. Ὁ Μακρόβιος ἀναφέρει ὅτι εἶναι τό κεντρικό ἀντικείμενο τῆς εὐλάβειας στίς τελετές τοῦ Βάκχου (Διονύσου).
Ὁ κρόκος καί τό ἀσπράδι τοῦ βραστοῦ ὡοῦ, πού εἶναι θεμελιώδες σύμβολο τῆς ἀναγέννησης, συμβολίζει τόν Ἥλιο πού κρύβεται ἐντός τῆς μήτρας τῆς Λευκῆς θεᾶς. Τό σπασμένο κέλυφος συμβολίζει τήν τήξιν τῶν πάγων τοῦ Χειμῶνα. Καθαρίζουμε τό ἀσπράδι γιά νά μιμηθοῦμε τό λιώσιμο τῶν χιόνων καί νά ἀπελευθερώσουμε τόν χρυσό ἥλιο. Μοιραζόμαστε μεταξύ μας τά κομμάτια τοῦ ὡοῦ καί ἔτσι μοιραζόμαστε τήν ἀναγέννηση τοῦ θεοῦ. Αὐτό τό τελετουργικό συμβολίζει ἐπίσης τήν καταστροφή τῆς Σεμέλης, τήν διάσωση τοῦ χρυσοῦ Διονύσου ἀπό τήν μήτρα της καί τήν μέθεξιν τῶν Τιτάνων μέ τήν θεότητα. (Τά σπαράγματα τοῦ Διονύσου πού ἔφαγαν οἱ Τιτάνες).
ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΕΘΙΜΩΝ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΟΥΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ, ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΗΓΗ ΤΟΥΣ!!!
Συνηθίζουμε, ἀκόμη καί σήμερα, αὐτήν τήν ἐποχή, νά παρασκευάζουμε πλακοῦντες (τσουρέκια) συνήθως σέ κυκλικό σχῆμα, πού συμβολίζουν τόν κύκλο τῆς γεννήσεως, τοῦ θανάτου καί τῆς ἀναγεννήσεως. Εἶναι στήν οὐσία, τά ἴδια ψωμάκια πού στήν ἀρχαιότητα προσφέρονταν στόν Βάκχο (Διόνυσο) καί στήν Περσεφόνη (Κόρη).
Σέ πολλά μέρη τῆς πατρίδος μας, ἕως καί σήμερα, τήν ἐποχή αὐτήν, κατά τήν διάρκεια διαφόρων ἐθίμων, ἀνάβονται φωτιές, πού συμβολίζουν τήν ἀναζωπύρωσιν τοῦ Ἡλίου καί τῆς Φύσεως καί εἶναι κατάλοιπα τῶν ἀρχαίων ἐθίμων.
Οἱ νεομυηθέντες στά Μυστήρια, (μυήσεις γίνονταν αὐτήν τήν περίοδο), φοροῦσαν καινούργια ροῦχα, ἀντανακλοῦσε δέ αὐτό στό νέο ξεκίνημα τῆς ζωῆς τους. Ποιός ἀπό ἐμᾶς δέν θυμᾶται ἀπό τήν παιδική του ἡλικία, τά καινούργια παπούτσια καί ροῦχα αὐτές τίς ἡμέρες !!
Οἱ βωμοί στολίζονταν μέ ἄνθη ἐνῶ οἱ Μύστες προσέφεραν στούς νεομυηθέντες στέμματα ὁλάνθιστα (γιρλάντες) κατά τό τελευταῖο στάδιο τῆς μυήσεως.
Τέλος, ἡ θυσία τοῦ ἀμνοῦ (ἀρνιοῦ), συμβολίζει τήν τυφλή ἀφοσίωση καί πίστη πού ἀπαιτεῖται ἀπό τούς νεομυηθέντες πρός τόν Μύστη ἀλλά καί τό φρέσκο ξεκίνημα τῆς ζωῆς μέ τήν ἀναγέννησιν τῆς φύσεως !!
Ἁπολλώνιος – Ἀριάδνη