ΙΔΟΥ το αγαπημένον βιβλίον του μεγάλου…ΣΦΑΓΕΩΣ Μάο με τίτλον…«Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»…
Ἐκτός ἀπό τόν πούστη τόν Καραμανλῆ τόν Πρῷτο (ὁ δεύτερος βγῇκε χαντούμης), δέν ἦταν ὁ Μάο Τσέ Τοῦνγκ πού ἐφηῦρε τό Πατῃμένο Σκᾳτό τῆς Νέας Δημοκρᾳτίας.
Ἐκτός ἀπό τόν βουλγαροεβραῖο Σιῳνιστή Μπεναρόγια, ἐκτός ἀπό ἕνας σῳρό λαμόγια τοῦ Κερατᾶ, ἦτο ὅμως ὁ κινεζοεβραῖος σατανᾶς, ὁ ΠΡΩΤΟΣ πού τήν ἐφῄρμωσεν ἐπιτυχῶς. Προβλέπεται νά τόν ξεπεράσῃ ὁ Κούλης πού γαμιέται ὅπως λένε παραπλανῃτικῶς.
Ἡ ἀλῄθχεια εἶναι πώς πρόκειται γιά Μπινέ πού τόν ἐπιβεβαιῴνει ὁ Γεῳργιάδης ἡ ψιλαδερφή κι ὁ μπουμπουκῳτός Λιγνᾴδης ὁ Κῳλομπαρᾶς.
Η Νέα Δημοκρατία (Κίνα)
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτό το λήμμα αφορά την Κινέζικη θεωρία – βιβλίο. Για το ελληνικό πολιτικό κόμμα, δείτε: Νέα Δημοκρατία.
Η Νέα Δημοκρατία (απλή γραφή: 新民主主义) ήταν άρθρο [1]– πολιτική εξαγγελία του Μάο Τσε Τουνγκ που γράφτηκε το 1940.[2] Στο βιβλίο αυτό, ο Μάο ξεδιπλώνει τη σκέψη του για το πολιτικό καθεστώς της Κίνας μετά την νίκη του Κομμουνιστικού Κόμματος, νίκη που τελικά ήρθε το 1949.
Η θεωρία που αναπτύσσει ο Μάο Τσε Τουνγκ στο βιβλίο του, «Νέα Δημοκρατία» επισημαίνει το διαφορετικό δρόμο που είναι αναγκασμένη να ακολουθήσει η Κίνα, στο δρόμο προς την σοσιαλιστική επανάσταση και την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου, λόγω συγκεκριμένων κοινωνικο-οικονομικών δομών. Ο δρόμος αυτός ονομάζεται «Νέα Δημοκρατία», γιατί διαφέρει τόσο από τις παλιές αστικές δημοκρατίες της Δύσης, όσο και από την Σοβιετική δημοκρατία του προλεταριάτου.
Με βάση τις ιδιαίτερες αυτές συνθήκες η Επανάσταση στη Κίνα δεν μπορούσε να είναι εργατική – εξαιτίας της ασθενούς βιομηχανικής βάσης, οπότε θα έπρεπε να σχηματιστεί με μια συμμαχία αγροτών – εργατών – και ορισμένων μικροαστικών στρωμάτων. «[…]Οι ηγέτες της επανάστασης είχαν πλήρη συνείδηση ότι η εξουσία που είχε εγκαθιδρυθεί στην Κίνα τον Οκτώβριο του 1949 δεν ήταν και δεν μπορούσε να είναι εργατική. Η κοινωνικο-οικονομική πραγματικότητα της Κίνας με τα πολυάριθμα φεουδαρχικά κατάλοιπα, την ασθενική βιομηχανική βάση, το εξαιρετικά πολυάριθμο αγροτικό και μικροαστικό στοιχείο, και την ασθενική (από πληθυσμιακή άποψη) παρουσία της εργατικής τάξης δεν επέτρεπαν κάτι τέτοιο. Αυτό που μπορούσε να υπάρξει, και σε ένα βαθμό είχε δοκιμαστεί κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης επανάστασης, του αγώνα ενάντια στην Ιαπωνική κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο, ήταν μια κοινωνική συμμαχία ανάμεσα στην εργατική τάξη, στους αγρότες, σε άλλα μικροαστικά στρώματα, μια «Νέα Δημοκρατία»[…]» [3]
Ο Μάο, διαπιστώνει ότι η κοινωνικο-οικονομική βάση της Κίνας, δεν της επέτρεπε να προχωρήσει κατευθείαν στην δικτατορία του προλεταριάτου. Έπρεπε πρώτα να σχηματιστεί ένα αρραγές μέτωπο των εργατών, των αγροτών, των μικροαστών και των εθνικιστικών αστών που θα μετέβαλλαν δια της βίας τις οικονομικό-κοινωνικές δομές της Κίνας προς όφελός τους. Αυτή η συμμαχία, θα πάρει, την μορφή της δημοκρατικής δικτατορίας προκειμένου να κυβερνήσει την Κίνα και να την οδηγήσει στον Κομμουνισμό.[4]
Ο Μάο Τσε Τουνγκ ονομάζει το δρόμο αυτό εκτός από Νέα Δημοκρατία, και «Δημοκρατία της δικτατορίας της συμμαχίας ορισμένων επαναστατικών τάξεων». Με βάση αυτό το νέο πολιτικό καθεστώς θα χτιζόταν και η «Οικονομία της Νέας Δημοκρατίας» αλλά και η «Κουλτούρα της Νέας Δημοκρατίας».
Ο Μάο μέσα από τις σελίδες του βιβλίου αλλά και μέσα από τους λόγους του ανέλυσε το σύστημα διοίκησης της Νέας Δημοκρατίας, το οποίο θα βασιζόταν στις λαϊκές συνελεύσεις. «…Η σημερινή Κίνα μπορεί να υιοθετήσει ένα σύστημα λαϊκών συνελεύσεων –την εθνική συνέλευση των αντιπροσώπων του λαού, τις επαρχιακές συνελεύσεις του λαού, τις λαϊκές συνελεύσεις των περιοχών, τις λαϊκές συνελεύσεις των περιφερειών μέχρι και τις συνελεύσεις πόλεων και χωριών- κι αυτές οι συνελεύσεις να εκλέγουν στα διάφορα επίπεδα τα κυβερνητικά τους όργανα….» Μέσα από τις λαϊκές συνελεύσεις και με προϋπόθεση ένα εκλογικό σύστημα καθολικής και ίσης ψηφοφορίας για όλους τους Κινέζους ανεξάρτητα από φύλο, θρησκεία, οικονομική υπόσταση ή μόρφωση, θα διαφαινόταν καθαρά η θέληση του λαού και οι εκπρόσωποί του θα είχαν τη γνήσια αποδοχή του. Το σύστημα διακυβέρνησης που θα δημιουργούνταν με την Νέα Δημοκρατία, θα ήταν αυτό του «Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού». «[..]Το κρατικό σύστημα: η δικτατορία της συμμαχίας όλων των επαναστατικών τάξεων. Η πολιτική διάρθρωση: ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός. Αυτή είναι η νέα δημοκρατική κυβέρνηση. Αυτό είναι το δημοκρατικό καθεστώς της Νέας Δημοκρατίας.[…]»[5] [6]
Με βάση αυτούς τους όρους ο Μάο αναπτύσσει τις θέσεις του για την «Νεοδημοκρατική Οικονομία» [7] που μπορούν να συνοψιστούν στην ακόλουθη πρόταση: «Επιχειρήσεις που είτε ανήκουν σε Κινέζους, είτε σε ξένους και έχουν μονοπωλιακό χαρακτήρα ή είναι πολύ μεγάλες για να διευθύνονται από ιδιώτες, τέτοιες όπως οι τράπεζες, οι σιδηρόδρομοι, οι εναέριες μεταφορές, θα διευθύνονται από το κράτος ώστε να μη μπορεί το ιδιωτικό κεφάλαιο να κρατάει στα χέρια του τη ζωή του λαού. Αυτή είναι η βασική αρχή του ελέγχου του κεφαλαίου»[8]
Πιστεύοντας ότι η κουλτούρα αν και επιφαινόμενο έχει τεράστια επίδραση κυρίως στα λαϊκά στρώματα, θεωρεί ότι η ανοικοδόμηση μιας Κουλτούρας της Νέας Δημοκρατίας, που θα προωθεί τις κομμουνιστικές θέσεις και θα στηρίζει ο πρότυπο αρχών και αξιών που ο κομμουνισμός φέρνει μαζί του, είναι απαραίτητη για την επιτυχία της Επανάστασης.[9] Η νέα κουλτούρα θα πρέπει να είναι κομμουνιστική, εθνική, λαϊκή, επιστημονική και δημοκρατική.
Με την πάροδο του χρόνου, η ιδέα της Νέας Δημοκρατίας υιοθετήθηκε από άλλες χώρες και περιοχές με παρόμοιες αιτιολογήσεις.