Το ποδόσφαιρο, όπως και όλα τα σπορ, πολλές φορές μπορεί να ξεφύγει από τα αθλητικά πλαίσια, με τους ίδιους τους πρωταγωνιστές του να γίνονται αρνητικοί πρωταγωνιστές και να μετατρέπονται σε… παλαιστές, πυγμάχους, μαχητές του ΜΜΑ και πάει λέγοντας. Στα Παγκόσμια Κύπελλα, σε γενικές γραμμές τα παιχνίδια κυλούν ήρεμα, οι ποδοσφαιριστές σέβονται τον αντίπαλό τους ως συνάδελφο και προσπαθούν να δείξουν το καλύτερο πρόσωπο στον πλανήτη, καθώς μεγάλο μέρος του τους παρακολουθεί εκείνη την ώρα.

Η πιο τρανταχτή εξαίρεση αυτού του κανόνα αποτελεί το παιχνίδι της 2ας Ιουνίου του 1962, στο Μουντιάλ της Χιλής, μεταξύ της διοργανώτριας χώρας και της Ιταλίας. Η αναμέτρηση αυτή πέρασε στην ιστορία σαν «Η μάχη του Σαντιάγο» και όχι άδικα, καθώς οι παίκτες των δύο ομάδων ενδιαφέρονταν λιγότερο για την μπάλα και πολύ περισσότερο για τσαμπουκάδες, καυγάδες και χτυπήματα στους αντιπάλους.

Σε μια εποχή που οι κόκκινες κάρτες έβγαιναν δύσκολα από τους διαιτητές, ακόμη κι αν οι ποδοσφαιριστές γίνονταν… Ντάνιελ Σαν, στη συγκεκριμένη αναμέτρηση είχαμε δύο αποβολές (και οι δύο για τους Ιταλούς, τον Μάριο Νταβίντ και Τζόρτζιο Φερίνι), πολλές μπουνιές, μπόλικες κλοτσιές μέχρι και στο κεφάλι των αντιπάλων και την επέμβαση της Αστυνομίας τρεις φορές, προκειμένου να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Όσο για τον Άγγλο ρέφερι, Κένεθ Άστον, δεινοπάθησε, αλλά κατάφερε να τελειώσει το ματς.

Οι τίτλοι των εφημερίδων την επόμενη ημέρα, ήταν χαρακτηριστικοί: «Απόλυτη τρέλα». Με την Daily Express να γράφει χαρακτηριστικά: «Η διοργάνωση βγάζει όλα τα σημάδια πως εξελίσσεται σε ένα λουτρό αίματος. Το παιχνίδι έμοιαζε με πολεμική διαμάχη». Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρώτη κλοτσιά έπεσε στο 12ο δευτερόλεπτο και από εκείνο το σημείο το σκηνικό έμεινε ίδιο μέχρι τέλους.

Λεπτομέρεια: το παιχνίδι είχε και νικητή. Ήταν η Χιλή, που επικράτησε με 2-0 της Ιταλίας, χάρη σε τέρματα των Χάιμε Ραμίρες και Χόρχε Τορό.

Δείτε το βίντεο από το κατ’ ευφημισμόν ματς: