Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν υποδέχθηκε τον πρωθυπουργό του Ιράκ Mustafa al-Kadhimi (Δ) στο Προεδρικό Μέγαρο στην Άγκυρα. TURKISH PRESIDENT OFFICE HANDOUT
Νέο μήνυμα από το Ισραήλ: Ο Ερντογάν μας προτείνει εμπόρευμα που ανήκει στην Ελλάδα και την Κύπρο
21/12/2020
Ο αρθρογράφος παρουσιάζει αρχικά τον χάρτη «των δολωμάτων του Ταγίπ Ερντογάν προς το Ισραήλ», μοιράζοντας τα οικονομικά ύδατα της ανατολικής Μεσογείου μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας εις βάρος των δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου.
Η τουρκική πρόταση αυξάνει την έκταση που θα έχει στη διάθεσή του το Ισραήλ για αναζήτηση Φυσικού Αερίου και πετρελαίου, αδιαφορεί όμως για 125 μικρά ελληνικά νησιά και περιορίζει τις υφαλοκρηπίδες μεγαλύτερων νησιών.
Τα παραπάνω γράφει ο αρθρογράφος EHUD YAARI στην ιστοσελίδα ΜΑΚΟ του Ισραήλ, που σημειώνει ότι η προσέγγιση της Τουρκίας στο Εβραϊκό Κράτος έχει στόχο τη διατάραξη των σχέσεων με την Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο.
Τίτλος: «Προσοχή! Ο Erdogan προσπαθεί να μας δελεάσει»
Υπότιτλος: «Ξαφνικά, και χωρίς προειδοποίηση, η Τουρκία στήνει τις ημέρες αυτές δολώματα στο Ισραήλ. Πίσω όμως από την πρόταση για άμεση συμφωνία θαλάσσιων συνόρων, την αποστολή στο Τελ Αβίβ πρέσβη που μιλάει την εβραϊκή γλώσσα και την ανανέωση των επαφών μεταξύ των επικεφαλής των Υπηρεσιών Πληροφοριών (Hakan Fidan και Yossi Kohen), κρύβεται μια ύπουλη προσπάθεια καταστροφής της άγραφης συμφωνίας μας με την Ελλάδα και την Κύπρο και διατάραξης των σχέσεων [μας] με την Αίγυπτο. Καλά θα κάνει η κυβέρνηση να μην μπερδευτεί: Ο Ερντογάν μας προτείνει εμπόρευμα που δεν του ανήκει»
Δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ του ανωτέρω χάρτη και των όσων ορίζει το Διεθνές Δίκαιο. Για τον λόγο αυτόν, η ΕΕ (και κυρίως η Γαλλία και η Ιταλία) και βέβαια οι ΗΠΑ αντιτίθενται στο σχέδιο του Erdogan αρχικά για το Αιγαίο και στην συνέχεια για τη Μαύρη Θάλασσα.
Ακολουθεί ο χάρτης της «γαλάζιας πατρίδας» όπως την «ονειρεύεται ο Erdogan», με επεξήγηση ότι πρόκειται για το ‘δόγμα’ που του πούλησε ο Ναύαρχος Cihat Yayci, τον οποίο πριν μερικούς μήνες απομάκρυνε και από τότε έχει γίνει καθηγητής και αναλυτής.
Η κεντρική ιδέα της θεωρίας του είναι ότι η Τουρκία θα πρέπει να προστατέψει τον εαυτό της πολύ πιο μακριά από τα σύνορά της και κυρίως στην θάλασσα. Για τον λόγο αυτό είναι απαραίτητη η μόνιμη παρουσία στρατιωτικής δύναμης στην Συρία, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στο Κατάρ και στη Σομαλία και αν το επιτρέψει η Ρωσία και- στο φιλικό προς το Ισραήλ- Αζερμπαϊτζάν.
Τι «καίει» τον Erdogan να το κάνει αυτό όμως, αυτή ακριβώς τη στιγμή; Πολύ απλά γιατί φοβάται ότι η συμφωνία που έχει κάνει με την κυβέρνηση της Δυτικής Λιβύης για τον καθορισμό των θαλάσσιων συνόρων–σε αντίθεση με τη θέση της Αιγύπτου και της Ελλάδας – δεν πρόκειται να διαρκέσει.
Η Τουρκία δεν έχει καμία εγγύηση ότι η νέα κυβέρνηση και το κοινοβούλιο που θα συσταθούν, μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου στην Λιβύη, θα επικυρώσουν την εν λόγω συμφωνία, η οποία μοιάζει πολύ με αυτήν που προσφέρεται στο Ισραήλ τώρα.
Ο Erdogan θέλει να διασφαλίσει ότι τουλάχιστον μία χώρα στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου θα υιοθετήσει το σύνολο των κανόνων, που έχουν εφευρεθεί στην Άγκυρα, σχετικά με το πώς θα χωριστούν οι θαλάσσιες εκτάσεις.
Από πλευράς του Erdogan, αν το Ισραήλ υποκύψει στο κόρτε του, σε μια νύχτα θα διαλυθεί το ενιαίο μέτωπο που στέκεται απέναντί του στο πλαίσιο της οργάνωσης των χωρών της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου, με έδρα το Κάιρο, στην οποία έχουν πρόσφατα ενωθεί και τα ΗΑΕ. Ένα τέτοιο γεγονός θα αποτελούσε μια τεράστια διπλωματική νίκη της Τουρκίας.
Ο Erdogan «γλυκαίνει το δόλωμά του» διορίζοντας νέο πρέσβη στο Ισραήλ (χωρίς να τον στέλνει ακόμη προς το παρόν) και εκφράζοντας θετική προδιάθεση να ακούσει (όχι να απαντήσει) στα παράπονα του Ισραήλ όσον αφορά στη βοήθεια που παρέχει η Τουρκία στην Χαμάς.
Στο περιθώριο, έχει μαλακώσει τις ρητορικές επιθέσεις κατά του Ισραήλ, και επικεντρώνεται κυρίως στην ανάμειξη στην Ιερουσαλήμ. Πέραν τούτου, προτείνει μάλιστα ο υποθαλάσσιος αγωγός που θα μεταφέρει ΦΑ από το Λεβιάθαν να διανύει την σύντομη διαδρομή προς την ακτή της Αττάλειας αντί της μακράς διαδρομής μέσω Κρήτης και Ιταλίας.
Ο αρθρογράφος θέτει το ερώτημα αν όντως το Ισραήλ είναι διατεθειμένο να εναποθέσει στα χέρια του Erdogan τις κρουνούς εξαγωγών ενέργειας της χώρας. Σημειώνει ότι είναι ευχάριστο που οι Τούρκοι χαμογελάνε και χορεύουν γύρω από το Ισραήλ.
Τονίζει, όμως, ότι το τίμημα αυτού του εναγκαλισμού θα γίνει ένα αβάσταχτο φορτίο. Για τον λόγο αυτόν, συστήνει να παραμείνουν ανοικτές μεν οι δίοδοί συνομιλιών με τον Erdogan αλλά να του ξεκαθαριστεί παράλληλα, πού ακριβώς περνούν οι κόκκινες γραμμές του Ισραήλ.
Το δημοσίευμα καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: «αποφεύγοντας σαφώς κάθε περιττή πρόκληση προς την Τουρκία και ενθυμούμενοι τους περιορισμούς της νέας ελληνο-εβραϊκής συμμαχίας, θα πρέπει να πούμε ευγενικά στον Erdogan: «Ευχαριστούμε! Αλλά, όχι!»».
ΠΗΓΗ: Αρθρογράφος EHUD YAARI στην ιστοσελίδα ΜΑΚΟ του Ισραήλ