Home Greek News ΝΙΚΟΣ ΚΟΤΖΙΑΣ: Νομιμοποίηση της κατοχής και «αν μπορούσε να την επεκτείνει σε όλο το νησί» ο στόχος της Τουρκίας

ΝΙΚΟΣ ΚΟΤΖΙΑΣ: Νομιμοποίηση της κατοχής και «αν μπορούσε να την επεκτείνει σε όλο το νησί» ο στόχος της Τουρκίας

by _
0 comment 107 views

ΝΙΚΟΣ ΚΟΤΖΙΑΣ: Νομιμοποίηση της κατοχής και «αν μπορούσε να την επεκτείνει σε όλο το νησί» ο στόχος της Τουρκίας

Αποκαλύπτει βρώμικα παιχνίδια Έιντε και διαπλεκόμενων επιχειρηματιών και δημοσιογράφων με φόντο το Κυπριακό…

Πηγή: https://tanea-diaspora.net/2017/07/23/νικοσ-κοτζιασ-νομιμοποίηση-της-κατοχ/

Μύδροι Κοτζιά κατά του ειδικού διαμεσολαβητή του ΟΗΕ για το Κυπριακό Εσπεν Μπαρθ Έιντε για την προσπάθεια υπονόμευσης των συνομιλιών. Αποκάλυψε μάλιστα συναντήσεις του εν κρυπτώ με… συγκεκριμένους επιχειρηματίες και δημοσιογράφους που συνδέονται με συγκεκριμένους διεθνείς παράγοντες και επιλογές για το Κυπριακό, με στόχο, όπως είπε, να διασπάσει την κοινή στρατηγική Αθήνας και Λευκωσίας.

Συνέντευξη στον Κώστα Βενιζέλο

Ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών αποκάλυψε επίσης τα ψέματα που έλεγε ο Έιντε, τα οποία όπως είπε του κατέδειξε στη Διάσκεψη, με αποκορύφωμα το έγγραφο με δικες του θέσεις που επιχείρησε να παρουσιάσει ως ελληνικές θέσεις, το οποίο όμως απέσυρε μετά την έξαλλη παρέμβαση της ελληνοκυπριακής πλευράς.

  • Δεν μπορέσαμε να απεξαρτήσουμε τους Τουρκοκύπριους από την Τουρκία
  • Δεν πετυχαίνουμε τίποτα με την υπόκλιση σε σουλτανικού τύπου απαιτήσεις
  • Ο κ. Άιντε, τα ψέματα και οι εν κρυπτώ συναντήσεις του στην Αθήνα
  • Μπερδεύτηκε ο Έσπεν με το καθεστώς εγγυήσεων στη Νορβηγία

Κάποιοι θέλουν την Κύπρο ημι-αποικία

ΝΙΚΟΣ ΚΟΤΖΙΑΣ: «Καλά θα έκαναν αντί να μας λένε μαξιμαλιστές να μας πουν γιατί η παραχώρηση δικαιώματος επέμβασης της Τουρκίας σε όλο το νησί αποτελεί λύση του Κυπριακού»

«Δεν φροντίσαμε να δείξουμε εξαρχής τα υλικά συμφέροντα που συνδέουν ένα συγκεκριμένο κύκλωμα που θεωρεί ως διαπραγμάτευση την άνευ όρων παράδοση»

«Η Τουρκία στόχευε να νομιμοποιήσει την κατοχή της και αν μπορούσε να την επεκτείνει σε όλο το νησί». Αυτό αναφέρει ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, Νίκος Κοτζιάς σε συνέντευξή του στο «Φ». Ο κ. Κοτζιάς είπε πως στο Κραν Μοντάνα η τουρκική πλευρά δεν απάντησε στο ερώτημα που έθεσε εάν η θέση της «για συνέχιση της συνθήκης των εγγυήσεων της επί της Κύπρου» σημαίνει συνέχιση της ντε φάκτο διχοτόμησης της Κύπρου ή διεκδίκηση ελέγχου όλου του νησιού. Ομολόγησε, όμως, τελικά, όπως ανέφερε ότι επιθυμεί μέσω της διατήρησης του δικαιώματος επέμβασης, να επεμβαίνει μονομερώς σε όλο το νησί όποτε εκείνη το επέλεγε. Ήταν το σημείο, τονίζει ο Έλληνας ΥΠΕΞ, ρήξης της ( τουρκικής πλευράς) με τον ΓΓ του ΟΗΕ όπου και τελείωσε η διαπραγμάτευση.

Στη συνέντευξή του στο «Φ», ο κ. Κοτζιάς αναφέρεται και στους επικριτές του, σημειώνοντας πως κάποιοι «καλά θα έκαναν αντί να μας λένε μαξιμαλιστές να μας πουν γιατί η παραχώρηση δικαιώματος επέμβασης της Τουρκίας σε όλο το νησί αποτελεί λύση του Κυπριακού».

Ο Έλληνας ΥΠΕΞ απαντώντας σε ερώτησή μας για τυχόν αδυναμίες της ελληνικής πλευράς πριν και κατά τη διάσκεψη, είπε πως «οι αδυναμίες μας που εγώ κατέγραψα στο Κραν Μοντάνα ήταν ότι δεν φροντίσαμε να δείξουμε εξαρχής τα υλικά συμφέροντα που συνδέουν ένα συγκεκριμένο κύκλωμα που θεωρεί ως διαπραγμάτευση την άνευ όρων παράδοση». Επέκρινε παράλληλα το ρόλο του κ. Άιντε για την έλλειψη προετοιμασίας, για ψέματα που έλεγε σημειώνοντας πως «το γνώριζε ότι έλεγε ψέματά, αλλά δεν τον πείραζε ότι πιανόταν στα πράσα». Αναφέρθηκε και σε επαφές που είχε ο αξιωματούχος του ΟΗΕ στην Αθήνα, λέγοντας πως συναντιόταν εν κρυπτώ με επιχειρηματίες (γιατί άραγε;) που όπως φάνηκε συνδέονται με συγκεκριμένους διεθνείς παράγοντες και επιλογές για το Κυπριακό. Ο Νίκος Κοτζιάς αναφέρθηκε και στους Τουρκοκύπριους τονίζοντας πως δεν μπορέσαμε να τους απεξαρτήσουμε από την Τουρκία. Τονίζοντας πως μια ευρωπαϊκή Τουρκία θα είναι κέρδος για όλους μας υπέδειξε πως αυτό σίγουρα δεν πετυχαίνεται με την υπόκλιση σε σουλτανικού τύπου απαιτήσεις και ανατολίτικα παζάρια.

Διάφοροι κύκλοι υποστηρίζουν ότι δεν είναι αρκετά, ακόμα και ορθά, όσα έγιναν στο Κραν Μοντάνα από ελλαδικής και ελληνοκυπριακής πλευράς, τι έχετε να πείτε;

  • Η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού είναι σύμφωνη με τον τρόπο που ετοιμάσαμε και πραγματοποιήσαμε τις διαπραγματεύσεις. Επιτέλους τέθηκε στο τραπέζι των συζητήσεων το θέμα της κατοχής της Κύπρου από τρίτη χώρα. Υπήρξε συνέπεια ανάμεσα στα όσα προτάξαμε πριν δυόμιση χρόνια και τα όσα πράξαμε στην Ελβετία. Μάλιστα, σε αντίθεση με όσα διατείνονται διάφοροι, στο θέμα της κατάργησης της Συνθήκης Εγγυήσεων και κατά προέκταση της κατάργησης των όποιων παρεμβατικών δικαιωμάτων των εγγυητριών δυνάμεων, καταφέραμε να σμιλεύσουμε τη μέγιστη δυνατή συμμαχία ανάμεσα στην Κύπρο, την Ελλάδα, την ΕΕ, τον ίδιο τον ΓΓ του ΟΗΕ και κατά το μεγαλύτερο διάστημα το ΗΒ. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτή η απομόνωση των παράνομων επιθυμιών της Τουρκίας ενόχλησε κάποιους.

Άλλα προβλήματα δεν υπήρξαν;

    • Κατά τη γνώμη μου, το μεγαλύτερο διαχρονικό πρόβλημα υπήρξε και είναι ότι δεν μπορέσαμε να απεξαρτήσουμε τους Τουρκοκύπριους από την Τουρκία. Ότι δεν αναδείξαμε το γεγονός ότι οι Τουρκοκύπριοι νιώθουν, πλέον, ξένοι στην πατρίδα τους και ζουν σε ένα στρατοκρατούμενο καθεστώς. Ότι υποφέραν και υποφέρουν όπως και οι ελληνοκύπριοι πρόσφυγες. Υποφέρουν από την στρατοκρατία, αλλά και τους έποικους που αλλοιώνουν τον πολιτισμό, τις παραδόσεις και τα χαρακτηριστικά τους.

Και ως προς τη δική σας πλευρά υπήρξαν αδυναμίες;

    • Παλέψαμε μια ορθή γραμμή τόσο πρακτικά, όσο και στο επίπεδο των ιδεών. Οι αδυναμίες μας που εγώ κατέγραψα στο Κραν Μοντάνα ήταν ότι, πρώτον, δεν φροντίσαμε να δείξουμε εξαρχής τα υλικά συμφέροντα που συνδέουν ένα συγκεκριμένο κύκλωμα που θεωρεί ως διαπραγμάτευση την άνευ όρων παράδοση. Επί παραδείγματι, ο κ. Άιντε, ως στις επισκέψεις του στην Ελλάδα συναντιόταν εν κρυπτώ με επιχειρηματίες (γιατί άραγε;) που όπως φάνηκε συνδέονται με συγκεκριμένους διεθνείς παράγοντες και επιλογές για το Κυπριακό. Σε αυτές τις συναντήσεις ήταν παρόντες και ορισμένοι από τους δημοσιογράφους που αρέσκονται να με υβρίζουν προσωπικά και προσπαθούν να αμαυρώσουν την κοινή προσπάθεια της ελληνικής και κυπριακής Κυβέρνησης. Δεύτερον, ότι μας πήγε ο κ. Άιντε σε αυτή τη φάση της διαπραγμάτευσης χωρίς να έχει κάνει ο ίδιος επαρκή προεργασία. Τρίτον του επιτρέψαμε να λέει για μεγάλο χρονικό διάστημα πολλαπλά ψέματα. Του τα κατέδειξα ένα προς ένα μέσα στην ίδια τη Διάσκεψη. Το γνώριζε ότι έλεγε ψέματά, αλλά δεν τον πείραζε ότι πιανόταν στα πράσα. Ευτυχώς υποχρεώθηκε σε αναδίπλωση όταν προσπάθησε να εμφανίσει σε έγγραφό τις δικές του θέσεις ως δικές μας. Φοβάμαι ότι συνεχίζει αυτή την τακτική του και μετά την Ελβετία.

Έχετε και ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων αποκαλύψει τις πραγματικές προθέσεις της Άγκυρας, μπορείτε να καταγράψετε τους σημαντικότερους;

Η Τουρκία στόχευε να νομιμοποιήσει την κατοχή της και αν μπορούσε να την επεκτείνει σε όλο το νησί. Για αυτό δεν απάντησε ποτέ στο ερώτημά μου, εάν η θέση της «για συνέχιση της συνθήκης των εγγυήσεων της επί της Κύπρου» σημαίνει συνέχιση της ντε φάκτο διχοτόμησης της Κύπρου ή διεκδίκηση ελέγχου όλου του νησιού. Ομολόγησε, όμως, τελικά, ότι επιθυμεί μέσω της διατήρησης του δικαιώματος επέμβασης, να επεμβαίνει μονομερώς σε όλο το νησί όποτε εκείνη το επέλεγε. Ήταν το σημείο ρήξης της με τον ΓΓ του ΟΗΕ όπου και τελείωσε η διαπραγμάτευση. Προκαλεί, λοιπόν, μεγάλη απορία τι ακριβώς

  • θέλουν όσοι λυσσομανούν γιατί αρνηθήκαμε να παραχωρήσουμε τέτοιο δικαίωμα στη Τουρκία. Δικαίωμα που είναι ενάντια στις αρχές του ΟΗΕ, της ΕΕ, του Διεθνούς Δικαίου, του δημοκρατικού πολιτικού πολιτισμού, των ίδιων των αρχών του διαφωτισμού, σύμφωνα με τις οποίες ο στρατός πρέπει να είναι υποταγμένος στην πολιτική. Αλλά είναι και ενάντια στα όσα οι ίδιοι οι Τούρκοι καταγγέλλουν για τους πραξικοπηματίες αξιωματικούς, οι οποίοι είχαν και τη διοίκηση του στρατού κατοχής στην Κύπρο, εξ’ ου και οι πολλαπλές συλλήψεις αξιωματικών που έγιναν στα κατεχόμενα. Κάποιοι, λοιπόν, καλά θα έκαναν αντί να μας λένε μαξιμαλιστές να μας πουν γιατί η παραχώρηση δικαιώματος επέμβασης της Τουρκίας σε όλο το νησί αποτελεί λύση του Κυπριακού. Και πάντως είναι απορίας άξιο πώς αρνούνται να δουν και να δεχτούν αυτό που δήλωσε ο ίδιος ο ΓΓ του ΟΗΕ, ότι, δηλαδή, δεν νοούνται παρεμβατικά δικαιώματα πάνω σε ένα ανεξάρτητο κράτος-μέλος του ΟΗΕ και της ΕΕ.

Θεωρείτε πως η Τουρκία δεν είναι έτοιμη για λύση; Πώς μπορεί αυτή η στάση να ανατραπεί;

Πιστεύω ότι τμήματα του τουρκικού πολιτικού συστήματος και του κατεστημένου έχουν πρόβλημα να αντιληφθούν τις αλλαγές στο σημερινό κόσμο και συμπεριφέρονται, κατά προέκταση, ως να είμαστε ακόμα στην εποχή της αποικιοκρατίας και των προτεκτοράτων. Δυσκολεύονται, επίσης, να δεχτούν να αφήσουν με διπλωματικά μέσα όσα θεωρούν ότι κατέκτησαν με στρατιωτικά. Τις ίδιες δυσκολίες έχουν και για να υπακούσουν στην Ιρακινή Κυβέρνηση και να αποσυρθούν από τα εδάφη του Ιράκ. Ταυτόχρονα, πιστεύω, ότι ισχυρές δυνάμεις στην Τουρκία επιθυμούν λύση πραγματική και ουσιαστική. Οφείλουμε να τις βοηθήσουμε ώστε να κινηθούν σε μια τέτοια κατεύθυνση. Για αυτό υποστηρίζουμε τον εκδημοκρατισμό της τουρκικής κοινωνίας και τον εξευρωπαϊσμό της. Μια ευρωπαϊκή Τουρκία θα είναι κέρδος για όλους μας. Αλλά αυτό σίγουρα δεν πετυχαίνεται με την υπόκλιση σε σουλτανικού τύπου απαιτήσεις και ανατολίτικα παζάρια. Όσοι μετά το τέλος της διάσκεψης στηρίζουν τις τουρκικές θέσεις για «λύση του Κυπριακού» ουσιαστικά αποτρέπουν την αναγκαία εξέλιξη στον τρόπο σκέψης της ίδιας της Τουρκίας.

Υπήρξαν κι άλλοι παράγοντες, πέραν της Τουρκίας, που με τη στάση τους λειτούργησαν αρνητικά; Ο κ. Άιντε για παράδειγμα; 

  • Ναι υπήρξαν. Αλλά δεν είναι του παρόντος. Επιπλέον, στις διαπραγματεύσεις μεγάλο ρόλο παίζουν οι γνώσεις και οι εμπειρίες που κουβαλά κανείς μαζί του. Ο κ. Άιντε φάνηκε κάποια στιγμή να μπερδεύεται όταν του επισήμανα ότι και η Νορβηγία βρισκόταν από το 1867 υπό καθεστώς εγγυήσεων, που ανανεώθηκε το 1907, αλλά καταργήθηκε το 1927.Τότε, η Νορβηγία δήλωσε ότι δεν μπορεί να είναι μέλος της Κοινωνίας των Εθνών, ενώ, ταυτόχρονα, να υπόκειται σε καθεστώς εγγύησης τρίτων. Εξήγησα κατά προέκταση ότι το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο ως μέλος της ΕΕ και του ΟΗΕ. Η Νορβηγία έκανε αυτό το βήμα, σε μια εποχή που ακόμα υπήρχαν αποικίες και προτεκτοράτα. Στη σημερινή εποχή που όλα αυτά είναι παρελθόν δεν μπορεί να υφίστανται εγγυήσεις για την Κύπρο.

Σε σχέση με το θέμα των τεσσάρων ελευθεριών, η Ελλάδα πώς τοποθετείται;

Σε αντίθεση με την Τουρκία, η Ελλάδα δήλωσε εξαρχής ότι υποστηρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία και δεν πρόκειται να έχει -και πολύ λιγότερο να εκφράσει- άποψη για την εσωτερική πτυχή του Κυπριακού. Σεβαστήκαμε και σεβόμαστε απόλυτα την Κύπρο ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. Η θέση μας αυτή, επέτρεψε να γίνουν συνομιλίες ανάμεσα στις δύο κοινότητες χωρίς την ανάμειξη τρίτων.

Το ζήτημα των 4 ελευθεριών είναι ένα ιδιαίτερο ζήτημα. Καταρχάς δεν έχει άμεση σχέση με τη λύση του Κυπριακού, αλλά έμμεση. Αφορά εν μέρει τη σχέση της Τουρκίας με την ΕΕ. Η πρώτη απαιτεί να κερδίσει πόντους ως προς την ΕΕ προκειμένου «να διευκολύνει» τα όποια βήματα στο Κυπριακό. Κανονικά έπρεπε να ισχύει η αντίστροφη σχέση, να διευκολύνει η Τουρκία τη λύση στο Κυπριακό για να διευκολυνθεί η πορεία της στην ΕΕ. Γενικότερα στην υπόθεση των 4 ελευθεριών και του τουρκικού στρατού διακρίνουμε μια διάθεση να αναβαθμιστεί η γεωπολιτική – γεωστρατηγική θέση της Τουρκίας μέσω του Κυπριακού.

Τέλος έχει σημασία να σημειώσω, ότι ενώ τις πρώτες μέρες οι Τουρκοκύπριοι κάναν λόγο για την ανάγκη να παραμείνουν τα κατοχικά στρατεύματα προκειμένου να νιώθουν οι ίδιοι ασφαλείς, στη συνέχεια και προς το τέλος, υπογράμμιζαν ότι η Τουρκία πρέπει να γίνει ο εγγυητής της ασφάλειας της Κύπρου έναντι τρίτων. Η δεύτερη θέση είναι εντελώς διαφορετική της πρώτης και πολύ αποκαλυπτική των πραγματικών προθέσεων της Τουρκίας.

Η Ελλάδα έχει δηλώσει πως εμπλέκεται μόνο στα θέματα της Ασφάλειας. Τα υπόλοιπα ζητήματα αφορούν την λειτουργικότητα του κράτους, της χώρας. Ως θέμα αρχής, πώς θα βλέπατε την Κύπρο μετά τη λύση; Με ποια χαρακτηριστικά;

Στην αρχή της διαπραγμάτευσης εισήγαγα τον όρο «Κύπρος ως κανονικό/ φυσιολογικό κράτος». Με αυτό τον όρο προσπάθησα να ανατρέψω τον τρόπο που γινόταν μέχρι τότε η συζήτηση. Υπογράμμισα ότι πρέπει να συμφωνήσουμε τι κράτος θέλουμε να είναι η Κύπρος μετά τη συμφωνία, στο «new State of Affairs”. Ότι η Κύπρος πρέπει να γίνει ένα κανονικό κράτος, δηλαδή, ανεξάρτητο και κυρίαρχο, χωρίς εγγυήσεις τρίτων και κατοχικά στρατεύματα. Σε αυτό δεν έφερε κανείς αντίρρηση. Μάλιστα είχα την τιμή να υιοθετήσει ο ίδιος ο ΓΓ του ΟΗΕ τον όρο. Κατόπιν εξήγησα, ότι αν συμφωνούμε όλοι ότι αυτή είναι η επιδίωξή μας, τότε όλα τα προβλήματα, ιδιαίτερα ως προς τη διεθνή πτυχή του Κυπριακού που εμπλέκει/αφορά και την Ελλάδα, πρέπει να λυθούν υπό τη σκοπιά αυτής της επιδίωξης. Οι επικριτές μου, σε αντίθεση με την ΕΕ και τον ΟΗΕ, επιθυμούν μια Κύπρο σε ημι-αποικιακή κατάσταση. Και αυτό είναι το θεμέλιο όλων των διαφορών μας.

Οι προτάσεις μας και η Ατζέντα των δύο γύρων διαπραγμάτευσης είναι η κοινή μας προίκα

Μπορούν να ανανεωθούν οι προσπάθειες στο Κυπριακό; Βεβαίως το ζητούμενο δεν είναι μια νέα Διάσκεψη αλλά να υπάρξει αποτέλεσμα.

Οι διαπραγματεύσεις απαιτούν νηφαλιότητα, υπομονή και επιμονή. Πίστη στην υπόθεση που καλείσαι να υπερασπιστείς και να προωθήσεις. Είναι μια «μάχη» μαραθώνιου σε ανοικτό πεδίο και όχι 60 μέτρων κλειστού στίβου. Ταυτόχρονα, πρέπει να καταλαβαίνει κανείς ότι η διαπραγμάτευση δεν διεξάγεται μόνο τη στιγμή που τα διαφορετικά μέρη συναντιόνται, αλλά και με πολλές άλλες μορφές, όπως τη δημόσια διπλωματία, τις επαφές με τρίτους, τη διπλωματία των πολιτών. Επίσης, η επιτυχία της εξαρτιέται από το πόσο πεισμένο είναι το δικό σου κοινό για αυτό που ζητάς. Με άλλα λόγια οι διαπραγματεύσεις περνάνε από πολλές φάσεις, στάδια και δομές.

Η διάσκεψη της Ελβετίας δεν ήταν καλά προετοιμασμένη από τον Άιντε. Αντίθετα εμείς, όπως και η Δημοκρατία της Κύπρου, είμασταν προετοιμασμένοι, παραγωγικοί και συνετοί. Διατυπώσαμε πολλαπλές προτάσεις. Επί παραδείγματι ζητήσαμε τη κατάργηση της Συνθήκης εγγυήσεων και την υιοθέτηση ενός μηχανισμού για την παρακολούθηση της υλοποίησης της λύσης. Πρόταση που υιοθέτησε ο ΟΗΕ και ο ΓΓ  παρουσίασε τις δικές του θέσεις επί αυτού του μηχανισμού. Θέσεις που κάποιοι σκοπίμως απέτρεψαν τη συζήτησή τους. Επίσης, παρουσιάσαμε την πρόταση μας για ένα «Σύμφωνο φιλίας Τουρκίας, Κύπρου και Ελλάδας» που θα καταργούσε τη «Συνθήκη Συμμαχίας» και κατά προέκταση τους ξένους στρατούς στη μεγαλόνησο. Αυτές οι προτάσεις, όπως και η Ατζέντα των δύο γύρων διαπραγμάτευσης το 2017 στην Ελβετία, είναι η κοινή μας προίκα με την οποία θα πορευτούμε σε επόμενο γύρο διαπραγμάτευσης, που πρέπει να έχει ετοιμαστεί επαρκώς προκειμένου να πετύχει. Ονειρεύομαι μια Κύπρο ανεξάρτητη, εδαφικά ακέραιη, κυρίαρχη, ομοσπονδιακή με τον λαό της ενεργό στην υλοποίηση του μέλλοντος της.


Ο Μητσοτάκης ξέπλυνε την Τουρκική εισβολή στη Κύπρο!

>>> Σε διαρκή πλάνη ζούσε και ζει ο Αναστασιάδης

You may also like

Είμαστε μια ομάδα που αποτελείται απο δημοσιογράφους, ερευνητές, εκφωνητές, οικονομολόγους και όχι μόνο. Αν έχετε τυχόν ερωτήσεις, είμαστε στη διάθεσή σας στο ακόλουθο e-mail.

Contact: [email protected]

@ 2022 – All Right Reserved. Designed and Developed by WebLegends.gr