Στην «γειτονιά» των αγγέλων είναι από το πρωί της Τετάρτης (16/2) ο Βασίλης Μποτίνος.

Ο κατά πολλούς κορυφαίος αριστερός εξτρέμ του ελληνικού ποδοσφαίρου νικήθηκε μετά από “μάχη” εβδομάδων με τον κορωνοϊό και έφυγε από τη ζωή στα 77 του.

Η ιστορία του Βασίλη Μποτίνου έχει μπόλικο ποδόσφαιρο, πολλές ντρίμπλες, άλματα στο … Θεό και πολλά περιστατικά που του προσέδωσαν τον χαρακτηρισμό “τρελή Μποτίνα”.

Ίσως έπαιξε τον ρόλο του το ιταλικό αίμα που έτρεχε στις φλέβες του αφού ο παππούς του από την πλευρά του πατέρα του, ήταν Ιταλός. Οι ιστορίες καριέρας και ζωής είναι πάρα πολλές και έχουν τεράστιο ενδιαφέρον.

Ας θυμηθούμε 11 ιστορίες για τον βιρτουόζο της μπάλας

Η φάπα στον λοκατζή

Στην ιστορία έχει περάσει το επεισόδιο του Βασίλη Μποτίνου με τον έφορο του Ολυμπιακού τον Δεκέμβριο του 1967. Είναι 31η Δεκεμβρίου 1967 και ο Ολυμπιακός παίζει με τον Απόλλωνα Αθηνών στο Καραϊσκάκη.

Το ημίχρονο είναι 2-0. Ο Βασίλης Μποτίνος θα ζητήσει από τον φροντιστή Τάκη Κτενά να του δώσει ένα άλλο ζευγάρι παπούτσια. Έχει θέμα με τις τάπες. Δεν του δίνουν σημασία και εκείνος ξεσπά.

Πετάει το παπούτσι του. Το περιστατικό βλέπει ο νέος έφορος και επεμβαίνει. Ο Μποτίνος δεν καταλαβαίνει τίποτε και του ρίχνει μια φάπα! Ο νέος έφορος του Ολυμπιακού ήταν ο αντισυνταγματάρχης των ΛΟΚ και άνθρωπος της 21ης Απριλίου. Το όνομα του ήταν Παπαποστόλου.

 

Ο Μποτίνος δεν θα εξέλθει στο γήπεδο στο 2ο ημίχρονο μετά από το περιστατικό. Ο κόσμος θα αντιδράσει. Θα απαιτήσει να βγει στο γήπεδο ο Βασίλης για να μην παίζει με 10 η ομάδα και αυτό θα γίνει.

Επιστρέφει και σκοράρει! Ο Ολυμπιακός επικρατεί με 4-0 αλλά η κόντρα έχει αρχίσει… Ήταν η γρουσούζικη 13η αγωνιστική.

Το κουτί με το πιστόλι

Ο Βασίλης Μποτίνος δεν πρόλαβε να φτάσει στα 30 και ουσιαστικά οι τραυματισμοί του έκοψαν την μπάλα. Μετά από τον σοβαρό τραυματισμό του το 1971 μένει εκτός δράσης για αρκετούς μήνες.

Προπονητής στον Παναθηναϊκό την εποχή εκείνη είναι ο Φέρεντς Πούσκας. Είναι ο μεγάλος ποδοσφαιριστής της εθνικής Ουγγαρίας και της Ρεάλ Μαδρίτης, ένας από εκείνους που “ανάγκασαν” τον κόσμο να δώσει το προσωνύμιο “Βασίλισσα” στην ομάδα της Μαδρίτης.

Ο Πούσκας ψάχνει να βρει που είναι ο Βασίλης Μποτίνος. Μαθαίνει για τον τραυματισμό και τις περιπέτειες και αποφασίζει να τον επισκεφτεί στο σπίτι του στο Μοσχάτο. Εκείνη την εποχή στην Ελλάδα και στο Καστρί είναι ο γιατρός της Ρεάλ Μαδρίτης, ο Χούλιο Λόπεζ Κίλεζ.

Ο Μαγυάρος θα τον στείλει με δικά του έξοδα στην Μαδρίτη για επέμβαση. Του είχε κοπεί μυς από τον τετρακέφαλο στο δεξί πόδι και ήταν έγκλημα που έπαιζε. Ο ίδιος ο Βασίλης Μποτίνος πολλά χρόνια είχε μιλήσει για αυτή την ιστορία και για το δώρο που πήρε από τον Ισπανό γιατρό.

Του έδωσε ένα κουτί το οποίο είχε μέσα ένα πιστόλι και του είπε πως θα πρέπει να το πάρει και να σκοτώσει αυτόν ή εκείνους που του επέτρεπαν να παίζει. Δεν είναι λίγες οι φορές που τον ανάγκαζαν να κάνει ενέσης κορτιζόνης για ν’ αγωνιστεί.

Για μια ακόμη επέμβαση χρειάστηκε να κάνει έρανο ο αδελφός του στη Γερμανία για να συγκεντρωθούν χρήματα.

Το άλμα στο Θεό

Στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου έχει μείει το “Χέρι του Θεού” του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Για το ελληνικό ποδόσφαιρο υπάρχει το “Άλμα στο Θεό” του Βασίλη Μποτίνου. Οι Έλληνες είχαν την ευκαιρία να το δουν από την δημόσια τηλεόραση σε απευθείας μετάδοση στις 15/10/1969.

Η Ελλάδα έπαιζε στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1970 και αντίπαλος της εκείνη την ημέρα στο Καυτατζόγλειο ήταν η Ελβετία. Είναι το πρώτο ποδοσφαιρικό παιχνίδι στη χώρα μας που μεταδόθηκε απευθείας από την τηλεόραση σε περιγραφή του Γιάννη Διακογιάννη.

Ο Βασίλης Μποτίνος είναι από τους καλύτερους παίκτες του αγώνα και θα πετύχει 2 γκολ! Το ένα από αυτά θα είναι φανταστικό. Μετά από σέντρα του Γιώργου Κούδα θα σηκωθεί μέσα στην μικρή περιοχή, ψηλότερα κατά 30 εκατοστά, από τον τερματοφύλακα της Ελβετίας και θα τον κερδίσει!

Αυτή η σκηνή έγινε φωτογραφία και όταν ο Βασίλης Μποτίνος ταξίδεψε στην Ζυρίχη θα την δει “κολλημένη” πάνω σ’ ένα κτίριο. Αυτό ίσως ήταν από τα καλύτερα παιχνίδια στην καριέρα του.

Η απειλή με το περίστροφο

Ο Βασίλης Μποτίνος μετά από το περιστατικό με τον Παπαποστόλου είχε μπει στο “μάτι” της Χούντας. Τα βάσανα του δεν σταμάτησαν εκεί και ένα ακόμη περιστατικό θα έρθει να επιβεβαιώσει πως τον είχαν ξεγραμμένο.

Οι παίκτες εκείνη την εποχή έπαιρναν για κάθε αγώνα 200 εισιτήρια από την διοίκηση για να εξυπηρετήσουν γνωστούς, φίλους και να βγάλουν γενικά υποχρεώσεις.

Τα εισιτήρια τα έπαιρναν από τον Τραυλό και κάποια φορά του τα έκοψαν του Μποτίνου. Θα ζητήσει εξηγήσεις και θα φτάσει στον Παπαποστόλου. Οι δυο άνδρες δεν μπορεί να συγκρατήσουν τα νεύρα τους και ο στρατιωτικός θα βγάλει πιστόλι!

Θα μπει στη μέση ο Γιώργος Σιδέρης και δεν θα υπάρξει συνέχεια στο περιστατικό.

Το πριμ του Γουλανδρή

Στην εποχή του Μάρτον Μπούκοβι ο Βασίλης Μποτίνος ήταν από τα μεγάλα αστέρια εκείνης της ομάδας που έγινε και τραγούδι. Ο νεαρός εξτρέμ λάτρευε τις ντρίπλες και μπορούσε να περάσει μια αντίπαλη άμυνα για να σκοράρει.

Ο κόσμος τον λάτρευε αφού πρόσφερε μοναδικό θέαμα αλλά ο Μάρτον Μπούκοβι ήθελε να του κόψει αυτή την συνήθεια για να είναι πιο αποτελεσματικός προς όφελος της ομάδας του Πειραιά. Το ίδιο ήθελαν και οι προπονητές που τον διαδέχτηκαν.

Κάποτε ο Νίκος Γουλανδρής, που είχε πόστο στη διοίκηση αλλά δεν ήταν ακόμη πρόεδρος, είχε ακούσει την σχετική συζήτηση και πιάνει να μιλήσει στον Μποτίνο. Του δίνει πριμ 2000 δραχμών κάθε φορά που θα σταματούσε στις 1-2 ντρίπλες και θα έδινε την μπάλα σε συμπαίκτη του.

Το αυτί του όμως δεν ίδρωνε.

Περνάει κόσμο και κοσμάκη και ο Γουλανδρής απορεί που ο Μποτίνος “σκορπάει” στον άερα τόσα χρήματα. «Μπορούσα να χαλάσω το χατίρι του κόσμου;», απαντά ο Βασίλης στον Νίκο Γουλανδρή.

Ο «πατερούλης» ο Μπούκοβι

Ο Βασίλης Μποτίνος για να πάρει μεταγραφή από τον Ολυμπιακό Βόλου στον Ολυμπιακό Πειραιώς είχε πάρει 30.000 δραχμές.Το έτος 1964 και ήταν δεν ήταν 20 ετών. Την εποχή εκείνη και συγκεκριμένα το 1964 ο Ολυμπιακός είχε “σπάσει” το φράγμα του 1 εκατ. δραχμών για να αποκτήσει από την Καλαμαριά (Απόλλων) τον Παναγιώτη Κυπριανίδη.

Όλοι έβλεπαν ότι ο Βασίλης Μποτίνος ήρθε τσάμπα από τον Βόλο αλλά αυτός το ζούσε στο πετσί του… Έμενε σε ξενοδοχεία του Πειραιά, τον τάιζε η κυρία Πόπη, η μάνα του Σιδέρη, συγκατοίκησε με τον Ορέστη Παυλίδη. Τελικά έπιασε σπίτι στο Μοσχάτο.

Τα έβγαζε δύσκολα και καμιά φορά όπως είχε πει και ο ίδιος ζητούσε δανεικά από τον “πατερούλη”. Ποιος ήταν ο “πατερούλης”; Μα ο Μάρτον Μπούκοβι. Έβαζε το χέρι στην τσέπη και έδινε πότε 500 και πότε 1000 δραχμές στον Βασίλη.

Δανεικά και αγύρισμα γιατί απλά δεν είχε να του τα επιστρέψει.

Έτσι χάθηκε το Μουντιάλ

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ελλάδος παίζει τα … ρέστα της για την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 στο Βουκουρέστι απέναντι στην Ρουμανία. Με νίκη προκρίνεται στα τελικά στο Μεξικό με κάθε άλλο αποτέλεσμα μένει εκτός!

Ο Βασίλης Μποτίνος πραγματοποιεί φανταστικές εμφανίσεις στα προκριματικά και το παιχνίδι με την Ρουμανία στις 16/11/1969 είναι στον πάγκο! Υπάρχουν φήμες για τραυματισμό αλλά και φήμες για “κόψιμο” από την Χούντα.

Σαράντα λεπτά πριν το φινάλε το σκορ είναι στο 1-1. Ο Βασίλης Πετρόπουλος, που είναι εκλέκτορας εκείνη την εποχή, έχει περάσει στο παιχνίδι ως αλλαγή τον Μποτίνο και δείχνει πως δεν υπάρχει τραυματισμός.

Η Ελλάδα του Σιδέρη, του Δομάζου, του Κούδα, του Καμάρα, του Παπαϊωάννου, του Χάιτα, του Μποτίνου μένει εκτός Μουντιάλ. Ο Μποτίνος ήταν μέλος της ομάδας που κέρδισε με 4-2 την Πορτογαλία του Εουσέμπιο σ’ εκείνη την πορεία που δεν είχε αίσιο τέλος.

Πρόβα στα πράσινα 

Ο Βασίλης Μποτίνος έφτασε μια ανάσα από τον Παναθηναϊκό. Το 1971 τραυματίστηκε σοβαρά, ταξίδεψε στη Μαδρίτη για να χειρουργηθεί με πρωτοβουλία του Φέρεντς Πούσκας, και από τον Ολυμπιακό δεν έδειχναν ιδιαίτερα ενδιαφέρον.

Εκείνος δεν ήταν καν 30 ετών. Είχε σταματήσει για ένα διάστημα την μπάλα και είχε πάρει στη Γερμανία για να συζητήσει με την Σάλκε και άλλες ομάδες της χώρας για την μεταγραφή του. Τον ήθελαν η Αντβέρπ, μια ομάδα της Βραζιλίας, η Σταντάρ Λιέγης…

Σε όλους έλεγε “όχι” ο Ολυμπιακός. Τον είχε προσεγγίσει και ο Παναθηναϊκός που έβλεπε ότι ο παίκτης παέι… χαμένος. Είχε ξεκινήσει συζητήσεις αλλά ο Ασλανίδης δεν επέτρεψε να γίνει η μεταγραφή.

Ο κόσμος του Ολυμπιακού απειλούσε να κάψει τα πάντα! Ο Μπούκοβι θα φύγει από τον Ολυμπιακό θα παίξει στον Πανιώνιο και στον Παναιγιάλειο και θα κρεμάσει τα παπούτσια του στα 30!

Το ρεκόρ στον στίβο 

Ο Βασίλης Μποτίνος γεννήθηκε το 1944 στο Βόλο και δεν ήταν και μεγάλος φαν του ποδοσφαίρου. Δεν υποστήριζε ομάδες αλλά ήταν μεγάλος φίλος του κλασσικού αθλητισμού. Όταν θα τελείωνε το γυμνάσιο είχε όνειρο να σπουδάσει γεωπόνος.

Αργότερα ήθελε να ταξιδέψει ως μετανάστης στην Νότια Αφρική για μια καλύτερη ζωή.

Δεν έκανε τίποτα από τα δυο! Όταν έφτασε στην Αθήνα για να παίξει στον Ολυμπιακό ξεκίνησε να σπουδάζει στην Γυμναστική Ακαδημία. Ήταν φοβερός στο τριπλούν και στο μήκος και όπως έχει διηγηθεί ο ίδιος όταν το πανελλήνιο ρεκόρ στο μήκος ήταν 7,05 μ. εκείνος έκανε 7.07μ σε μια προπόνηση.

«Η τρελή Μποτίνα»

Τα χρόνια εκείνα υπήρχε στο Καραϊσκάκη ο μπάρμπα-Νίκος ο οποίος πουλούσε σπόρια στους θεατές αλλά ήταν η “ψυχή” του γηπέδου. Ήξερε ακόμη και τις πέτρες. Ο Βασίλης Μποτίνος ήταν ο αγαπημένος του ποδοσφαιριστής.

Σ’ έναν αγώνα του στο Φάληρο άρχιζε να φωνάζει«Η Μποτίνα η τρελή, η Μποτίνα η ερωτιάρα». Έμεινε στην ιστορία. Όλοι μετά φώναζαν “Τρελέ Μποτίνε”. Άλλοι τον αποκαλούν “τορπίλη”.

Η ιστορία ενός παικταρά

Ο Βασίλης Μποτίνος ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στον κόσμο. Πρόσφερε θέαμα, δεν πήρε τα λεφτά που του αναλογούσαν αλλά έμεινε στην ιστορία και στη μνήνη του κόσμου. Ο αγνός φίλαθλος θα συντηρεί για πάντα τον μύθο του Βασίλη Μποτίνου, ο οποίος από το 1974 και έπειτα έμεινε μακριά από τα γήπεδα.

Καμία φορά τον έβλεπε κανείς στο νέο Καραϊσκάκη. Όχι στο γήπεδο αλλά σ’ ένα καφέ εκεί κοντά σε κάποιες συναντήσεις παλιών φίλων και συμπαικτών.

Ο Μποτίνος κατέκτησε 2 πρωταθλήματα με προπονητή τον Μάρτον Μπούκοβι, το 1966 και το 1967, σκόραρε σε μεγάλα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ, είχε 12 συμμετοχές στην εθνική Ελλάδος όπου πέτυχε 3 γκολ. Είχε να λέει πως ήταν βασικό στέλεχος της ομάδας που “διέλυσε” την Πορτογαλία του “πάνθηρα” Εουσέμπιο. Κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Ενόπλων Δυνάμεων.

Ξεκίνησε από τον Εθνικό Βόλου το 1958, έφτασε στον Ολυμπιακό και μια ανάσα από το Μουντιάλ του 1970 και πέρασε πλέον στην “γειτονιά των αγγέλων” για να μάθει σ’ όλους πως πρέπει να ντριπλάρεις τον αντίπαλο σου.

Αφήνει πίσω του την κόρη του και ένα όνομα βαρύ σαν ιστορία.