Home Greek News STRATFOR: “H Tουρκία αποκτά αμυντική βιομηχανία αντάξια των προσδοκιών της”

STRATFOR: “H Tουρκία αποκτά αμυντική βιομηχανία αντάξια των προσδοκιών της”

by _
0 comment 102 views

Σε άρθρο του το STRATFOR εστιάζει στην προσπάθεια της Τουρκίας να «χτίσει» μια κραταιά αμυντική βιομηχανία με σκοπό αφενός να ενισχύσει τις εξαγωγές αμυντικού υλικού και αφετέρου να εκμηδενίσει, σε βάθος χρόνου και με ορίζοντα το 2023, την εξάρτησή της από τις εισαγωγές όπλων.

Τα βασικότερα σημεία του άρθρου :

Παρά το γεγονός ότι Τούρκοι αξιωματούχοι κατά τη διάρκεια της έκθεσης αμυντικού υλικού IDEF-2017 η οποία έλαβε χώρα στην Κωνσταντινούπολη τον Μάιο, δήλωναν ότι η χώρα πρόκειται να υπογράψει στο προσεχές χρονικό διάστημα συμφωνίες για εξαγωγές στρατιωτικού εξοπλισμού αξίας 2 δις δολαρίων, αυτό μέχρι στιγμής δεν επιβεβαιώνεται.

Βέβαια οι εξαγωγές από το 2011 έως το 2016 διπλασιάστηκαν και απέφεραν στην τουρκική οικονομία το ποσό του 1,68 δις δολαρίων, γεγονός που αποδεικνύει την στόχευση της Τουρκίας για αύξηση των εξαγωγών αμυντικού υλικού με παράλληλη αύξηση των δυνατοτήτων της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας.

Γιατί όμως η Τουρκία επιθυμεί να κτίσει μια μεγάλη και δυνατή αμυντική βιομηχανία ;

Σύμφωνα με τους συντάκτες του άρθρου, οι λόγοι είναι 3:

Ο πρώτος λόγος είναι η επιθυμία της χώρας να εξοικονομήσει χρήματα τα οποία φεύγουν στο εξωτερικό και να δώσει ώθηση στην ανάπτυξη της τουρκικής οικονομίας. Η Τουρκία διαθέτει τη δεύτερη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη στο ΝΑΤΟ (μετά τις ΗΠΑ), γεγονός που απαιτεί σημαντικές επενδύσεις σε αμυντικό εξοπλισμό.   

Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με επιθυμία της ηγεσίας της Τουρκίας να ενισχύσει την αυτάρκεια και την ανεξαρτησία της χώρας στον τομέα των στρατιωτικών εξοπλισμών. Είναι γεγονός ότι η Τουρκία βασιζόταν στην προμήθεια οπλικών συστημάτων και μέσων κατά κύριο λόγο στις ΗΠΑ και δευτερευόντως στην Γερμανία.

Βέβαια στο παρελθόν οι 2 αυτές χώρες έχουν απορρίψει αιτήματα της Τουρκίας για αγορά συγκεκριμένου εξοπλισμού.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η απόρριψη από τις ΗΠΑ το 2014 του αιτήματος για αγορά 2 φρεγατών κλάσεως «Οliver H. Perry», με την αιτιολογία την εχθρική στάση της Άγκυρας απέναντι στο Ισραήλ, καθώς και την γενικότερη στάση της Τουρκίας στο θέμα της διενέργειας ερευνών για υδρογονάνθρακες από αμερικανικές εταιρείες στην Κυπριακή ΑΟΖ.

Η Γερμανία έχει επίσης απορρίψει συνολικά 19 αιτήματα της Τουρκίας το χρονικό διάστημα 2010-2017, με την αιτιολογία της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία.

Ο τρίτος λόγος είναι η επιθυμία της Τουρκίας να ενισχύσει τις εξαγωγές αμυντικού υλικού, με σκοπό αφενός να ενισχύσει την εθνική οικονομία και αφετέρου να αναπτύξει στενές σχέσεις με τις χώρες-«πελάτες» της, με προτεραιότητα τις χώρες του Κόλπου.

Θεωρείται αυτονόητο ότι τα μεγαλεπήβολα αυτά σχέδια τυγχάνουν της έγκρισης του Προέδρου Ρ.Τ. Ερντογάν. Δεν είναι τυχαίο ότι με τις μεταρρυθμίσεις που εγκρίθηκαν με το δημοψήφισμα του Απριλίου, αυξήθηκε η εποπτεία και ο έλεγχος του Προέδρου σε ότι αφορά την αμυντική βιομηχανία.

Για παράδειγμα, η Προεδρία της τουρκικής Δημοκρατίας, εποπτεύει πλέον την Εκτελεστική Επιτροπή της Αμυντικής Βιομηχανίας, η οποία εγκρίνει, σε τελικό βαθμό, τα κονδύλια που προορίζονται για τον τομέα της άμυνας.

Παρά το γεγονός όμως ότι καταγράφεται αύξηση των παραγγελιών για εξαγωγές όπλων, ο μεγαλύτερος και καλύτερος πελάτης των τουρκικών εταιρειών είναι οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις (ΤΕΔ).

Τα τελευταία χρόνια οι ΤΕΔ έχουν ενισχυθεί σημαντικά με την κατασκευή νέων ναυτικών μονάδων, ενώ σχεδιάζεται και η κατασκευή ενός μικρού αεροπλανοφόρου σε συνεργασία με την ισπανική ΝΑVANTIA.

Επιπλέον, η τουρκική αεροπορική βιομηχανία κατασκευάζει το επιθετικό ελικόπτερο Τ-129 (ΑΤΑΚ) με το κονσόρτσιουμ AGUSTAWESTLAND. Τα παραπάνω παραδείγματα φανερώνουν την ανάπτυξη της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας, πλην όμως δεν μπορούν να αποκρύψουν την έλλειψη τεχνογνωσίας, η οποία αντισταθμίζεται με τις συνεργασίες τουρκικών με ξένες εταιρείες.

Συμπερασματικά, η Τουρκία έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο στον τομέα της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, με αποτέλεσμα την αύξηση του ποσοστού ικανοποίησης των απαιτήσεων των ΤΕΔ από το 24% στο 64% μέσα σε 15 έτη (2002-2017).

Ωστόσο αυτά τα εντυπωσιακά ποσοστά δεν ανταποκρίνονται πλήρως στην πραγματική εικόνα, καθόσον τα «εγχώρια ή εθνικά εξοπλιστικά προγράμματα»όπως αρέσκεται να τα αποκαλεί η τουρκική ηγεσία, αποτελούν, στις περισσότερες των περιπτώσεων, αποτέλεσμα συνεργασίας με ξένες εταιρείες και σχεδόν πάντα περιλαμβάνουν εισαγωγή υποσυστημάτων από το εξωτερικό.

Με βάση τα παραπάνω, η καταφανής πρόοδος της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας παραμένει εξαρτώμενη από το εξωτερικό και δεν αναμένεται στο εγγύς μέλλον η επίτευξη του τουρκικού στόχου για πλήρη απεξάρτηση από ξένα συστήματα τα οποία έχουν ζωτική σημασία για την ανάπτυξη εγχώριων οπλικών συστημάτων και μέσων. 

πηγη | https://national-pride.org/2017/06/06/stratfor-h-tουρκία-αποκτά-αμυντική-βιομηχανί/

You may also like

Είμαστε μια ομάδα που αποτελείται απο δημοσιογράφους, ερευνητές, εκφωνητές, οικονομολόγους και όχι μόνο. Αν έχετε τυχόν ερωτήσεις, είμαστε στη διάθεσή σας στο ακόλουθο e-mail.

Contact: [email protected]

@ 2022 – All Right Reserved. Designed and Developed by WebLegends.gr