Τούρκος πρέσβης: Να εγκαταληφθεί το Δόγμα της «Γαλάζιας πατρίδας» και το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο για ΑΟΖ

Μπορεί στην Τουρκία η κοινή γνώμη να βομβαρδίζεται με κατευθυνόμενες απόψεις που στηρίζουν τις αναθεωρητικές αξιώσεις του «συστήματος» της Αγκυρας. Θέσεις που αναπαράγονται μαζικά και από τα ελληνικά ΜΜΕ. Ωστόσο, δεν είναι λίγες και εκείνες οι φωνές, οι οποίες διαφωνούν κάθετα με τις πολιτικές της τουρκικής κυβέρνησης. Ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν αυτές προέρχονται από πρόσωπα, τα οποία έχουν σημαντική εμπειρία στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, η φωνη τους έχει σημαντική αξία.

Μια τέτοια ρεαλιστική φωνή φαίνεται πως είναι αυτή του του αφυπηρετήσαντος πρέσβη, Σελίμ Κουνεράλπ (Selim Kuneralp), ο οποίος στο παρελθόν έχει χρηματίσει επικεφαλής της μόνιμης αντιπροσωπείας της Τουρκίας στην ΕΕ, της τουρκικής μόνιμης αντιπροσωπείας στον Διεθνή Οργανισμό Εμπορίου (ΔΟΕ – WTO) και βοηθός γραμματέα στη Συνθήκη για τον Χάρτη Ενέργειας (International Energy Charter).

Ο Σελίμ Κουνεράλπ, σε άρθρο του που αναδημοσιεύει η τουρκική ιστοσελίδα, GazeteDuvar, με τίτλο «Γαλάζια Πατρίδα: Αλήθεια ή μύθος», αναφέρει πως μόνο οι ίδιοι οι Τούρκοι παίρνουν στα σοβαρά το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας καθώς και το μνημόνιο για την ΑΟΖ (MoU) Tουρκίας-Λιβύης.

Ειδικότερα η «Γαλάζια Πατρίδα», ένα δόγμα που, όπως επισημαίνει ο διπλωμάτης, υιοθετήθηκε από την τουρκική κυβέρνηση και κατέστη τμήμα της εθνικιστικής ρητορικής, υποτίθεται ότι εδράζεται στην UNCLOS (σ.σ. το Δίκαιο της Θάλασσας). Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο ίδιος, η Τουρκία δεν την έχει καν υπογράψει.

Τονίζει, επίσης, ότι, σε αντίθεση με το άρθρο 121 της UNCLOS, το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» και κατ’ επέκταση το MoU Τουρκίας–Λιβύης δεν αναγνωρίζουν κανένα δικαίωμα ΑΟΖ σε νησιά όπως η Κρήτη και η Ρόδος ή σε νησιωτικά κράτη όπως η Κύπρος.

Παράλληλα, σημειώνει ότι η Τουρκία απομονώνεται από τους σχηματισμούς και τις εξελίξεις στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, αφού εξακολουθεί να απορρίπτει την UNCLOS και να ακολουθεί μία μαξιμαλιστική προσέγγιση, αγνοώντας τα συμφέροντα των γειτόνων της.

Τέλος, εκφράζει την άποψη ότι η βέλτιστη οδός για την Τουρκία θα ήταν η προσφυγή στην επιδιαιτησία, μέσω της οποίας θα κατοχύρωνε την κυριότητα ορισμένων θαλάσσιων περιοχών, εγκαταλείποντας, ωστόσο, τόσο τη «Γαλάζια Πατρίδα» όσο και το τουρκολιβυκό ΜοU.