Σε μια εποχή σημαντικών γεωπολιτικών ανακατατάξεων, ένας από τους κρισιμότερους εταίρους της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή έχει αποδειχθεί πως είναι το Ισραήλ. Με αυτό το δεδομένο, ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης θα βρίσκεται σήμερα στο Ισραήλ, όπου θα συναντήσει και τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου, σε μια συγκυρία οικοδόμησης διεθνών συμμαχιών για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ίσως πιο σημαντική, όμως, από τη συνάντηση με τον κ. Νετανιάχου θα είναι η παρουσία του κ. Μητσοτάκη σε εκδήλωση του Global Forum στην Ιερουσαλήμ, προκειμένου να τιμηθεί η προσφορά του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στις ελληνο-ισραηλινές σχέσεις.

Ο ρόλος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στη διαδικασία οικοδόμησης διαύλων με το κράτος του Ισραήλ ήταν, αν μη τι άλλο, καταλυτικός. Επι των ημερών του, δε, αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά από την Ελλάδα το Ισραήλ και de jure, όχι απλώς de facto. Μέχρι την ανάδειξη του Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία και ειδικά επί ημερών Ανδρέα Παπανδρέου, η Ελλάδα διατηρούσε αγαστές σχέσεις με μια σειρά αραβικών κρατών, αλλά και με την Παλαιστίνη, με την προσωπική σχέση Παπανδρέου-Αραφάτ να είναι γνωστή τοις πάσι. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, όμως, ήδη από την επίσκεψή του στο Ισραήλ τον Οκτώβριο του 1988, όταν ήταν ακόμα αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είχε δεσμευθεί για την προώθηση της αναγνώρισης του Ισραήλ.

Η Ελλάδα ήταν, άλλωστε, σε αυτό το ζήτημα ο τελευταίος των Μοϊκανών στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Μετά την Ισπανία που αναγνώρισε το Ισραήλ το 1986, η Ελλάδα, με δεδομένες τις σχέσεις με τους Παλαιστινίους, ήταν το μόνο κράτος που δεν είχε αναγνωρίσει επίσημα το Ισραήλ, κάτι που πέρασε, εν τέλει, από χίλια κύματα μέχρι να γίνει. Η ιδέα, δε, στο υπουργείο Εξωτερικών για αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ είχε πέσει και πριν τον Μητσοτάκη, επί ΠΑΣΟΚ και υπουργίας του Κάρολου Παπούλια, αλλά ποτέ δεν προχώρησε ουσιαστικά, γιατί, ενώ είχε δοθεί το υπουργικό πράσινο φως στους υπηρεσιακούς παράγοντες του ΥΠΕΞ να προχωρήσουν το ζήτημα, ξέσπασε η νέα παλαιστινιακή Ιντιφάντα το 1986 και το θέμα παραπέμφθηκε στις καλένδες. 

Ο Μητσοτάκης, όμως, έκανε πράξη την υπόσχεση που είχε δώσει στις επαφές του στο Ισραήλ το ’88. Κάπως έτσι, περίπου ενάμιση μήνα αφού έχει αναλάβει και τυπικά την πρωθυπουργία τον Απρίλιο του 1990, στις 21/5/1990, γίνεται επισήμως πράξη η αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ από την ελληνική κυβέρνηση. Υπουργός Εξωτερικών ήταν τότε ο Αντώνης Σαμαράς, ενώ για την ελληνική πλευρά υπέγραφε ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών Παναγιώτης Οικονόμου, με τη διαδικασία να λαμβάνει χώρα εκτός των δύο κρατών, στις Βρυξέλλες. Μάλιστα, σύμφωνα με τα όσα έχουν καταγραφεί εκ των υστέρων, λίγο έλειψε η υπογραφή της αναγνώρισης να καθυστερήσει και άλλο, καθώς το πρωί της 21/05/1990 είχε γίνει γνωστός ο σφαγιασμός έξι Παλαιστινίων στα Κατεχόμενα, πράγμα που προκάλεσε ανησυχία στην ελληνική πλευρά για τον κίνδυνο «αντιποίνων».

Εν τέλει και παρά την αναγνώριση του Ισραήλ, καμία αντίδραση δεν υπήρξε και, μάλιστα, η ελληνική κυβέρνηση συνέχισε τη συνεργασία της με τις αραβικές χώρες, αλλά και με την Παλαιστίνη, έστω και αν η σχέση Μητσοτάκη-Αραφάτ ποτέ δεν έφτασε στο επίπεδο της αντίστοιχης με τον Παπανδρέου. Μάλιστα, δύο χρόνια μετά, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός που επισκέφθηκε το Ισραήλ, όντας, δε, και υπουργός Εξωτερικών, καθώς είχε προηγηθεί η ρήξη με τον Αντώνη Σαμαρά. Τότε, ο Μητσοτάκης είχε συναντηθεί τόσο με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Γιτζάκ Σαμίρ, όσο και με τον Ισραηλινό πρόεδρο Χαϊμ Χέρτσογκ, ενώ είχε επισκεφθεί και το μνημείο του Ολοκαυτώματος.