Θα μπορούσε, αν η κυβέρνηση της οποίας ηγείται ο σύζυγός της είχε φροντίσει τέσσερα χρόνια τώρα να ολοκληρωθεί η δίκη της Χρυσής Αυγής. Ισως, σε αυτή την περίπτωση, η Μπέτυ Μπαζιάνα αγκάλιαζε τη μάνα του Φύσσα την ημέρα της ετυμηγορίας και όχι απλώς παραμονές εκλογών που συμπίπτουν με μια δίκη που αργεί βασανιστικά γιατί έτσι βολεύει την κυβέρνηση Τσίπρα.

Θα μπορούσε, αν ο Τσίπρας δεν είχε συμπορευτεί με τον (ήδη υπόδικο τότε) Μιχαλολιάκο για την πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά, αν κυβερνητικά στελέχη δεν ταξίδευαν μαζί με Χρυσαυγίτες στα νησιά, αν ΣΥΡΙΖΑ και Χ.Α. δεν συμπορεύονταν στον διορισμό της Αγγελικής Θάνου στην Ανεξάρτητη Επιτροπή Ανταγωνισμού.

Θα μπορούσε, πάνω απ’ όλα, αν δε βρισκόμασταν σε προεκλογική περίοδο, κατά την οποία ο Τσίπρας συγκροτεί δήθεν προοδευτικό μέτωπο κατά της Ακροδεξιάς σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ενα μέτωπο που πασχίζει να βρει επικοινωνιακά όπλα και φτάνει στο σημείο να χρησιμοποιεί ακόμη και το αίμα του Φύσσα για να δώσει το απαραίτητο χρώμα σε μια κατ’ όνομα «Προοδευτική Συμμαχία».

Θα μπορούσε, τελικά, αν πήγαινε στο δικαστήριο, έστω και τώρα, προεκλογικά, για να ζητήσει συγγνώμη για όλα αυτά από τη μάνα του Φύσσα.