Home Greek News ΙΔΟΥ οι ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ (Όμηρος, Ησήδιος) και μη που πίστευαν ότι η γη είναι ΕΠΙΠΕΔΗ! Ιστορικές αναφορές που σοκάρουν!

ΙΔΟΥ οι ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ (Όμηρος, Ησήδιος) και μη που πίστευαν ότι η γη είναι ΕΠΙΠΕΔΗ! Ιστορικές αναφορές που σοκάρουν!

by _
0 comment 825 views

ΙΔΟΥ οι ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ (Όμηρος, Ησήδιος κι άλλοι) και μη που πίστευαν ότι η γη είναι ΕΠΙΠΕΔΗ! Ιστορικές αναφορές που σοκάρουν!

ΟΧΙ αυτός ο «ΧΟΜΕΡ» ΡΕ ΣΕΙΣ!!!…αλλά ό…Ο-ΜΗ-ΡΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ!!!

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ σε όλους όσους νομίζουν πως οι αρχαίοι Έλληνες ΔΕΝ υποστήριζαν την «θεωρίαν» της επίπεδης γης…

ΠΑΕΙ το ΑΡΧΙ-ΠΑΡΑΜΥΘΙ του ΠΥΘΑΓΟΡΟΣ περι…«ΣΦΑΙΡΙΚΗΣ ΓΗΣ»!!! Δείτε πρώτα το ακόλουθο βίντεο όπου βλέπουμε την…ΘΕΩΡΙΑ ΑΥΤΗ του Πυθαγόρα να δοκιμάζεται και να…ΑΠΟΤΥΧΑΝΕΙ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ…!!!…

https://www.youtube.com/watch?v=8RXbEhkLt3U&t=344s

https://www.youtube.com/watch?v=8qMvvpxqMcU

Διαβάστε επίσης: Η NASA και η επίπεδη γη – Μια παγκόσμια συνωμοσία

και για τους τρελούς και φανατικούς της Ορδοδοξίας….ΔΕΙΤΕ έναν…ΦΑΝΑΤΙΚΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ που υποστήριζε και αυτός ότι η γη όντως είναι….ΕΠΙΠΕΔΗ:

Ο Κοσμάς ο Ινδικοπλεύστης, το έργον του «Χριστιανική Τοπογραφία», και…ΕΠΙΠΕΔΗ ΓΗ!!!

-του Ιωάν. Κουντούρη | Λος Άντζελες | 14:35μμ, 29 Μάιου 2017 | JohnKountouris.com

Αυτό είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι του τι θέλω να σας αναφέρω σχετικά με το γεγονός πως και οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί, ποιητές, κτλ., και άλλες μεγάλες φιγούρες του αρχαίου κόσμου πίστευαν ότι η γη είναι…ΕΠΙΠΕΔΗ!  Έχουμε επίσης τους αρχαίους Ινδουιστές, τους Αιγυπτίους και τους Μεσοαμερικανούς να μας επιβεβαιώσουν ακριβώς το ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ!…

Ας υπεισέλθωμεν εις λεπτομέριες σχετικά με τις δοξασίες των Αρχαίων Ελλήνων εις την ιδέαν για την επίπεδην γην…

O Ησίοδος και o Όμηρος – τι επίστευον δια την γην

Οι δύο πρώτοι Έλληνες ποιητές, ο Ησίοδος και ο Όμηρος, ήταν και οι δύο πιστοί της επιπέδου γης και τα μοντέλα κοσμολογίας τους βασίζονταν σε ένα επίπεδο δίσκο, που περιβάλλεται από έναν ωκεανό που ονομάζεται «Ωκεανός» (“Oceanus”) και που περιβάλλει τον κόσμον. Αυτό δεν εκφράζεται σαφέστερα από τον ίδιο τον Ησίοδο, σε ένα απόσπασμα του ολιγότερον γνωστού έργου του «Η Ασπίς του Ηρακλού», 314-316:

«Και κύκλω του χείλους έρεε ο Ωκεανός, μετά ενός πλήρους ρεύματους όπως εφαίνετο, και περιέβαλλε όλα τα πονηρά έργα της ασπίδος. Και επ᾽Αυτού ίπταντο και έκρωζον δυνατώς κύκνοι, και πολλοί άλλοι εκολύμπουν επί την επιφανείαν των υδάτων. Και πλησίον αυτών ήσαν σχολεία ψαριών.»

Έτσι ο Ησίοδος επίστεψε ότι η γη ήταν σαν μια επίπεδη ασπίδα, με έναν ωκεανό που περιβάλλει πλήρως το χείλος της ασπίδας. Στο έργον του «Θεογονία» (700 π.Χ.), υπάρχει επίσης μια λεπτομερής κοσμογραφία για την επίπεδη γη. Ξεκινώντας από την εξιστόρησιν της δημιουργίας από τα εδάφια 116-138 διαβάζομεν τα εξής:

«Αληθώς, εν αρχή εγένετο το Χάος, αλλ’ακολούθως και η γη η πλατεία, τα λίαν-βέβαια θεμέλια πάντων των μη νεκρών, που κρατούσι τας κορυφάς του χιονισμένου Ολύμπου και τον σκοτεινόν Τάρταρον εν τω βάθει της Γης της ευρείας διαδρομής και ο Έρως, ο πλεόν ωραίος μεταξύ των ανάθατων θεών, που παραλύει τα άκρα και υπερισχύει τον νούν και τας σοφάς συμβουλάς όλων των θεών και όλων των ανθρώπων εντός αυτών. Εκ του χάους εξήλθεν ο Ερεβός και η Νύξ η μαύρη. Αλλά εκ της Νυχτός εγεννήθη ο Αιθήρ και η Ημέρα, τους οποίους συνέλαβε και εγέννησεν εκ της εν αγάπη ενώσεως ἣν είχεν μετά του Ερεβού. Και η Γη εγέννησεν εν αρχή τον αστεροειδή Ουρανόν, ίσον ἐμαυτῇ, ίνα καλύπτει αυτήν πανταχόθεν και διά να είναι πάντα εἷς βέβαιος τόπος διαμονής τοις ευλογημένοις θεοίς. Και εγέννησεν μεγάλους λόφους, χαριτωμένα στέκια των Νύμφων-θεών που κατοικούσιν αναμέσον των λαγκαδιών των λόφων. Επίσης εγέννησεν το άκαρπον βάθος μετά του φουσκωμένου πρηξίμου αυτού, του Πόντου, χωρίς της γλυκείας ενώσεως της αγάπης. Αλλ’ έπειτα συνευρέθη μετά του Ουρανού και εγέννησεν τον βαθέως στροβιλιζόμενον Ωκεανόν … » 

Ο Ησίοδος σε αυτό το απόσπασμα της Θεογονίας χαρακτήρισε τη γη (Gaia, Γαία) ως ευρύστερνον που σημαίνει αυτή που έχει «πλατιά βυζιά», κτλ., όπερ σημαίνει απλά “στήθος” (στέρνον). Ένα στήθος ή στέρνον είναι φυσικά αρκετά…επίπεδον. Ο Ησίοδος σε αυτά τα εδάφια σημείωσε επίσης ότι ο Ουρανός ήταν «ίσος» με την γη και αυτό έχει νόημα μόνο σε ένα μοντέλο μιας επίπεδης γης, διότι αν η γη ήταν επίπεδη –που όντως ΕΙΝΑΙ— θα ταίριαζε διαμετρικώς με τον παραπάνω Ουρανό, και επομένως θα ήταν ίσος με αυτόν. Όπως ο Ησίοδος, ο Όμηρος στα έργα του, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια (800 π.Χ.) έγραψε επίσης ότι η γη ήταν το σχήμα μιας επίπεδης ασπίδας ή δίσκου. Σε ένα εδάφιο της Ιλιάδας, η επίπεδη ασπίδα του Αχιλλέως περιγράφεται ως έχοντας τον Ωκεανόν γύρω από το χείλος του, XVIII. 606:

Οι ακόλουθες εικόνες προορόζονται μόνο και μόνο για εκπαιδευτικό σποπό να καταλάβετε και για του λόγου το αληθές βέβαια…αχαχαχχαχαχα!!!…

«Εις τούτο εναπέθεσεν και την μεγάλην δύναμιν του ποταμού Ωκεανού, κύκλω τῷ εσχάτω χείλει της ισχυρώς σφυρηλάτης ασπίδος».

Είναι επομένως απλά προφανές ότι τόσο ο Ησίδιος όσο και ο Όμηρος, οι δύο πρώτοι ποιητές της Ελλάδος, πίστευαν σε μια επίπεδη κοσμογραφία της γης, συγκεκριμένα αυτής ενός δίσκου ή κυκλικής ασπίδας, με έναν ωκεανό που περβάλλει τον κόσμο που ονομάζεται «Ωκεανός». Υπάρχουν επίσης αναφορές σε αυτό στα έργα του Στράβωνος (Geo, 1. 1. 3: 7), Αισχύλου (Προμηθέας Δεσμώτης, 157) και Πλάτωνος (Φαέδο, 112ε).

Το περίφημον έργον «Posthomerica» του Quintus Smyrnaeus περιέχει επίσης αποσπάσματα από τον «Ωκεανό» σχετικά με την επιπεδότητα της γης, και επιβεβαιώνει επίσης ότι ο Όμηρος ήταν πράγματι ένας πιστός της ιδεάς μίας….ΕΠΙΠΕΔΗΣ γης! Δεδομένου ότι το «Posthomerica» ήταν μια απόπειρα συνέχισης της ομηρικής λογοτεχνίας, ο Quintus Smyrnaeus δανείστηκε σκηνές από την Ιλιάδα και στο Posthomerica (τομ. 14) επαναλαμβάνεται ότι ο Αχιλλέας είχε μια κοσμογραφία μιας επίπεδης γης που αναγραφόταν στην ασπίδα του:

«’Εδώ [επι της ασπίδος του Αχιλλέως] εγένοντο αι αγκάλαι του Τηθύος και ο Οκέανος εν απυθμένη ροή. Η πλημμυρική (εξωθούμενη) πλημμύρα των Ποταμών που φωνάζει εις τους απέναντι ηχώντας λόφους γύρω, δεξιά, προς τα αριστερά, εμετακινήθη εις την γην».

Οι Έλληνες Φιλόσοφοι

Ο πρώτος Έλληνας φιλόσοφος Θαλής (624-546 π.Χ.) επίστεψε την εποχή του στην επίπεδη γη (Αριστοτέλης, De Caelo, ΙΙ. 13, 294α 28). Ο Θαλής ίδρυσε τη Μιλησιανή σχολή σκέψης στις αρχές του 6ου αιώνα π.Χ. και ο Αναξιμάνδρος, ο μαθητής του, ήταν αυτός που δημιούργησε τον πρώτο παγκόσμιο χάρτη (δείτε τον παρακάτω). Οι Μιλήσιοι ήταν υλικοί μονιστές που πίστευαν ότι όλα τα αντικείμενα του κόσμου αποτελούσαν την ίδια ουσία. Ο Θαλής πίστεψε ότι αυτή η πρωταρχική ουσία ήταν νερό και ότι η γη ήταν μια επίπεδη έκταση που επιπλέει πάνω της. Ο Αναξιμένης, ένας άλλος Μιλησιανός, πίστευε ότι η πρωταρχική ουσία ήταν ο αέρας και ότι η γη συνεπώς ήταν επίπεδη, ώστε να μπορέσει να επιπλέει. Αναφέρεται από μια μεταγενέστερη κλασική πηγή να είπε ότι η γη είχε το σχήμα ενος επίπεδου φύλλου, στηριζόμενη σε έναν κύλινδρο. (Ψευδο-Πλούταρχος, Επιτομή, ΙΙ. 14. 3 που παραθέτει τον Αίτιο, Pseudo-Plutarch, Epitome, II. 14. 3 quoting Aetius). Ο Ιππόλυτος στις αρχές του 3ου αιώνα μ.Χ. έγραψε ότι ο Αναξιμένης πίστευε τα εξής (Αντίφτυση, Ι. 7., Refutation, I. 7. 4):

«Η γη επίπεδος εστίν, αίρεται επί του αέρος και ομοίως ο ήλιος, η σελήνη και τα λοιπά ουράνια σώματα, τα οποία φλογερά εισίν, κινούνται επί του αέρος δια μέσου της επιπέδου φύσεως αυτών».

Μια άλλη πρώτη προ-Σωκρατική ομάδα φιλοσόφων ήταν οι Ατομιστές. Όπως και οι Μιλήσιοι, οι ατομιστές ήταν επίσης υλιστές και όλοι ήταν πιστοί της επίπεδης γης, συμπεριλαμβανομένων κυρίως του ιδρυτή Λεύκιππου και του φοιτητή του Δημοκρίτου. Σύμφωνα με τον αρχαίο Έλληνα βιογράφο Διογένη Λαέρτιο, ο Λεύκιππος πίστευε ότι η γη διαμορφώθηκε σαν τύμπανο, επίπεδη στο κέντρο και μόνο ανυψωμένη στο γύρω χείλος (Lives of the Eminent Philosophers, ΙΧ 2) και ο Αριστοτέλης σημείωσε ότι ο Δημόκριτος ήταν ένας από τους “Επίπεδους” (De Caelo, ΙΙ. 13 3 ff).

Άλλοι προ-σοκρατικοί φιλόσοφοι, που πίστευαν σε ένα πρότυπο της επίπεδης γης, συμπεριέλαβαν τον Ξενοφάνη (Doxographists, Epiph. adv. Haer. iii. 9). Ο Ηράκλειτος και ο Αναξαγόρας σημειώνουν ότι ο Ξενοφάνης πίστευε ότι η γη δεν εκινείτο ούτε περιεστρέφετο και ότι ήταν ένα σταθερό, επίπεδο και άπειρο αντικείμενο. (De Caelo, II. 13. 3 ff).

Μετά τον Σωκράτη (469-399 π.Χ.), πολλοί φιλόσοφοι διατήρησαν την πίστη τους στην επίπεδη γη. Ο ίδιος ο Σωκράτης μπορεί επίσης να ήταν ένας πιστός της επίπδης γης, αν και μελετητές εξακολουθούν να αμφισβητούν την πίστη του στο σχήμα της γης από το διάλογο του Πλάτωνα “Φαέδο” (97e, 108e, 11d). Ο Πλάτωνας (427-347 π.Χ.) μπορεί επίσης να πίστευε ότι η γη ήταν επίπεδη, αν και αυτό αμφισβητείται και από μελετητές (Κρίτιας 113β, 121γ, Δημοκρατία, 427γ, Τίμαιος 33β, Αξίοχος, 371β είναι επίσης όλα τα αμφιλεγόμενα αποσπάσματα). Οι περισσότεροι σύγχρονοι μελετητές πιστεύουν τώρα ότι ο Πλάτωνας ήταν ένας πιστός της σφαιρικής της γής.

Ο Πρεμενίδης, ο Πυθαγόρας και ο Εμπεδοκλής όλοι πίστευαν ότι η γη ήταν σφαιρική και μη επίπεδη.

Ο Αριστοτέλης (που γράφει γύρω στο 330 π.Χ.) συνέχισε αυτόν τον αντι-πλατύ γητισμό και ήταν ένας αμετακίνητος πιστός της σφαιρικής γης (De Caelo, ΙΙ. 14 και εξής).

Ο Ήλιος και τα αστέρια

Ο Όμηρος έγραψε ότι ο Ήλιος εκινείτο γύρω από τη γη και «ελούζετο» ή «εβυθίζετο» εις τον Ωκεανόν (Ιλιάδα, VIII.485, XVIII.239) αφού ανέβαινε και έφτανε στη μέση του Ουρανού (Οδύσσεια, IV.400). Αυτή είναι μια σαφής αναφορά που είναι γνωστή σήμερα ως το ηλιοβασίλεμα, η εξαφάνιση του ήλιου κάτω από τον ορίζοντα. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι ο ήλιος ήταν μικρού μεγέθους, ο οποίος μπορούσε να χωρέσει μέσα ή να «βυθιστεί» στον Ωκεανό. Και αυτό ταιριάζει απόλυτα με την κοσμογραφία του επίπεδου δίσκου του Ομήρου. Τα αστέρια πιστεύουν επίσης ότι κινούνται γύρω από τη γη και ότι το έκαναν σε υψηλότερο επίπεδο από τον Ήλιο. Σύμφωνα με τον Όμηρο, τα περισσότερα Αστέρια κινούνταν γύρω από τη γη και «ελούζοντο εν τω Ωκεανώ» (Οδύσσεια, Β. 275, Ιλιάδα, XVIII, 485), αλλ΄όχι ο Αρκτός λόγω της στάσης του.

Επομένως, επιστεύετο ότι τα αστέρια ήταν μικρού μεγέθους που “εκάθοντο” στον Ουρανό, όπως εξηγείται από το μοντέλο της επίπεδης της του Ομήρου (Ιλιάδα, VI, 108, XV 371).

Η Σελήνη

Σύμφωνα με τον Όμηρο και τον Ησίοδο, η Σελήνη σαν τον Ήλιο περιστρεφόταν γύρω από την επίπεδη γη και όπως ο Ήλιος, θεωρήθηκε επίσης μικρή σε μέγεθος. Ο Όμηρος έγραψε επίσης ότι η Σελήνη «ελούζετο» στον Ωκεανό (Ομηρικός Ύμνος XXXII στη Σελήνη). Σύμφωνα με τον Διόδωρο, βρισκόταν σε πολύ κοντινή απόσταση από το μακρινό Βορρά: «Η Σελήνη εμφανίζεται αλλά εις απόστασιν μικρήν» (II. 47. 4-6).

Ένα απόσπασμα από τη Σαπφώ, σχετίζει επίσης τη Σελήνη με την επίπεδη γη (Frg. 34).

Ο Θόλος του Ουρανού

Ο Όμηρος έγραψε ότι οι ουρανοί είχαν το σχήμα ενός «θόλου». Η εμφάνισή του ήταν μεταλλική και ονομάζεται “χαλκίς” (Ιλιάδα, Β. 504, XVII, 424, Iliad, V. 504; XVII. 424). Ο αρχαίος Έλληνας ποιητής Θεόγνως των Μεγάρων τον 6ο αιώνα π.Χ. έγραψε (frg. I. 869 ff):

«Είθε ο μέγας χάλκινος ουρανός πεσείν επ’εμέ άνωθεν».

Παρόμοιες δηλώσεις απαντώνται και σε άλλα αρχαία κείμενα, τα οποία αναφέρονται στο θόλο του ουρανού. (Statius, Thebaid, Χ. 827, Hyginus, Fabulae, 150).

 Η δομή ενός θόλου είναι συμβατή μόνο με το μοντέλο μίας επίπεδης γής.

Οι Γεωγράφοι

Οι αρχαιότεροι αρχαίοι γεωγράφοι ήταν σίγουρα πιστοί της «θεωρίας» της επίπεδης γης. Ο Όμηρος θεωρήθηκε ως η παλαιότερη πηγή γεωγραφίας και πίστευε ότι η γη ήταν επίπεδη. Ο δεύτερος πρώτος γεωγράφος Σκύλαξ της Caryanda (Καρυάντα?) (6ος αιώνας π.Χ.) που απέπλευσε για την Ινδία ήταν επίσης σίγουρα ένας που πίστευε κι αυτός στην επίεπεδη γη. Το ταξίδι του διατηρήθηκε από τον Ηρόδοτο (IV.44).

Οι Ιστορικοί

Ο πρώτος Έλληνας ιστορικός ήταν ο Ηρόδοτος, ο «πατέρας της ιστορίας» ( 450 π.Χ. ). Άλλοι συγγραφείς (Διονύσιος Αλικαρνασσού, για τον Θουκυδίδη) ανέφεραν έναν μικρό κατάλογο λογογράφων που προηγούνται του Ηρόδοτου και έτσι οι πρώτοι χρονικογράφοι θεωρούνταν ο Ηδηταίος της Μιλήτου και ο Ηλλανικός της Λέσβου. Από αυτούς, ο Ηκαταίος ήταν ο παλαιότερος, έχοντας γεννηθεί το 550 π.Χ. Ο Ηδηταίος πίστευε ότι η γη είναι επίπεδη και είχε παραγάγει ακόμη ένα πολύ πρώιμο χάρτη του κλασικού ομηρικού μοντέλου (με τον Ωκεανόν να περιβάλλει τη γη όπως μάθαμε παραπάνω). Αποσπάσματα από τα συγγράμματα του Ηλλανικού μοιάζουν να αποδεικνύουν ότι πίστευε κι αυτός σε στην επίπεδη γη (Oxyrhynchus Papyri 11, 1359).

H Νορβηγία τα παλιά τα χρόνια

Λεπτομέριες για την επίπεδη γη μεταξύ των Παλαιών Νορβηγών.

Η Σύγχρονη επιστημονική γνώμη επί του θέματος

  Η πεποίθηση ότι οι παλιές νορβηγικές και γερμανικές φυλές πίστευαν σε μια κοσμολογία της επίπεδης γης ήταν η πιο διαδεδομένη άποψη από τον 19ο αιώνα μεταξύ των ιστορικών και των μελετητών. Όπως ο νορβηγός ιστορικός James Rudolf Keyser συνοψίζει το 1854:

«Η γη όπως την φαντάζονταν οι νορβηγοί, ήταν ένας επίπεδος δίσκος.»

Ο Jormungandr

Οι πρώτοι Νορβηγοί πίστευαν ότι η γη περιβαλλόνταν από ένα ρεύμα αδιάβατου νερού σε ένα επίπεδο δίσκο. Σε αυτό το ρεύμα έζησε ένα τεράστιο φίδι που ονομάζεται Jormungandr. Μια από τις πρώτες λογοτεχνικές αναφορές προέρχεται από τον Bragi Boddason (τον σκαλικό ποιητή) που έζησε τον 9ο αιώνα, στο έργον του “Ragnarsdrápa” (XIV) όπου έγραψε:

« … ο υιος του Aldaföðr ήθελε να δοκιμάσει τιν δύναμιν αυτού απέναντι εις τον βυθισμένον εις την θάλασσαν όφιν της γης».

Ο Jormungandr ήταν τόσο μεγάλος ώστε να μπορεί να περιβάλει τη γη και να πιάσει τη δική του ουρά, κερδίζοντας για τον εαυτό του με το όνομα ”Midgard Serpent”. Το όνομα Midgard ήταν μία ωνομασία που ίσχυε για την κατοικία των απλών ανθρώπων στη γη. Στην εξιστόρησιν της δημιουργίας που διατηρείται στο “Gylfaginning” (VIII) δηλώνεται ότι κατά τη δημιουργία της γης, τοποθετήθηκε μια αδιάβατη θάλασσα γύρω από τη γη σαν ένα δαχτυλίδι:

Και ο Jafnhárr είπε: «Εκ του αίματος, το οποίο έτρεξε και εκτοξεύτηκε ελεύθερα από τις πληγές του, έκαναν τη θάλασσα, όταν είχαν σχηματίσει και έχτισαν σταθερή τη γη μαζί και έβαλαν τη θάλασσα σε ένα δαχτυλίδι γύρο γύρω-γύρω της, και αυτό μπορεί να φαίνεται πολύ δύσκολο για τους περισσότερους ανθρώπους να το διασχίσουν.

Αυτό συναντάται επίσης συνοπτικά στο Ynglinga Saga του Snorri (I):

Λέγεται ότι ο κύκλος της γης, τον οποίο κατοικεί η ανθρώπινη φυλή, είναι σκισμένος σε πολλές δεξαμενές, έτσι ώστε οι μεγάλες θάλασσες να εισέρχονται στη γη από τον ωκεανό.

Ο Ήλιος, η Σελήνη και τα Αστέρια

Είναι σαφές ότι οι Νορβηγοί είχαν μια κοσμολογία βάσει της επίπεδης γης.

Ο Yggdrasil και Ο Irminsul 

Η νορβηγική Axis Mundi βρίσκεται ως δέντρο που ονομάζεται Yggdrasil. Το έργον “Prose Edda” δηλώνει ότι βρισκόταν στο κέντρο της γης. Ο Γερμανός ομόλογός του ήταν ο Irminsul. Σύμφωνα με τον Γερμανό μοναχό Ρούντολφ της Φούλντα το 860 π.Χ. (De Miraculis Sancti Alexandri, III):

«Επίσης λατρεύουσιν ένα δέντρον μεγάλου μεγέθους που στέκεται υπο τον ανοιχτόν ουρανόν, και εις την γλώσσαν αυτών το ονομάζουσι “Irminsul”, το οποίον εις τα Λατινικά είναι ένας παγκόσμιος πυλών, καθώς κρατά όρθια τα πάντα».

Ο γερμανικός χρονικογράφος του 11ου αιώνα, Αδάμ της Βρέμης, σημείωσε επίσης:

«Επίσης ελάτρευον ένα απόθεμα ξύλου, ουχί μικρού μεγέθους, που είχε εγκατασταθεί εις τον ύπαιθρον. Εις την μητρικήν γλώσσαν, ωνομάσθη “Irminsul”, το οποίον εις τα Λατινικά σημαίνει «καθολική στήλη», καθώς υποστήριζε τα πάντα».

 Από αυτές τις παλιές πηγές είναι ξεκάθαρο ότι ο Irminsul ήταν ο γερμανικός Axis Mundi. Ήταν ένας σεβαστός «παγκόσμιος πυλώνας» ή «παγκόσμια στήλη» που πιστεύεται ότι συγκρατεί τους Ουρανούς του επίπεδου κόσμου.

Εν όψει των ανωτέρων αποκαλύψεων, θεώρησα αναγκαίον να ρίξουμε λίγο…ΑΛΑΤΙ ΚΑΙ ΠΙΠΕΡΙ στην κατάσταση μπας και ξεφορτωθούμε αυτό το…ΧΟΥΝΕΡΙ…περι της…«ΣΦΑΙΡΙΚΗΣ ΓΗΣ» μια και καλή…!!!…

Δείτε επίσης!

THE BEST VIDEOS OF THE YEAR – ON THE FLAT EARTH

http://flatearth.click/page3.html

You may also like

Είμαστε μια ομάδα που αποτελείται απο δημοσιογράφους, ερευνητές, εκφωνητές, οικονομολόγους και όχι μόνο. Αν έχετε τυχόν ερωτήσεις, είμαστε στη διάθεσή σας στο ακόλουθο e-mail.

Contact: [email protected]

@ 2022 – All Right Reserved. Designed and Developed by WebLegends.gr