Ο κ. Θεόδωρος Γλάρος ανήκει σε μια ιδιαίτερη μειoνότητα, ως ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους στον κόσμο που θα ένιωθαν ανακούφιση για το οριστικό τέλος του «Narcos: Mexico». Μία από τις πιο δημοφιλείς σειρές από καταβολής Netflix δεν πρόκειται να λείψει καθόλου στον κ. Γλάρο, αφότου οι δημιουργοί της αποφάσισαν να τερματίσουν αμετάκλητα την αφήγηση της μεγάλης μεξικανικής ναρκοπεριπέτειας στον τρίτο κύκλο. Και αυτό διότι, αντίθετα από τα εκατομμύρια των ανά την υφήλιο φανατικών φίλων της δραματοποιημένης σειράς «Narcos», ο κ. Γλάρος εδώ και 65 χρόνια ζει στην πραγματική χώρα του Ελ Τσάπο, την Πολιτεία της Σιναλόα. Δηλαδή στο θέατρο πολλών αιματηρών επεισοδίων από τον αληθινό πόλεμο των μεξικανικών ναρκοσυμμοριών και, φυσικά, την έδρα του καρτέλ της Σιναλόα, της πιο ισχυρής και πιο βίαιης εγκληματικής οργάνωσης στον κόσμο.

Ο κ. Γλάρος είναι ένας ευυπόληπτος, σκληρά εργαζόμενος και επιτυχημένος επιχειρηματίας, ο οποίος δραστηριοποιείται στον αγροτικό τομέα ως παραγωγός και έμπορος. Στην αχανή, εξαιρετικά εύφορη πεδιάδα της Σιναλόα (μιας μακρόστενης περιφέρειας στη βορειοδυτική πλευρά της μεξικανικής επικράτειας η οποία βρέχεται κατά μήκος από τον Ειρηνικό ωκεανό και διατρέχεται από 11 ποταμούς), ο κ. Γλάρος έχει καλλιέργειες εσπεριδοειδών και φρούτων, όπως μελιτζάνες, πιπεριές διαφόρων ποικιλιών, το τοπικό είδος κολοκυθιών, ντομάτες κ.ά. Η εταιρεία του φέρει την επωνυμία Niky και είναι κατ’ ουσίαν μια οικογενειακή επιχείρηση, καθώς δίπλα στον ιδρυτή εργάζονται ο γιος και ο γαμπρός του, ακολουθώντας το σύνηθες ελληνικό πρότυπο μάνατζμεντ. Η Niky εξάγει μαζικά τους καρπούς της μεξικανικής γης κυρίως στις ΗΠΑ και τον Καναδά, μολονότι η εμβέλειά της φτάνει έως και τις αγορές της Βόρειας Ευρώπης. Η εταιρεία που δημιούργησε από το μηδέν και κυριολεκτικά με τα χέρια του εξάγει από τη Σιναλόα κάθε χρόνο 250-300.000 χαρτοκιβώτια νωπών αγροτικών προϊόντων και παρ’ όλα αυτά, για τα δεδομένα του συγκεκριμένου κλάδου, θεωρείται μια επιχείρηση μεσαίου μεγέθους.

Ο κ. Γλάρος είναι σήμερα ο τελευταίος Ελληνας καλλιεργητής μεγάλων εκτάσεων γης στη Σιναλόα, ενώ κατά το παρελθόν η ελληνική παροικία της περιοχής αριθμούσε εκατοντάδες οικογένειες και ήταν η πολυπληθέστερη σε ολόκληρο το Μεξικό. Σε μια χώρα όπου η ζωή είναι από πολλές απόψεις τόσο παρανοϊκή ώστε ένας καθ’ όλα νομοταγής επιχειρηματίας μπορεί κάλλιστα να κατοικεί στην ίδια συνοικία, στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο, με έναν αρχιβαρόνο του ναρκεμπορίου. Αυτό ακριβώς έχει συμβεί και στον κ. Γλάρο: για ένα διάστημα υπήρξε γείτονας του διαβόητου Ελ Γουέρο, κατά κόσμον Εκτορ Λουίς Πάλμα Σαλασάρ, συνιδρυτή του καρτέλ της Σιναλόα, επί χρόνια βασικού συνεργού του «Ελ Τσάπο» και έναν από τους πλέον καταζητούμενους κακοποιούς τόσο από τις Αρχές του Μεξικού όσο και από τη Δίωξη Ναρκωτικών των ΗΠΑ (DEA). «Τον Γουέρο δεν θυμάμαι να τον έχω δει ποτέ», αναφέρει ο ίδιος, «εξάλλου τον έπιασαν το 1995 και από τότε, εδώ και 26 χρόνια, είναι στη φυλακή. Συχνά λέγαμε καλημέρα με μέλη της οικογένειας του Γουέρο Πάλμα, τη μητέρα, τον πατέρα, την αδελφή του κ.λπ. Αλλά μόνο από μακριά, εγώ ποτέ δεν συναναστράφηκα κακοποιούς στο Μεξικό».

Απόπειρα απαγωγής

Μιλώντας στο «ΘΕΜΑ» ο κ. Γλάρος αναφέρει: «Τώρα η κατάσταση στη Σιναλόα έχει ηρεμήσει αρκετά τα τελευταία χρόνια και η καθημερινότητά μας έχει πάψει να είναι τόσο επικίνδυνη όσο παλαιότερα. Εως πριν από μερικά χρόνια είχαμε μάχες συμμοριών στους δρόμους. Κυκλοφορούσαν με ημιφορτηγά, σε ομάδες 8-10 ατόμων, οπλισμένοι, αλλά εμάς δεν μας πείραζαν. Χτυπιούνταν μεταξύ τους».Ο ίδιος και η πολυμελής οικογένειά του, με τα τρία παιδιά και τα οκτώ εγγόνια, διαμένουν στην πρωτεύουσα της Σιναλόα, το Κουλιακάν, σε ένα ράντσο, η είσοδος και η περίμετρος του οποίου φρουρούνται επί 24ωρης βάσης από ιδιωτική υπηρεσία φύλαξης. Τοπικοί κακοποιοί, για τους οποίους κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος αν σχετίζονται με το εμπόριο ναρκωτικών ή όχι, πριν από μερικά χρόνια αποπειράθηκαν να απαγάγουν τον γιο του, εκείνος όμως κατάφερε να ξεφύγει. Επίσης, τρεις φορές άγνωστοι λήστεψαν αυτοκίνητα της Niky, δύο εξ αυτών με την απειλή όπλων. Επίσης, το 1989 σκοτώθηκε σε ένα μυστηριώδες τροχαίο ένας στενός φίλος του κ. Γλάρου, ο Μανουέλ Μακουίο Κλουθιέρ, επίσης εύπορος επιχειρηματίας του γεωργικού κλάδου στη Σιναλόα, ο οποίος διεκδίκησε το χρίσμα στις προεδρικές εκλογές του 1988, αν και χωρίς επιτυχία. Ο αιφνίδιος θάνατός του, όπως πολλοί πιστεύουν, ήταν ένα δολοφονικό χτύπημα καμουφλαρισμένο σε ένα φριχτό τροχαίο δυστύχημα.

Παρ’ όλα αυτά, ο κ. Γλάρος, βάσει του πατροπαράδοτου ελληνικού πείσματος, τονίζει ότι ποτέ δεν σκέφτηκε σοβαρά να εγκαταλείψει τη Σιναλόα, όσο και αν λατρεύει την Ελλάδα, όσο συχνά και αν επιστρέφει στην πατρογονική του γη, τον Αγιο Λουκά, ένα χωριό έξω από το Αλιβέρι στην Εύβοια. Μάλιστα, λέει με περηφάνια ότι τα παιδιά και τα εγγόνια του, μολονότι έχουν γεννηθεί και μεγαλώνουν στο Μεξικό, έχουν μάθει να τιμούν την ελληνική καταγωγή τους. Μιλούν ελληνικά, έχουν ή θα αποκτήσουν διπλή υπηκοότητα και, εξυπακούεται, ταξιδεύουν όσο πιο συχνά μπορούν στην Ελλάδα.

Το ματωμένο παραμύθι

Η ενδεχόμενη ανακούφιση του κ. Γλάρου, των τέκνων και των εγγονών του για το τέλος του «Narcos: Mexico» θα μπορούσε να προκύπτει από το γεγονός ότι η Σιναλόα, η επιχειρησιακή και στρατηγική βάση του φερώνυμου καρτέλ ναρκωτικών, με κάποιον παράδοξο τρόπο μυθοποιήθηκε χάρη στην τόσο πιστή -στα όρια του σπλάτερ ενίοτε- και συναρπαστική αναπαράστασή της μέσω Netflix. Αν το εν λόγω ψυχαγωγικό περιεχόμενο ήταν εξ ολοκλήρου βασισμένο σε ένα μυθοπλαστικό σενάριο, η Σιναλόα και οι άλλοι κόμβοι του ναρκεμπορίου στο Μεξικό πιθανότατα δεν θα αποκτούσαν μυθικές διαστάσεις.

Αντιθέτως, τοπωνύμια περιοχών όπως η Τσιουάουα, το Χαλίσκο, η Μπάχα Καλιφόρνια, η Σονόρα, η Σιουδάδ Χουάρες κ.ά. έχουν περιβληθεί με την αίγλη του μύθου ακριβώς επειδή οι σειρές του Netflix είναι τόσο ρεαλιστικές, συμπεριλαμβάνοντας μεγάλο μέρος της πραγματικής ιστορίας. Μιας ιστορίας όμως τόσο απίστευτης ώστε μοιάζει επινοημένη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το φινάλε του «Narcos: Mexico». Ο μεγαλύτερος και πλουσιότερος διακινητής της δεκαετίας του ’90, ο «Αρχοντας των Αιθέρων» Αμάδο Καρίγιο Φουέντες, εισάγεται στο χειρουργείο προκειμένου να υποβληθεί σε εκτεταμένες πλαστικές επεμβάσεις, να γίνει κυριολεκτικά αγνώριστος και να διαφύγει τη σύλληψη ή και την εκτέλεση. Ποιος θα πίστευε ότι αυτό έγινε στ’ αλήθεια; Και ποιος θα πίστευε ότι ο παντοδύναμος Αμάδο, ο οποίος στο ζενίθ της κυριαρχίας του είχε φτάσει να κερδίζει σχεδόν 180 εκατ. δολάρια την εβδομάδα, δεν σηκώθηκε ποτέ από τη χειρουργική κλίνη;

Σε αυτό το περιβάλλον, σε αυτή καθαυτή τη χώρα των «Narcos», όπου η πραγματικότητα συχνά ξεπερνά σε θηριωδία και τρόμο κάθε νοσηρή φαντασία, ο κ. Γλάρος κατάφερε να στεριώσει, να διαπρέψει ως επιχειρηματίας και να δημιουργήσει μια μικρή δυναστεία.

Σήμερα είναι ιδιοκτήτης «μόλις» 1.400 στρεμμάτων καλλιεργήσιμης γης και στα 82 του χρόνια πλέον εξακολουθεί να εργάζεται καθημερινά για περίπου 10 ώρες, μόνο και μόνο επειδή, όπως λέει εύθυμα, «μου αρέσουν οι γεωργικές εργασίες».

Η Niky απασχολεί 50 μόνιμους εργαζομένους και 250-300 εποχικούς, ενώ κάποτε ο κ. Γλάρος διαχειριζόταν την πενταπλάσια έκταση δουλεύοντας 20 ώρες το 24ωρο. «Τώρα πια το να νοικιάσεις γη είναι πολύ ακριβό, όπως και οι άνθρωποι δεν είναι τόσο συνεργάσιμοι όπως παλαιότερα. Αλλά δεν παραπονιέμαι, η Niky πηγαίνει πολύ καλά. Εχουμε γραφεία στις ΗΠΑ, το Λος Αντζελες και το Σαν Φρανσίσκο», αναφέρει ο ίδιος, ενώ εξηγεί: «Κάθε Σάββατο που κάνουμε πληρωμές του προσωπικού, τα χρήματα έρχονται με τη συνοδεία της Αστυνομίας, επειδή φοβόμαστε τους ληστές».

Οι Ελληνες του Μεξικού

Σε πρόσφατη επίσκεψή του στην Πόλη του Μεξικού, ο υφυπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για τον Απόδημο Ελληνισμό, Ανδρέας Κατσανιώτης, είχε αναφέρει ότι σήμερα στο Μεξικό ζουν 1.000 οικογένειες Ελλήνων. Υπάρχουν σχολεία για την εκμάθηση των ελληνικών και ενώσεις που συσπειρώνουν τους ομογενείς διοργανώνοντας εορταστικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, τιμώντας επετείους όπως η 25η Μαρτίου, τα 200 χρόνια Ανεξαρτησίας της Ελλάδας, την 28η Οκτωβρίου κ.ο.κ.

Εως και πριν από μερικές δεκαετίες η πολυπληθέστερη ελληνική κοινότητα βρισκόταν πέριξ του Κουλιακάν στη Σιναλόα, η οποία και θεωρούνταν το σημαντικότερο κέντρο της Διασποράς στο Μεξικό.

Μολονότι οι Ελληνες του Μεξικού σπανίως αναφέρονται στις σχετικές συζητήσεις, καθώς ο πληθυσμός τους δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με τον αριθμό των μεταναστών, π.χ., στην Αυστραλία ή στη Γερμανία, η ιστορία της ελληνικής παρουσίας στο Μεξικό είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα.

Οι πρώτοι Ελληνες πάτησαν στο έδαφος του Μεξικού για πρώτη φορά τον 16ο αιώνα και έκτοτε σημειώνονταν κατά καιρούς μικρές ή πιο εκτεταμένες μεταναστευτικές κινήσεις. Η πιο δυναμική ροή σημειώθηκε την περίοδο 1911-1920, όταν κατέφτασαν εκεί περίπου 6.400 Ελληνες. Αλλά και κατά τη μεταπολεμική περίοδο (1941-1950) 3.300 Ελληνες προσπάθησαν να ξεφύγουν από τη δεινή κατάσταση της πατρίδας αναζητώντας την ασφάλεια και τη δυνατότητα να προοδεύσουν σε μια χώρα όπως το άγνωστο Μεξικό, στην άλλη πλευρά της υδρογείου. Ταυτόχρονα, όμως, η τοπική κυβέρνηση προσπαθούσε συστηματικά να προσελκύσει Ελληνες προκειμένου να εντατικοποιήσει και να εκσυγχρονίσει την αγροτική παραγωγή, ιδιαίτερα στην Πολιτεία της Σιναλόα, και κατεξοχήν για την καλλιέργεια της ντομάτας. Πράγματι, αποδείχθηκε απολύτως εύστοχη η ιδέα να έρθουν στο Μεξικό άνθρωποι που διέθεταν το χάρισμα της παροιμιώδους ελληνικής εφευρετικότητας. Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι Ελληνες εφάρμοσαν μεθόδους αξιοποίησης της εύφορης μεξικανικής γης που απέδωσαν τα μέγιστα. Παράλληλα, η παροικία μεγάλωνε, αφομοιωνόταν αρκετά στην τοπική κοινωνία με μεικτούς γάμους, ενώ παράλληλα διατηρούσε την εθνική της ταυτότητα. Αρκετοί Ελληνες μετανάστες άρχισαν να αποκτούν οικονομική άνεση, σε βαθμό που η Σιναλόα να θεωρείται «ελληνική περιοχή» – εξ ου και ένα μεγάλο κομμάτι του απέραντου κάμπου της ονομάστηκε «Πεδιάδα των Ελλήνων».

Ενας άλλος κόσμος

Ο κ. Γλάρος ήταν 17 ετών το 1956 όταν δέχτηκε πρόσκληση να δοκιμάσει την τύχη του στο Μεξικό από έναν θείο του, ο οποίος διατηρούσε παντοπωλείο στην πρωτεύουσα της χώρας. Ο νεαρός μετανάστης είχε όρεξη για δουλειά, αλλά ένιωθε ότι το κατάστημα του θείου δεν κάλυπτε τις φιλοδοξίες του. Οπότε, όταν ένας άλλος ομογενής τού πρότεινε να ταξιδέψει προς τα δυτικά, περίπου 1.000 χλμ. μακριά από την Πόλη του Μεξικού, ο κ. Γλάρος δεν το σκέφτηκε πολύ. Και δικαιώθηκε, εφόσον η Σιναλόα παρουσιάστηκε μπροστά του ως μια νέα γη, γεμάτη ευκαιρίες. Αρχισε να δουλεύει στα χωράφια, σε πρώτη φάση ως ανειδίκευτος εργάτης. Πολύ γρήγορα έμαθε τα μυστικά της αγροτικής παραγωγής και πέρασε στην επιχειρηματική δραστηριότητα νοικιάζοντας και αγοράζοντας, είτε συνεταιρικά είτε μόνος του μεγάλες καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Το Μεξικό βάδιζε από τη μια κοινωνική και πολιτική κρίση στην άλλη, οι συμμορίες ναρκωτικών αλληλοσκοτώνονταν για τον έλεγχο των κόμβων διακίνησης της κόκας, της μαριχουάνας και των υπόλοιπων παραισθησιογόνων, αλλά ο κ. Γλάρος παρέμενε προσηλωμένος στην οικογένεια και την επιχείρησή του.

Σήμερα αδημονεί να ταξιδέψει ξανά στην Ελλάδα ή, τουλάχιστον, να καμαρώσει τον ανιψιό του, τον γνωστό μουσικό και συνθέτη Χρήστο Βότση, να ψυχαγωγεί τους ομογενείς Ελληνες στο Μέξικο Σίτι. Ο ανιψιός διατείνεται ότι το ταξίδι έχει κλειστεί για την περίοδο αμέσως μετά το Πάσχα του 2022, ο θείος όμως προειδοποιεί: «Λέω του Χρήστου ότι εδώ δεν είναι Ελλάδα. Αν έρθει στη Σιναλόα για να παίξει, μπορεί εκεί που θα είμαστε μαζεμένοι όλοι, όταν θα τραγουδάμε και θα χορεύουμε, να κάνουν επίθεση και να αρχίσουν να πυροβολούν τον κόσμο. Δυστυχώς, αυτό είναι κάτι που μπορεί να συμβεί πολύ εύκολα στη Σιναλόα»!