Διέσχισε το φαράγγι της Σαμαριάς κουβαλώντας την ανάπηρη κόρη του!
Μια συγκινητική ιστορία που έκανε γρήγορα τον γύρο του Διαδικτύου. Ενας άνδρας που ταξίδεψε από τις ΗΠΑ για να διασχίσει το πανέμορφο Φαράγγι της Σαμαριάς κουβαλώντας στην πλάτη, την έφηβη κόρη του
Protagon Team 26 ΙΟΥΛΙΟΥ 2017, 13:55
Οποιος έχει περάσει το φαράγγι της Σαμαριάς στην Κρήτη, γνωρίζει ότι δεν πρόκειται για μια απλή υπόθεση. Η διαδρομή των 17 περίπου χιλιομέτρων προσελκύει κάθε χρόνο πλήθος τουριστών αλλά και ντόπιων που το αντιμετωπίζουν σαν μία σημαντική πρόκληση, ένα επίτευγμα.
Αυτήν την διαδρομή έκανε προ ολίγων ημερών και ο κάτοικος Χανίων, Μανώλης Παπαδάκης που ήρθε αντιμέτωπος με ένα παράξενο και όπως αποδείχτηκε συγκινητικό θέαμα. Συγκεκριμένα, σε ένα σημείο της Σαμαριάς και συγκεκριμένα στο πλάτωμα του Χριστού, είδε έναν άνδρα ο οποίος διέσχιζε και εκείνος το φαράγγι, κουβαλώντας στην πλάτη ένα ασυνήθιστο φορτίο. Την έφηβη κόρη του, παιδί με ειδικές ανάγκες.
Μιλώντας μαζί τους, ο Μανώλης Παπαδάκης άκουσε την απίστευτη ιστορία τους. Οπως έγραψε ο ίδιος στο Facebook, οι δύο Αμερικάνοι έφτασαν στην χώρα μας προκειμένου να περάσουν μαζί το διάσημο και πανέμορφο Φαράγγι. Φυσικά η διαδρομή δεν έχει υποδομές για ΑμεΑ και έτσι ο πατέρας αποφάσισε και τελικά κατάφερε να διασχίσει ολόκληρη τη διαδρομή κουβαλώντας την κόρη του στην πλάτη.
Διαβάστε την ιστορία όπως την περιέγραψε ο κ. Παπαδάκης στο προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook
«Μανώλης και Σοφία …μια ιστορία αγάπης.
Τους συναντήσαμε στον Χριστό.
Ο Χριστός ειναι το τελευταίο πλάτωμα πριν τις σιδερόπορτες.Μια εκκλησία , πολλα δεντρα , ξύλινα τραπέζια, ξύλινα καθίσματα, και πεντακάθαρο νερό πηγής.
Αυτή, κάθονταν πάνω σε ενα τραπέζι και αυτός περιφερόταν στον χώρο σαν να ήθελε να μην “χάσει” το ζέσταμα του.
“Πόση ώρα είναι μέχρι την έξοδο;” με ρώτησε με ξενική προφορά.
¨Μιά ώρα περίπου” του απάντησα.
¨Χώμα η πέτρα:¨
¨Πέτρα…¨
Της έδωσε ενα κομμάτι φρούτο απ αυτό που έτρωγε και εκείνος, λέγοντας οτι καλά θα ήταν να ξεκινήσουν πριν ο ήλιος ανέβει ψηλά.
Μετά της φόρεσε ενα σακίδιο στην πλάτη, την σήκωσε στην δική του πλάτη και ξεκίνησαν.
Στην διαδρομή μιλάγανε για συναισθήματα.Και για παλιές ιστορίες.
Πότε πότε αυτή του έδινε συμβουλές για το πως θα αποφύγει μια πέτρα. Εκείνος τις απέφευγε χαμογελαστός, σαν χορευτής των Μπολσόι, να μην φανεί η προσπάθεια.
Οταν κουράζοταν έβρισκε ενα πεζούλι, την ακουμπούσε μαλακά και της έβγαζε το σακίδιο απο την πλάτη.
Ήρθαν απο Αμερική.
Ο Μανωλης και η κόρη του ήρθαν απο Αμερική για να περάσουν το φαράγγι μαζί.
Κι ας μην εχει υποδομές για Α.Μ.Ε.Α.
Τον ρώτησα αν θέλει κάποια βοήθεια. ¨Φωτογραφίες …¨μου είπε
¨Δεν έχουμε φωτογραφίες μαζί…ετσι που βιάζοντε όλοι να φτάσουν στο τέρμα, δεν προλαβαίνω να το ζητήσω απο κανένα….¨
Φωτογραφίες κάτω από τους τεράστιους βράχους, φωτογραφίες στο ποτάμι, φωτογραφίες στις σιδερόπορτες…. πάντα αγκαλιά …και πάντα χαμογελαστοί.
Μετά, αυτός βρήκε ενα πεζούλι, της φόρεσε αργά το σακίδιο στην πλάτη, την σήκωσε και ….. συνέχισαν την κουβέντα τους .
Καθώς απομακρύνοταν, το φαράγγι πολλαπλασίαζε τις φωνές τους……Τους άκουγα ακόμα κι όταν δεν τους εβλεπα πιά…..»