Οι επαγγελματίες «αντιρατσιστές» και «ανθρωπιστές», εντός και εκτός Ελλάδας, αποδεικνύουν συχνά – πυκνά πόσο εκτός της πραγματικότητας βρίσκονται τα όσα όχι απλώς πρεσβεύουν, αλλά με εξαναγκαστικές μεθόδους και τρόπους θέλουν να επιβάλουν στους Λαούς της Ευρώπης και ιδίως στους Έλληνες…
Είναι γνωστά τα πολλά προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουν τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου με την ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση από τα παράλια της Μικράς Ασίας. Ένα ακόμη, που προστίθεται στον μακρύ αυτόν κατάλογο, οδηγεί στον εκφυλισμό τους και στην μετατροπή των νησιών αυτών σε μόνιμους χώρους φιλοξενίας παράνομα εισερχομένων ανθρώπων στην Πατρίδα μας.
Πρόκειται για την πρόθεση από κύκλους του εξωτερικού (και όχι μόνον) της διάθεσης ξενοδοχειακών μονάδων για την εγκατάσταση των εγκλωβισμένων λαθρομεταναστών. Με αυτόν τον τρόπο αλλοιώνεται ο τουριστικός χαρακτήρας των νησιών, με απρόβλεπτες συνέπειες στην οικονομική τους ζωή στα επόμενα χρόνια.
Τον κίνδυνο αυτόν επισημαίνουν οι Ενώσεις Ξενοδόχων της Λέσβου, της Χίου και της Σάμου, αντιδρώντας στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, η οποία τώρα αναζητεί ξενοδοχειακά καταλύματα για τους «πρόσφυγες». Σχετική προκήρυξη, μάλιστα, καλεί τους ξενοδόχους των νησιών αυτών να στείλουν, μέχρι τις 21 Δεκεμβρίου, προσφορές για καταλύματα με ελάχιστο όριο 30 κλίνες, που θα παρέχουν θέρμανση, υπηρεσίες καθαριότητας και τρία γεύματα ημερησίως, «προσαρμοσμένα στις διατροφικές συνήθειες» των λαθρομεταναστών!
Η ομόφωνη αρνητική αντίδραση των τουριστικών φορέων των νησιών αυτών φαίνεται ότι δεν πτοεί τους εκτός τόπου και χρόνου ψευτοανθρωπιστές της Ύπατης Αρμοστείας, οι οποίοι δεν περιορίζουν πλέον τις δραστηριότητές τους στα νησιά. Εντελώς αιφνιδιαστικά, και χωρίς καμία προηγούμενη ενημέρωση των τοπικών αρχών, η Ύπατη Αρμοστεία μετέφερε 50 άτομα, στα οποία έχει χορηγηθεί άσυλο, σε τουριστικό ξενοδοχείο στην Πλαταριά Θεσπρωτίας, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί έντονος προβληματισμός σε όλους τους επιχειρηματικούς φορείς της περιοχής.
Οι αντιδράσεις εντείνονται, καθώς πληροφορίες αναφέρουν για ανάλογες κινήσεις και στην παραλιακή ζώνη της Πρεβέζης. Αν, μάλιστα, θυμηθούμε τι έγινε πριν από λίγες ημέρες και στην περιοχή της ορεινής Καλαμπάκας, με την άρνηση όλων των κατοίκων του χωριού Χρυσομηλιά να δεχθούν να γίνει ο τόπος τους χώρος φιλοξενίας «προσφύγων», αντιλαμβανόμαστε ότι η μετατροπή διαφόρων τοποθεσιών σε «προσφυγικούς» καταυλισμούς επεκτείνεται πλέον σ’ όλη την Ελλάδα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ