Αλληλογραφία μέσω καφενείων στα Πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης
- του Σεμπαϊδήν Καραχότζα
Ένα ακόμα από τα αρκετά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι στα Πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης είναι ο τρόπος με τον οποίον αλληλογραφούν και περισσότερο ο τρόπος με τον οποίον δέχονται τα όποια γράμματα τους. Δεν είναι η πρώτη φορά που αναδεικνύω το συγκεκριμένο θέμα αλλά προς το παρόν το πρόβλημα εξακολουθεί να υφίσταται. Σε μια εποχή που μιλάμε για ζωή στον πλανήτη Άρη, η αλληλογραφία αυτών των ανθρώπων γίνεται μέσω των καφενείων όπου πάνω σε ένα τραπέζι ο ταχυδρόμος εναποθέτει τα γράμματα και ο καθένας πρέπει να ψάξει το δικό του.
Ασφαλώς το πρόβλημα δεν είναι ο χρόνος που απαιτείται για να βρει κανείς το δικό του γράμμα ανάμεσα σε εκατοντάδες φακέλους αλλά είναι πολύ πιο ουσιαστικό. Όταν ο ταχυδρόμος της περιοχής μη έχοντας φυσικά άλλη επιλογή αφήνει την αλληλογραφία των κατοίκων ενός χωριού στο καφενείο τότε μπορεί εύκολα ο καθένας να έχει πρόσβαση σε φακέλους που ανήκουν σε άλλους κι άρα μπορεί να έχει πρόσβαση ακόμα και στα προσωπικά δεδομένα άλλων συγχωριανών του.
Πόσο μάλλον σε χωριά όπως η Σμίνθη όπου σε ένα και μόνο καφενείο συγκεντρώνεται η αλληλογραφία των κατοίκων όλων των γύρω από τη Σμίνθη οικισμών και μιλάμε για δεκάδες οικισμούς και χιλιάδες παραλήπτες. Ήδη πολλές φορές έχουν αναφερθεί περιπτώσεις όπου κάτοικοι της περιοχής βρήκαν τα γράμματα τους ανοιχτά ενώ άλλες φορές δεν τα βρίσκουν καθόλου. Αυτό σημαίνει πως κάποιος άλλος τα άνοιξε ή τα πήρε με αποτέλεσμα να μη φτάσουν ποτέ στα χέρια του πραγματικού παραλήπτη.
«Γιατί να μπορεί να βλέπει άλλος τον φάκελο που μου στέλνει η τράπεζα για το δάνειο που πληρώνω; Γιατί να ξέρουν άλλοι πόσα χρωστάω εγώ;» Είναι τα απολύτως λογικά ερωτήματα κατοίκων με τους οποίους συζητήσαμε το συγκεκριμένο ζήτημα. Ωστόσο όσο δε δίνεται κάποια λύση η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει. Ο καθένας θα μπορεί να ανοίγει και να παίρνει γράμματα, λογαριασμούς κλπ που δεν του ανήκουν χωρίς βέβαια τον κίνδυνο να γίνει αντιληπτός.
Λύσεις υπάρχουν αρκεί να υπάρξει και η ανάλογη βούληση από τους αρμόδιους. Για παράδειγμα θα μπορούσε ο Δήμος Μύκης σε συνεργασία με το ταχυδρομείο ή και με άλλους φορείς να δημιουργήσει στον κάθε οικισμό έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο στον οποίο η κάθε οικογένεια θα έχει τη δική της θυρίδα μέσω της οποίας θα λαμβάνει την αλληλογραφία της. Μια ακόμα πιο εύκολα υλοποιήσιμη λύση είναι όχι η ονομασία των δρόμων στο κάθε χωριό μιας και αυτό φαντάζει αρκετά δύσκολο αλλά απλώς η αρίθμηση των σπιτιών ώστε η οικία της κάθε οικογένειας να έχει τον δικό της ξεχωριστό αριθμό.
Έτσι για παράδειγμα οι κάτοικοι της Σμίνθης θα μπορούσαν να έχουν ως ταχυδρομική διεύθυνση τη ΣΜΙΝΘΗ 1, ΣΜΙΝΘΗ 2 και πάει λέγοντας, να μπαίνει δηλαδή ως όνομα οδού το όνομα του οικισμού και μετά ο αριθμός της κάθε οικίας. Δε νομίζω πως είναι τόσο δύσκολο να γίνει αυτό.
Το συγκεκριμένο πρόβλημα με την αλληλογραφία ασφαλώς δεν εντοπίζεται μόνο στα Πομακοχώρια της Ξάνθης αλλά και σε άλλα χωριά της χώρας μας αλλά η διαφορά είναι πως εδώ δε μιλάμε για ένα ή δυο χωριά, μιλάμε για δεκάδες οικισμούς με πάνω από 20.000 κατοίκους. Κι όλα αυτά σε μια εποχή που όπως προανέφερα μιλάμε για ζωή στον πλανήτη Άρη. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για πρόβλημα που εύκολα μπορεί να λυθεί, το δύσκολο της όλης υπόθεσης είναι να υπάρξει η ανάλογη βούληση για λύση.
– Σεμπαϊδήν Καραχότζα
[email protected]