6 Δεκεμβρίου του 2008: Το έδαφος προετοιμάζεται για αυτά που έμελλαν γενέσθαι μετά τη δολοφονία Αλέξη Γρηγορόπουλου…
Ο…ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ δημοσιογράφιος που κάλυψε ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ τα Δεκεμβριανά για το CNN ήταν ο Ιωάννης Κουντούρης!…
- του Ιωάν. Κουντούρη | Λος Άντζελες | 6 Δεκ. 2015 | JohnKountouris.com | Ανανεώθηκε στις 06 Δεκ. 2018 | 9.26πμ (ώρα Λος Άντζελες)
Το ακόλουθον άρθρον είναι απόσπασμα του καινούριου βιβλίου μου, HELLENIC CRISIS, περι όλων των σχετικών που αφορά την παρούσαν οικονομικήν εν Ελλάδι κρίσιν το οποίον είναι διαθέσιμον Αγγλιστί εις τον ιστότοπον Amazon.com και που θα κυκλοφορήσῃ συντόμως και Ελληνιστί, εις έντυπην μορφήν, εντός της Ελλάδος. Διαβάστε περισσότερα παντώντας εδώ…
~
Όλοι όσοι παρακολουθούν την ελληνική οικονομική κρίση για περίπου 5 χρόνια τώρα, φαίνεται να πιστεύουν ότι άρχισε γύρω στα τέλη του 2009 ή τις αρχές του 2010. Όμως, δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Αυτή η κρίση που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες, ακόμη και μέχρι σήμερα, ξεπερνά κάθε δημοσιονομικό θέμα και εκτείνεται κυριολεκτικά σε όλους τους τομείς της Ελληνικής κοινωνίας. Θα μπαίνω σε όλα αυτά καθώς θα προχωρούμε μέσα στις σελίδες του βιβλίου αυτού. Η «ελληνική οικονομική κρίση» είναι απλά το κεντρικό κομμάτι που χρησιμοποιώ το οποίο, κατά την εκτίμησή μου, είναι σαν το αποκορύφωμα όλων των δεινών που περνάει εδώ και πολλά πολλά χρόνια ο ελληνικός λαός.
Αν παρακολουθείτε τις ειδήσεις απο την (ή για την) Ελλάδα τα τελευταία 5 χρόνια, μήπως θα έχετε παρατηρήσει επίσης ότι, παράλληλα με την ελληνική οικονομική κρίση, πολλά άλλα ελληνικά ζητήματα έχουν βγει στο φως της ημέρας. Κατά τρόπο ειρωνικό, η ελληνική οικονομική κρίση αυτή έχει πράγματι υπάρξει η ευκαιρία για τον ελληνικό λαό να ξυπνήσει εις την πραγματικότητα, ότι, υπάρχουν δυνάμεις εντός και εκτός της κυβέρνησής του, που τραβούν παρασκηνιακά τα νήματα της εξουσίας, της ελληνικής οικονομίας, του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, των πολιτικών της ελληνικής κυβερνήσεως, κ.τλ. Αλλά, σε γενικές γραμμές, αυτά τα άλλα θέματα στα οποία αναφέρομαι είναι: η διαφθορά και η προδοσία της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στο λαό της.
Η ελληνική οικονομική κρίση είναι απλώς το σημείο καμπής για τους Έλληνες αυτές τις μέρες, για προφανείς λόγους. Όταν, από τα μέσα του 2010, βλέπουμε την ελληνική κυβέρνηση να ενδίδει συνεχώς στις απαιτήσεις της ΤΡΟΙΚΑΣ (ΔΝΤ, την Ε.Ε., την ΕΚΤ) από την Ευρώπη με το να συνεχίζει να κόβει ξανά και ξανά μισθούς, συντάξεις, παροχές, επιδόματα κ.τλ. σίγουρα θα έρθει ένα πραγματικό σημείο καμπής, διότι αυτή η απάτη εις βάρος του ελληνικού λαού έχει πλέον απογυμνωθεί. Κάποια στιγμή θα επαναστατήσουν τελικά οι Έλληνες και θα διώξουν απο τη χώρα τους τόσο τη ΤΡΟΙΚΑ όσο και τους αξιωματούχους της κυβέρνησής τους που έχουν εμπλακεί σε αυτό το βιασμό και ληστεία των Ελλήνων, του πλούτο τους, του μέλλοντος των παιδιών τους και περισσότερα.
Η κατάσταση στην Ελλάδα σε αυτό το σημείο είναι πέρα από γελοίο. Μόλις στα μέσα του 2014, γίναμε μάρτυρες ενος διαλείμματος της πολιτικής της Γερμανίας και της ΕΕ προς την Ελλάδα, όταν είδαμε το σύνολο των αξιοματούχων αυτών κι από τις δύο αυτές ομάδες να αρχίσουν τις φιλονικίες για το ποιος είναι υπεύθυνος για το γεγονός ότι τα μνημόνια στην Ελλάδα έχουν αποτύχει παταγωδώς.
Ωστόσο, πριν ξεκινήσουν όλα αυτά τα οικονομικά δεινά στους Έλληνες, κάτι άλλο συνέβη που ήταν ο πραγματικός πρόδρομος για την οικονομική κρίση και, φυσικά, για την αφύπνιση, την οργή και την εξέγερση του ελληνικού λαού ακόμη και αν μόνο σε ένα ορισμένο βαθμό…
6 Δεκεμβρίου 2008
Ήταν ένα ήσυχο βράδυ το Δεκέμβριο του 2008 στην Αθήνα, και ήμουν στο σπίτι μου στην περιοχή του Ζωγράφου που δεν είναι πολύ μακριά από το κέντρο της Αθήνας (το Σύνταγμα). Εκείνη τη βραδιά, ήμουν έξω μέχρι αργά τη νύχτα κάτι με φίλους στο Σύνταγμα πίνοντας καφέ στο McDonald’s που είναι εκεί κοντά και συζητούσαμε μεταξύ μας την πολιτική σκηνή των ΗΠΑ. Οι φίλοι μου στην Ελλάδα εκείνη την εποχή ενδιαφερόταν πάρα πολύ για τις τότε πρόσφατες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ και εμένα με ρωτούσαν, έναν Έλληνο-αμερικάνο (το «Αμερικανάκι!»), σχετικά με όλες τις λεπτομέρειες για τις φιλελεύθερες, κομμουνιστικές ρίζες του Ομπάμα που μόλις είχε εκλεγῆ πρόεδρος των ΗΠΑ.
Ζω στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας, αλλά, εκείνη την εποχή, ήμουν στην Ελλάδα για μερικούς μήνες δια το τερπνόν μετά του ωφελίμου.
Εκείνο το βράδυ ήταν 6 Δεκεμβρίου 2008, και αφού είχα γυρίσει σπίτι μου, θυμάμαι που ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου στη μέση της νύχτας, όταν ξαφνικά άρχισα να ακούω αχνά απόμακρες κραυγές οργής στους δρόμους παρακάτω. Εγώ βρισκόμουνα σε μια λοφώδη περιοχή αυτού του προάστιου της Αθήνας και ήταν εύκολο να ακούσω την ηχῶ των πάντων παρακάτω. Αποκοιμήθηκα. Το επόμενο πρωί ξύπνησα, ετοιμάστηκα και μετά ξεκίνησα για το Σύνταγμα, διότι εκεί είναι όπου έκαμνα το μεγαλύτερο μέρος των δουλειών μου κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Θυμάμαι ευδιάκριτα να κατεβαίνω απο τη λοφώδή γειτονιά όπου έμενα για να μπω στο κεντρικό δρόμο κάτω από εκεί όπου έπαιρνα κανονικά κάποιο λεωφορείο ή ταξί για να πάω στο κέντρο. Δεν μου άρεσε να οδηγώ στην Αθήνα για προφανείς λόγους. Αυτό μου θύμισε τόσο πολύ από τους τρελούς, πολυσύχναστους δρόμους της Τιχουάνα, του Μεξικού, όπου οι άνθρωποι και τα αυτοκίνητα εσένα σου έρχονται πανταχόθεν και καταπάνω σου. Για μένα, χρισμοποιώντας τα μέσα μαζικής μεταφοράς ήταν ξεκούραστο και ξέγνοιαστο. Αγαπούσα τα λεωφορεία, τα τραμ και το μετρό εκεί, διότι μου θύμιζα τη πόλη της Νέας Υόρκης.
Αλλά τι το θα επακολουθήσει εκείνη την ημέρα θα με συγκλονίσει πάρα πολύ …
Μόλις έφτασα στην συνηθισμένη στάση του λεωφορείου μου για να περιμένω το λεωφορείο, είδα ανθρώπους να συνωστίζονται και ήσαν όλοι σε σύγχυση. Τα λεωφορεία για κάποιο περίεργο λόγο δεν λειτουργούσαν εκείνη την ημέρα. Οι άνθρωποι ήσαν αναστατωμένοι επειδή δεν μπορούσαν να μεταβούν στους προορισμούς τους. Αλλά, στην πραγματικότητα, όλοι οι δρόμοι ήσαν φραγμένοι κι ούτε οι αυτοκινητηστές μπορούσαν να μετακινούνται. Όλοι ήσαν κολλημένοι στις θέσεις τους, εκεί που βρίσκονται εκείνη την ημέρα.
Ξαφνικά άρχισα να ακούσω τους ανθρώπους γύρω μου να μιλούν για μια δολοφονία που συνέβη σε ένα από τα γύρω προάστια τη παρελθούσα νύχτα. Έλεγαν ότι ήταν η δολοφονία ενος νεαρού Έλληνα γύρω στα δεκαπέντε ετών. Οι άνθρωποι ήταν όλοι αναστατωμένοι, απογοητευμένοι και μπερδεμένοι. Κανείς δεν ήξερε πού να πάει και τι να κάνει. Σε εκείνο το σημείο αποφάσισα να το ρίξω στην αλητεία και να περπατήσω μέχρι το κέντρο της Αθήνας. Πήγα µια βόλτα πολύ µακριά.
Όπως οδοιπορούσα μέσα από τα προάστια της Αθήνας, απέφευγα ακανόνιστους οδηγούς και ορδές θυμωμένων ανθρώπων στο δρόμο καθ᾽οδόν στο Σύνταγμα, γιατί είχα ακούσει ότι υπήρχαν τεράστιες διαδηλώσεις ήδη εν εξελίξει εκεί εξαιτίας του θανάτου αυτού του παιδιού. Ἐτυχα να έχω μαζι μου ένα ολοκαινούργιο τηλέφωνο βίντεο της Nokia εν τη πάλμη, και δεδομένου ότι είχε μια καλά ενσωματωμένη κάμερα, αποφάσισα να το χρησιμοποιήσω για να τραβήξω βίντεο όλων διαμαρτυριών στο κέντρο της Αθήνας. Αφού περπάτησα για λίγο βρήκα επιτέλους το μετρό που θα με πήγαινε στο Σύνταγμα.
Αυτό που θα ιδῶ στη συνέχεια δεν μπορούσε να περιγραφεί …
Όπως ανέβαινα από το τούνελ του Μετρό της Αθήνας, ήταν σαν να διολισθαίνω σε μια εμπόλεμη ζώνη …Και πραγματικά ΉΤΑΝ!
Το μυαλό μου ήταν εν συγχύσει να ιδῶ εκατοντάδες Έλληνες (οι περισσότεροι νέοι ήσαν) να συγκρούονται με την ελληνική αστυνομία. Υπήρχον εκεί επι τόπου ρίψις πέτρων, μάχαι του δρόμου, μεγάλαι φιλονικίαι, μεγάλαι αντιπαράθεις μεταξύ των διαδηλωτών και της αστυνομίας και έπεφτον κιόλας…ΠΟΛΛΆ ΔΑΚΡΥΓΌΝΑ. Ο καπνός από τα δακρυγόνα γέμιζαν τον αέρα γύρω μας και εξ όλου εκείνου του καπού εξήλθεν ένα πνεύμα…ΕΠΑΝΑΣΤΆΣΕΩΣ. Αυτό το πνεύμα θα μπορούσε να το δει κανείς παντού μέσω των δράσεων όλων αυτών θυμωμένων — ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΈΝΩΝ!— Ελλήνων και ότι ήταν σε εκείνο το σημείο όπου οι Έλληνες έγιναν για άλλη μια φορά …ΕΠΑΝΑΣΤΆΤΕΣ!…
Στην αρχή, εγώ προσωπικά δεν ήξερα τι να κάνω με όλα αυτά. Δεν ήξερα πώς να ερμημεύσω αυτό το νέο φαινόμενο που εξηλίσσετο έμπροσθεν των οφλαλμών μου. Ωστόσο, είχα αποφασίσει να αρχίσω να χρησιμοποιήσω τη φωτογραφική μηχανή μου κάνοντας γυρίσματα όλων αυτών των γεγονότων που έβλεπα. Είχα γυρίσει για αρκετή ώρα. Οι συγκρούεις ήταν πολύ έντονες, καθώς και τρομακτικές. Υπήρχε ένας νεαρός άνδρας στη μέση μιας κύριας οδικής αρτηρίας που είχε ένα μεγάλο κομμάτι απο σκυρόδεμα στα χέρια του και εμπρόκειτο το ρίξει στην κατεύθυνση της αστυνομίας. Οι άνθρωποι οι οποίοι έκαμναν διαδηλώσεις χρησιμοποιούσαν ό,τι μπορούσαν να βρούν για να το εκσφενδονίσουν κατά των αστυνομικών δυνάμεων.
Αυτοί οι άνθρωποι εμάχοντο με την αστυνομία επειδή είχαν ακούσει ότι ήταν πραγματικά ένας αστυνομικός που σκώτωσε το αγόρι που προανέφερα τις πρώτες πρωινές ώρες της 6ης Δεκεμβρίου του 2008.
Η είδηση της δολοφωνίας αυτής είχε διαδοθεί τόσο γρήγορα μέσω των Ελληνικών ΜΜΕ, του διαδυκτύου και των γειτονιών που κυριολεκτικά εκτόξευσε τους ανθρώπους στους δρόμους που ήταν σε έναν οργισμένον παροξυσμόν. Καθώς πέρασα μέσα απο τη πλατεία Συντάγματος κοντά στο σημείο όπου η Βουλή των Ελλήνων είναι, είδα και έγινα αυτόπτης μάρτυρας σε αυτό το σημείο όπου οι άνθρωποι όλων των ηλικιών ήταν θυμωμένοι, απογοητευμένοι, και διαδήλωναν παρατηρώντας ή παρακινώντας κυριολεκτικά τις ταραχές που ήταν σε εξέλιξη. Άκουγα έναν άνδρα να δυσανασχετεί με τη σύζυγό του, λέγοντας: «Εντάξει, οι αστυνομικοί αυτό έκαναν τη δουλειά τους, αλλά ένα…μικρό παιδί… ένα μικρό παιδί σκότωσαν!»
Ο καθένας εκείνη την ημέρα, και για τις επόμενες εβδομάδες, εξέφραζε τα ίδια συναισθήματα όπως αυτός ο άνθρωπος με τη σύζυγό του. Δεν είναι ότι, ξαφνικά, αποφάσισαν οι Έλληνες να δείξουν τον πραγματικό τους εαυτό και να γίνουν αναρχικοί και να αρχίσουν τις ταραχές, έτσι ώστε να ανατραπεί το καθεστώς. ΑΛΊΜΟΝΟ, ΚΆΘΕ ΆΛΛΟ! Εξέφραζαν με τις φωνές τους και τις δράσεις τους, ό,τι έλεγε αυτός ο άνδρας: Πώς μπόρεσαν αυτοί οι αστυνομικοί να πυροβολήσουν εν ψυχρώ ένα 14χρονο αγόρι;!
Πράγματι, με την πάροδο των επόμενων ημερών, η οργή του ελληνικού λαού φάνηκε να γίνεται όλο και πιο δικαιολογημένη όπως έβγαιναν εκθέσεις απο τα ΜΜΕ λέγοντας ότι ο αστυνομικός που πυροβόλησε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο πράγματι το έπραξε αυτό αφού του πέταξε ένα … μπουκάλι νερό —παρακαλώ!—το παιδάκι! Άλλες εκθέσεις ειδήσεων βγήκαν, επίσης, που φαινόνταν να ενισχύουν τους ισχυρισμούς ότι, το αγόρι αυτό, το πυροβόλησε τόσο απρόσεκτα, τόσο ανελέητα ο εν λόγος αστυνομικός. Για παράδειγμα, μια έκθεση ανέφερε ότι η αστυνομία είχε μια πολύ καλή οπτική γωνία του Αλέξη καθώς και όλων όσων κρατούσε στα χέρια του, ακόμα κι αν όλα αυτά που έγιναν ήταν τα μεσάνυχτα κάτω απο ένα αμυδρό φως σε εκείνη τη περιοχή της Αθήνας που ονομάζεται «Εξάρχεια».
Ένα νέο μίσος και αντιπάθεια βρέθηκαν πλέον ανάμεσα στους Έλληνες πολίτες για την αστυνομία λόγω της βιαιότητας της ελληνικής αστυνομίας που διαχειρίστηκε τόσο άσχηα αυτήν την κατάσταση. Κατά τη διάρκεια των ημερών των ταραχών λόγω του θανάτου του Αλέξη, οι διαδηλωτές έγινε όλο και περισσότερο θρασείς όσον αφορά στις αντιπαραθέσεις και αναμετρήσεις τους με την Ελληνική Αστυνομία. Οι νέοι διαδηλωτές δημιούργησαν το δικό τους σύνθημα σε σχέση με τον νεκρό τους σύντροφο Αλέξη, το οποίο είχε ως εξής: “Ναζί, γουρούνια, δο-λο-φό-νοι!” Αυτό που είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε εδώ είναι ότι, ακόμη και σήμερα, το ίδιο σύνθημα αυτό χρησιμοποιείται στην Ελλάδα από διαδηλωτές, οι οποίοι διαμαρτύρονται για πολλά διαφορετικά πράγαμτα που σχετίζονται με την κυβέρνηση ή / και την αστυνομική καταπίεση.
Κάτι εκείνη την ημέρα ενεργοποίησε τον ελληνικό λαό, κάτι το οποίο κρατάει τους Έλληνες σε μια συνεχή κατάσταση οργής, δυσπιστίας και σύγκρουσης με τους θεσμούς του ελληνικού κράτους. Το ελληνικό κράτος έχει από τότε δημιουργήσει ακόμη περισσότερα μέτρα με τα οποία να περιορίζεται η έκταση των δραστηριοτήτων των διαδηλωτών. Όταν οι εθνικές παρελάσεις στην Ελλάδα γίνοται (τα οποία συνήθως γίνονται μπροστά από το Ελληνικό Κοινοβούλιο στην Αθήνα δίπλα στη πλατεία Συντάγματος), κάτι περίεργο συμβαίνει ταυτόχρονα· έχει πλέον τεθεί σε καραντίνα το κοινό, σε απόσταση πολλών μέτρων, με τεράστια κινητά κάγκελα που βάζει η κυβέρνση κάθε φορά που γίνεται κάποια παρέλαση, διαχωρίζοντας τους συμμετέχοντες εις τα δρώμενα της παρελάσεως απο τους διαδηλωτές, με το φόβο ότι οι διαδηλωτές μπορεί πια να προσπαθήσουν να διακόψουν τις πομπές και να ορμήξουν μερικούς από τους ηγέτες τους που θα βρίσκονται στις κερκίδες, και με τους οποίους οι Έλληνες πολίτες είναι εξαιρετικά δυσαρεστημένοι. Πράγματι, αυτό, για προφανείς λόγους, δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα.
Οι παρατηρητές των παρελάσεων στην Ελλάδα σήμερα θεωρούνται «απειλή έναντι της εθνικής ασφάλειας» και για αυτό, για πρώτη φορά, αναγκάζονται να παρακολουθούν τις πομπές σε απόσταση, ενώ, πριν, μπορούσαν να παρακολουθούν τα πάντα από κοντά και να ζητωκραυγάζουν και να γιορτάζουν όσο ήθελαν.
Αυτό που είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί είναι ότι από τα τέλη Ιανουαρίου του 2015, ξανεπέστρεψε στις κάλπες όλη η Ελλάδα μετά από μόλις δυόμισι χρόνια στην εξουσία από πλευράς του Αντώνη Σαμαρά και της μαστιζόμενης απο σκάνδαλα Νέας Δημοκρατίας του. Όμως, αυτή τη φορά δεν ήταν αυτό το «συντηρητικό» κόμμα που βγήκε ως νικητής, αλλά το…ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΟ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ του ΣΥΡΙΖΑ! Αλλά αυτό δεν αποτελεί πραγματικά έκληξιν —εκτός αν το αναλύσει κανείς αυτό από την άποψη πώς η Ελλάδα υπήρξε ανέκαθεν μια παραδοσιακή, χριστιανική κοινωνία και κράτος!— γιατί όλες οι δημοσκοπήσεις που διενεργήθηκαν πριν τις εκλογές έδειξαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εμπρόκειτο να κερδίσει τις επόμενες εκλογές.
Αλλά αυτό που θέλω να επισημάνω εδώ για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι το γεγονός ότι, πριν από αυτές τις εκλογές, στελέχη του κόμματος του κόμματος αυτού έκαμναν τους γύρους τους στα ελληνικά ΜΜΕ και έδιναν υποσχέσεις πως θα έβαλαν τέρμα σε όλα τα μέτρα καταστολής της αστυνομίας κατά των διαδηλωτών και πως, με νέα προτεινόμενη νομοθεσία, θα επιτρέψουν, μέσω νέας νομοθεσίας, στους Έλληνες πολίτες να διαμαρτυρηθούν πρακτικά όσο θα ήθελαν σε δημόσιους χώρους. Ο αρχηγός του Κόμματος, Αλέξης Τσίπρας, δήλωσε προεκλογικά ότι θα αφοπλίσει την ελληνική αστυνομία όταν έρχεται σε επαφή με Έλληνες διαδηλωτές. Λοιπόν, μόλις μπεί στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ στις 25 του Ιανουαρίου 2015, τα πάντα αλλάζουν.
Την επόμενη μέρα, στις 26 Ιανουαρίου 2015, οι υπάλληλοι του ΣΥΡΙΖΑ, συμπεριλαμβανομένου του νέου Έλληνα Πρωθυπουργό Τσίπρα (που είναι δεδηλωμένος μαρξιστής), ένας-ένας άρχισαν να αναιρούν όλες τις υποσχέσεις τους, συμπεριλαμβανομένης της υπόσχεσής τους να επιτρέπει στις Έλληνες πολίτες να ασκούν πλήρως τα δικαιώματά τους να διαμαρτυρηθούν σε δημόσιους χώρους καθώς και μπροστά από τα κυβερνητικά γραφεία και κτίρια. Στην πραγματικότητα, σε συνέντευξη τύπου, δήλωσε ο υπουργός του Τσίπρα που είναι υπεύθυνος για τη δημόσια ασφάλεια ότι θα ενισχύσουν πράγματι τις αστυνομικές δυνάμεις για την…ΑΝΤΙΜΕΤΏΠΙΣΗ των Ελλήνων διαδηλωτών! Η νέα ελληνική κυβέρνηση αυτή έκανε μια πλήρη στροφή 180 μοιρών σε σχέση με τις προεκλογικές υποσχέσεις της, ιδιαίτερα σχετικά με αυτό το περιχαρακωμένο συνταγματικό δικαίωμα του ελληνικού λαού του διαμαρτύρεσθαι.
Η ελληνική κρίση, πράγματι, περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από ό,τι τα φορολογικά ζητήματα του ελληνικού κράτους, και παίρνει άλλες διαστάσεις καθώς και σε άλλους τομείς της ελληνικής κοινωνίας, όπως στα κοινωνικά, θρησκευτικά, και γεωπολιτικά θέματα της χώρας. Η κρίση στην Ελλάδα είναι πολυδιάστατη και είναι, στην πραγματικότητα, μια κρίση…τεραστίων διαστάσεων, αφού η ίδια η ύπαρξη του ελληνικού λαού, ο πολιτισμός του, η Ορθόδοξη πίστη του και πολλά άλλα είναι υπό την απειλήν εξαφανίσεως.
Όπως προχωράς σε αυτό το βιβλίο θα σου εξηγώ εσένα ω αναγνώστα τι ακριβώς εννοώ εδώ με όλους αυτούς τους ισχυρισμούς, που όπως θα δεις εσύ, μόνον άνευ αποδείξεως…δεν είναι…
Δείτε επίσης το σχετικό βίντεο μου που έφτιαξα σημερα, 6 Δεκ. του 2016, για το ίδιο θέμα…
Επι τόπου στην Αθήνα για το CNN
Σε αυτή την σχετικά θερμή Δεκεμβριανή ημέρα, καθώς διηρχόμην μέσα από τα ελληνικά προάστια παρακάμπτωντας την οδική κίνηση, ξέφρενους περαστικούς, διαδηλωτές, ιπτάμενα αντικείμενα από θυμό των διαδηλωτών και άλλα συναφή καθ᾽οδόν σε᾽κείνο το συμβολικό τόπο της διαμαρτυρίας, δηλαδή, τη πλατεία Συντάγματος, αντελήφθην ξαφνικά εγώ ότι έπρεπε να αρχίσω να τραβήξω βίντεο για όλα αυτά τα γεγονότα που εξελισσόνταν μπροστά στα μάτια μου και το οπτικοακουστικό υλικό μου να το στέλνω είτε στον ελληνικο τύπο ή / και στα διεθνή μέσα ενημέρωσης.
Σαν έφτασα στο Σύνταγμα, έβγαλα τη μηχανή μου και άρχισα να βιντεοσκοπώ όλα όσα συνέβαιναν. Τράβηξα πολλές φωτογραφίες καθώς και πλάνα από όλα αυτά που λαμβάνανε χώρα εκείνη την ημέρα. Μερικά από τα πλάνα μου, κατέληξαν τελικά σε ένα ντοκιμαντέρ που δημιουργήθηκε σχετικά με αυτό γεγονός με την έγκριση του CNN, επειδή όλο το μαγνητοσκοπημένο υλικό μου που έβγαλα εκείνη την εποχή έγινε κτήμα εν μέρει αυτού του μεγάλου καναλιού που θα εξηγήσω παρακάτω.
Καθώς άρχισε να βραδιάζει, αποφάσισα να φύγω απο εκεί που ήμουν –ιδιαίτερα αφού έφαγα διστυχώς πολύ δακρυγόνο μαζι με τους άλλους δημοσιογράφους!– και να πάω σε ένα εστιατόριο εκεί κοντά μέσ᾽στην πλατεία Συντάγματος και να μάθω μόνος μου πώς να στείλω όλα τα πλάνα μου σε κάποιο μεγάλο μέσον μαζικής ενημερώσεως. Όμως, ήμουν άσχετος με όλα αυτά και δεν ήξερα τίποτα—αλλά έπρεπε να μάθω πολύ γρήγορα! Βρήκα ένα τέλειο εστιατόριο με ωραίο υπόγειο κάθισμα με αρκετά καλή σύνδεση με το διαδύκτυο και από εκείνο το σημείο άρχισα να φωρτώνω, για τις επόμενες μέρες, όλες τις φωτογραφίες και τα βίντεό μου στο CNN. Στην αρχή προσπάθησα να χρησιμοποιήσω το σύστημα αναβίβασης βίντεο, κ.τλ. του FOX News, αλλά το σύστημά τους ήταν υπανεπτυγμένο και δεν δούλευε καλά τότε, γι ‘αυτό στη συνέχεια επέλεξα το CNN. Ωστόσο, η επιλογή μου για το CNN δεν είχε τίποτα να κάνει με καμιά προσωπική προτίμηση. Το σύστημα μεταφόρτωσης βίντεο, κ.τλ. του CNN για ανεξάρτητους δημοσιογράφους ήταν καλό γι’ αυτό αποφάσισα να συνεργαστώ μαζί τους.
Δημιούργησα ένα λογαριασμό CNN iReport στο ireport.cnn.com, την κεντρική ιστοσελίδα του CNN για τους ρεπότερ τους, όπου ήμουν σε θέση να κάνω μεταφώρτωση για όλα τα βίντεό μου εκεί. Ο δίκος μου λογαριασμός στο CNN, υπάρχει ακόμα και σήμερα, και είναι ακόμα ενεργός και εκεί μπορείτε να δείτε ένα καλό ποσό φωτογραφιών και βίντεο κλιπ που είχα γυρίσει εγώ κατά τη διάρκεια εκείνων των ταραχώδων ημερών του Δεκ. του 2008. Δείτε ένα στιγμιότυπο από αυτό παρακάτω:
Ο σύνδεσμος για αυτό είναι:
http://ireport.cnn.com/people/johndk7
Δείτε επίσης μερικά άρθρα που είχαν δημοσιευθεί τότα στο σάιτ του CNN που αναφέρονται στο όνομά μου…
Link >> http://edition.cnn.com/2008/WORLD/europe/12/09/greece.riots/index.html
Link: http://ireport.cnn.com/docs/DOC-162037
Είχα τραβήξει πολλά άλλα βίντεο τη διάρκεια των επόμενων ημερών. Στις 7 Δεκεμβρίου, δηλαδή την δεύτερη μέρα των ταραχών, επικοινώνησε τηλεφωνηκώς μαζί μου ένας παραγωγός από το CNN και με ρώτησε αν θα μπορούσα να εμφανιστώ ζωντανά στο CNN international εκείνο το βράδυ με τον παρουσιαστή τους, έναν κ. ονόματι Ρέτζι Aqui (Reggie Aqui). Εγώ αμέσως απάντησα με ένα “ναι!” και βγήκα ζωντανά στον αέρα εκείνη τη νύχτα.
Σαν βγήκα εκείνο το βράδυ στον αέρα με το CNN, είχα την ευκαιρία να ομιλήσω στο διεθνές ακροατήριο του CNN για το τι συνέβαινε στην Ελλάδα εκείνη την εποχή. Μίλησα για το πώς η κρίση που συνέβαινε στην Ελλάδα τότε δεν ήταν μόνο λόγω του θανάτου του νεαρού Αλέξη, αλλά είχε να κάνει με ένα σάπιο καθεστώς διακυβέρνησης δεκαετιών στην Ελλάδα που, κάτω απο τον έμμεσο έλεγχο της Αγγλίας (UK), της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτείων που διέβρωναν ό, τι ήταν παραδοσιακά ελληνικό μέσα στην ελληνική κοινωνία και, συγκεκριμένα, την ελληνική γλώσσα, την Ελληνική Ορθόδοξη πίστιν και τις αξίες του ελληνικού λαού· μιλάμε για μιαν συντηρητική / παραδοσιακή προσανατολισμένη προς την μονάδα της οικογένειας κοινωνίαν που χρονολογείται απο την αρχαία Ελλάδα, κ.τλ όπως ξέρουμε εμείς οι Έλληνες όλοι.
Επίσης, ανέφερα πως οι σοσιαλιστιο-φιλελεύθερες και ψεύτο-συντηρητικές κυβερνήσεις από το 1974 μέχρι εκείνο το σημείο (το 2008), είχαν καταργήσει την παραγωγική και ευημερούσα ελληνική οικονομία που μέσα σε επτά χρόνια (1967-1974), είχαν δημιουργηθεί από την ελληνική Χούντα. Κατά τη διάρκεια αυτής της μικρής περιόδου, είχε απολαύσει η Ελλάδα τη μεγαλύτερη οικονομική πρόοδο της ιστορίας της, είχε τότε το δεύτερο μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυξης στον κόσμο σε σύγκριση με την Ιαπωνία και έφερε και πολλές επενδύσεις απο το εξωτερικό στη χώρα οικοδομώντας την σε κάθε τομέα της Ελληνικής κοινωνίας.
Όλα αυτά τα είχα αναφέρει στην πρώτη μου συνέντευξη στο CNN και τόνισα πως, σε αυτό το σημείο της ιστορίας και της ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας, πως όλα αυτά λίγο πολύ είχαν σχεδόν καταργηθεί.
Αυτό ήταν —και εξακολουθεί να είναι!— το σύνολο των όσων έχουμε εμείς όλοι περιγράφει για όλο τον κόσμο, σχετικά με την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, από το 2009 μέχρι σήμερα, ως η «Ελληνική Κρίση».
Η κρίση στην Ελλάδα για τους περισσότερους ανθρώπους εκεί έξω είναι οικονομικής προελεύσεως και τις άλλες πτυχές της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΉΓΣ ΚΡΊΣΕΩΣ τείνουν να τις αγνοούν ή απλά δεν ξέρουν τίποτε για αυτές, όπως εν συντομία περιέγραψα παραπάνω. Παρ᾽όλα αυτά, η πραγματική έκταση της ελληνικής κρίσης πρέπει να επιδειχθεί δημόσια μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης, μέσω της κυβέρνησης, της ακαδημαϊκής κοινότητας και άλλων επισήμων, δημόσιων φορέων, διότι αυτή η κρίση, είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι, μας επηρεάζει όλους.
Η κρίση στην Ελλάδα είναι μια κρίση της υπάρξεώς και της επιβιώσεώς της σε όλα τα επίπεδα/μέτωπα και σε κάθε τομέα της κοινωνίας της, ιδιαίτερα εν όψει των απειλών της κοσμικής Ευρώπης και της αναδυόμενης φιλελεύθερης κοινωνίας της Δύσεως που, συνολικά, είναι εναντίον των αγαθών ηθῶν και εθίμων της. Τα διοικητικά και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (δηλ. η ΤΡΟΙΚΑ) της Ευρώπης έχουν το ρόλο της διεξαγωγής της οικονομικής καταστροφής της Ελλάδας, την οποία θα καλύπτω εκτενώς αργότερα σε αυτό το βιβλίο.
Στη συνέχεια, θα περιγράψω πώς αυτή η Ελληνική κρίση επηρεάζει όλους μας ιδιαίτερα στη δυτική κοινωνία, αλλά ας συνεχίσουμε πρώτα με αυτό το μέρος της ιστορίας …
Η πρώτη συνέντευξή μου στο CNN ήταν επιτυχία και ήμουν σε θέση να μεταφέρω στο παγκόσμιο ακροατήριό του CNN την σωστή αίσθηση για το τι συνέβαινε στην Ελλάδα εκείνη την εποχή που αποτελεί συνδυασμό των πάντων που μόλις περιέγραψα παραπάνω. Είτε οι Έλληνες που συμμετείχαν στις τότε ταραχές του 2008 είχαν καταλάβει αυτό ή όχι, η συνολική αυτή, επί δεκαετίες κρίσις ήταν αυτή που αυτούς τους ενεργοποιούσε και προξενούσε για να αντιδράσουν με τέτοιον τρόπον.
Η Εξέγερσις του Πολυτεχνείου («Το Πολυτεχνείου») του 1973
Μια ένδειξη των παραπάνω ήταν το γεγονός ότι, μερικές εβδομάδες πριν από αυτό, μόλις είχει γιόρτασε την 17 Νοεμβρίου όλη η Ελλάδα (όπως κάνουν οι Έλληνες κάθε χρόνο από το 1973 και εξής), η οποία είναι μια μέρα που αμαυρώθηκε για…μερικούς Έλληνες—αλλά όχι για όλους. Μιλώ για το Πολυτεχνείου της 17ης του Νοεμβρίου του 1973. Σε γενικές γραμμές, αναφέρονται σε αυτό οι ιστορικοί ως την «Εξέγερση του Πολυτεχνείου». Η εξέγερση του Πολυτεχνείου συνέβη το 1973 οπότε είχε ξεσπάσει μια μαζική διαδήλωση λαϊκής απόρριψης της ελληνικής στρατιωτικής χούντας (1967-1974) στην Αθήνα λόγω των πολιτικών της ελληνικής στρατιωτικής χούντας στην Ελλάδα, διότι, εκείνη την εποχή, ο ελληνικός στρατός ευρίσκετο στην εξουσία. Η εξέγερση ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου, 1973, εκλιμακώθη σε μια ανοιχτή αντιδικτατορική εξέγερση και έληξε με «αιματοχυσία» το πρωί της 17 Νοεμβρίου· τουλάχιστον αυτό είναι ό,τι έχουν σκεφτεί πολλοί Έλληνες ή να εξακολουθούν να νομίζουν. Προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι ἐνα στρατιωτικό τεθωρακισμένο παραβίασε τις πύλες του Πολυτεχνείου στην Αθήνα εκείνο το πρωί που ωδήγησε σε μια σύγκρουση μεταξύ του στρατού και κάποιων Ελλήνων φοιτητών που εβρίσκοντο μέσ᾽στο κτίριο του πανεπιστημίου με αποτέλεσμα το «θάνατο» δεκάδων φοιτητών.
Από το 1973 μέχρι σήμερα η ιστορία αυτή αναγνωρίζεται —ότι στην πραγματικότηα «εγένετο»— τόσο από την ελληνική κυβέρνηση όσο και απο ένα ορισμένο ποσοστό του ελληνικού λαού. Ωστόσο, υπάρχουν σήμερα οι υπόλοιποι Έλληνες, που μαζί με κάποιους Έλληνες πολιτικούς, από διάφορα πολιτικά κόμματα, έχουν αμφισβητήσει αυτό το γεγονός λέγοντας ότι, στην πραγματικότητα, αυτό δεν συνέβη ποτέ, εκ των οποίων ουκ ολίγοι εισίν. Υπάρχει μια πληθώρα αποδεικτικών στοιχείων που να δείχνουν ότι αυτό, πράγματι, δεν έγινε ποτέ κάτι το οποίο από μόνο του έχει δημιουργήσει μια…Ελληνική κρίση γνώσεως των σύγχρονων ελληνικών γεγονότων που είναι πραγματικά, για τον ελληνικό λαό τουλάχιστον, μια κρίση της εθνικής ταυτότητας και συνείδησής του σαν έθνος.
Παρακάτω κάνουμε μια γρήγορη ματιά σε όλα τα επίσημα πραγματικά στοιχεία που σχετίζονται με αυτό το γεγονός της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας:
Όλοι όσοι υποστηρίζουν ότι αυτό το προαναφερθέν ιστορικό «γεγονός» συνέβη πραγματικά, δηλώνουν επίσης ότι μαζί με την φοιτητικήν εξέγερσιν αυτήν, ήρθε επίσης η «πτώσις» της ελληνικής χούντας. Αυτό είναι απολύτως εσφαλμένο, διότι την εποχή εκείνη δεν υπήρχε ΚΑΜΊΑ πραγματική χούντα στην εξουσία. Η τότε Ελληνική κυβέρνησις είχε ήδη παραδοθεί εις τους πολιτικούς αξιωματούχους με τον Σπύρο Μαρκεζίνη ως τον νεόν Έλληνα Πρωθυπουργόν. Ως εκ τούτου, ΟΥΔΕΜΊΑ εξέγερσις ΔΕΝ ανέτρεψε ΚΑΜΊΑ ελληνικήν χούντα εκείνην την εποχήν. Άρα, ποιό ήταν το όλο νόημα αυτού; Τότε για ποιό λόγο έγινε η φοιτητική «εξέγερσις» αυτή;
Η «δημοκρατία» δεν είχε σε καμία περίπτωση αποκατασταθεί στην Ελλάδα με αυτή την εξέγερση. Τέτοια αντίληψις επι του θέματος αυτού είναι εντελώς ανακριβής. Στην πραγματικότητα, το ακριβώς αντίθετο συνέβη: Η εξέγερση του Πολυτεχνείου έφερε πραγματικά αδιέξοδο στις δημοκρατικές εκλογές στην Ελλάδα τον Φεβρουάριο του 1974, ανοίγοντας το δρόμο για την πραγματική… «Ελληνική Χούντα» —αν θέλετε— του Ιωαννίδη (πράκτωρος της κυβερνήσεως των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ισραήλ και της Αγγλίας) για να αναλάβει την εξουσία της χώρας ο ίδιος δημιουργώντας ένα πραγματικό καταπιεστικό καθεστώς στην Ελλάδα που κορυφώθηκε με την κατάρρευσιν των σχεδίων Ελλάδας-Κύπρου που είχαν σποπόν την μεταξύ τους ένωσιν. Όλα αυτά είχαν γίνει σκόπιμα από πλευράς του καθεστώτος Ιωαννίδη σε συγκαλυμμένη συνεργασία με το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, το Ισραήλ και της Μεγάλης Βρετανίας καθοδηγούμενα στην πορεία από τις πολιτικές του Χένρι Κίσινγκερ που θα εξηγήσω αργότερα.
Ο Σοσιαλιστής Έλληνας πρωθυπουργός, Ανδρέας Παπανδρέου, είχε διατάξει τo 1981 ότι μια νέα έρευνα σχετικά με το περιστατικό αυτό είχε να γίνει υπο τις οδηγίες του τότε εν Αθήναις Αρχηγού της Αστυνομίας, Σαμπάνη. Μόλις η έρευνα αυτή είχε ολοκληρωθεί, η ελληνική αστυνομία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ΔΕΝ σκοτώθηκε κανένας Έλληνας φοιτητής κατα την αντιπαράθεση μεταξύ της Ελληνικής Αστυνομίας και των Ελλήνων φοιτητών που βριστόνταν μεσ᾽ στο κρήριο του Πολυτεχνείο Αθηνών εκείνη την ημέραν την…«τραγικήν.»
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία (αριθ. αναφοράς 33437, 11 Οκτωβρίου 1975) της Επιτροπής σχετικά με το περιστατικό του Πολυτεχνείου που είχαν υποβληθεί στον Έλληνα Εισαγγελέα, Δ. Τσέβα, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για αυτή την υπόθεση, δεν βρέθηκε νεκρός κανένας Έλληνας φοιτητής μέσα στο εν λόγῳ κτήριο.
[Επιπτώσεις: Μια λανθασμένη άποψη και κατανόηση απο μέρους του ελληνικού λαού για τα σύγχρονα πολιτικά γεγονότα τους που διαμόρφωσαν τη σημερινή Ελλάδα που έχει επηρεάσει την κατανόηση της ελληνικής πολιτικής και, ως εκ τούτου, το πεπρωμένο των ίδιων των Ελλήνων.]
Θα μπορούσα να μπώ εδώ σε λεπτομέριες στο γεγονός ότι, από το 1973, υπήρξε κυρίως το ελληνικό φιλελεύθερο, πολιτικό κατεστημένο (δηλαδή, τα σοσιαλιστικά και κομμουνιστικά κόμματα ΚΚΕ, το ΠΑΣΟΚ και άλλα τέτοια), από το 1973 μέχρι ακόμη και σήμερα, που αποτελεί την κύρια κινητήρια δύναμη πίσω από τον επηρεασμό του ελληνικού λαού, ιδιαίτερα της νεολαίας, για τον εορτασμό ενος «γενονότος», που όντως δεν έγινε…ποτέ !!! Ωστόσο, η ατζέντα πίσω από αυτό εκ μέρους των προαναφερόμενων υποκινητών αυτού του ετήσιου εορτασμού του Πολυτεχνείου υπήρξε πάντα σαφής: να δυσφημείται η δίκαια Ελληνική χούντα του Γεωργίου Παπαδόπουλου (1967-1973) που επέφερε για την Ελλάδα τη μεγαλύτερη εποχή στη σύγχρονη Ελληνική ιστορία σε όλους τους τομείς της ελληνικής κοινωνίας (στους οικονομικούς, θρησκευτικούς, κοινωνικούς, πολιτικούς κ.τλ).
Θα υπεισέλθω σε λεπτομέριες για την υπο-ελληνική κρίση αυτήν που αφορά το θέμα της Ελληνικής χούντας στην ελληνική ιστορία και τις συνέπειές του, αλλά ας συνεχίσουμε τώρα με την υπο-ελληνική κρίση της 6ης Δεκεμβρίου του 2008 που όπως υποδειχνύω ενταύθα, υπήρξε ο προπομπός της ευρύτερης «Ελληνικής κρίσης» όπως την ξέρουμε σήμερα …
Πράγματι, το πλήθος αριθμών Ελλήνων πολιτών που έκαμναν τις ταραχές σε όλη την Ελλάδα τότε ήταν μια σαφής ένδειξη του γεγονότος ότι οι Έλληνες, σε γενικές γραμμές, είχαν απηυδήσει με ό, τι συνέβαινε στη χώρα τους, και πραγματικά δεν έχει σημασία ΠΟΙΌΣ ήταν πίσω από όλο αυτό το χάος γιατί, ΕΆΝ ήταν η ελληνική κυβέρνηση, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών ή δυνάμεις εντός της Ευρώπης, που ήταν πίσω από όλα αυτά, εθεωρούσαν οι Έλληνες —και εξακολουθούν να θεωρούν με τον πιο συνωμοτικό τρόπο— ότι όλα αυτά αποτελούν μέρος των ίδιων ανθελληνικών, νέα-ταξικών δυνάμεων του σκότους του κόσμου τούτου. Και όπως τα δείτε αργότερα όλοι σας, τούτο δεν απέχει και πολύ απο την…ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΑ.
Αν αναφέρουμε σε οποιονδήποτε Έλληνα από την Ελλάδα κάποια από αυτά τα ζητήματα που μόλις ανέφερα εγώ πιο πάνω, θα δείτε πώς θα οπισθοχωρήσει και θα αρχίσει να αντιδράσει προβάλλοντας μια πνευματική αντίσταση, έτοιμος να επιδόσει στους παραπλανημένους δυτικούς τα ύπαρκτα «γεγονότα» με τον τρόπο που «πραματικά έγιναν».
Οι Έλληνες εξεγέρθηκαν για μέρες ολόκληρες προκαλώντας τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο ευρώ σε ζημιές. Παρά το γεγονός ότι οι διαδηλωτές ήρθαν από όλα τα διαφορετικά είδη κοινωνικών στρωμάτων και ηλικιακών ομάδων, υπήρχαν πολλοί που ήταν από τους νεότερους, φιλελεύθερους, αναρχικούς τύπους που, όταν διαδήλωναν, δεν έδειχναν κανένα σεβασμό για οτιδήποτε ή οποιονδήποτε χτυπώντας και καταστρέφοντας ό,τι έβρισκαν στο δρόμο. Το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να καταπραΰνει ή / και να τους σταματήσει ήταν τα δακρυγόνα της Ελληνικής αστυνομίας, τα οποία, σύμφωνα με ορισμένες από τις ελληνικές εφημερίδες, ήταν περίπου είκοσι χρόνια ΛΗΓΜΈΝΑ καθώς και πάρα πολύ τοξικά για τους ανθρώπους να εισπνέουν. Μεγάλα και δυσοίωνα νεφελώματα δακρυγόνων αιωρούνταν για ημέρες πάνω από μεγάλες περιοχές της Αθήνας, κάτι το οποίο ήταν ενδεικτικό και επιτομικό του βαρέως και θυελλώδους κλίματος στην Ελλάδα εκείνη την εποχή.
Η Eλληνική αστυνομία έδειξε απίστευτη αδιαφορία για την υγεία του ελληνικού λαού* με το να συνεχίζει να ψεκάζει τους διαδηλωτές με απίστευτα τοξικές αναθυμιάσεις. Θα μπορούσαν οι Έλληνες αξιωματικοί της αστυνομίας να χρησιμοποιούσαν τουλάχιστον δακρυγόνα που δεν ήταν ληγμένα τόσο χρόνια! Αυτοί ψεκάζανε γενικευμένα οποιονδήποτε έβλεπαν μπροστά τους, συμπεριλαμβανομένων των δημοσιογράφων! Αυτό ήταν σαφές και είχει επιβεβαιωθεί από όλους όσοι ήταν εκεί επι τόπου επι τη διάρκεια των ταραχών αυτών. Αυτό από μόνο του ήταν μια εγκληματική ΠΡΑΞΗ* ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ THN ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ. H Ελληνική πηγή ειδήσεων news247.gr κατά τη διάρκεια των ταραχών λιτότητας το 2011 πήρε συνέντευξη από τον πρόεδρο της Ένωσης Ελλήνων Χημικών στην Ελλάδα δηλώνοντας τα εξής:
«Μετά τα τελευταία επεισόδια που διαδραματίστηκαν στο κέντρο της Αθήνας, με τις δυνάμεις της αστυνομίας να προβαίνουν σε αλόγιστη χρήση δακρυγόνων, ο πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Χημικών, Γιώργος Αρβανίτης, επισημαίνει ότι το κόστος της ρίψης χημικών υποβαθμίζει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα ζωής για τους πολίτες και έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία των ευπαθών κοινωνικών ομάδων.»
Δυστυχώς, ήμουν κι εγώ ένα από τα θύματα των ελληνικών δακρυγόνων. Εγώ θυμάμαι συγκεκριμένα πως, μετά από μερικές ημέρες βιντεοσκόπησης για το CNN, ξαφνικά άρχισα να αρρωσταίνω ο ίδιος με ένα πολύ περίεργο τρόπο. Ξέσπασαν σε συγκερκριμένα σημεία του σώματός μου μερικά αποστήματα, είχα συνέχεια υψηλό πυρετό, είχα και ναυτία καθώς και άλλα δυσάρεστα συμπτώματα, και όλα αυτά ήταν λόγω των επιπτώσεων της εισπνοής των δακρυγόνων απο μένα! Εντελώς ΑΠΡΟΕΤΟΊΜΑΣΤΟΣ ήμουν έναντι της απειλής αυτής, της…ΛΑΝΘΆΝΟΥΣΑΣ. Έχω πληρώσει πραγματικά ένα τίμημα που έκανα αυτή τη δουλειά για το CNN επειδή αυτά τα συμπτώματα παρέμειναν μαζί μου για τουλάχιστον δύο χρόνια! ΥΠΈΦΕΡΑ ΠΆΡΑ ΠΟΛΎ ΓΙΑ ΟΛ’ ΑΥΤΌ ΤΟ ΔΙΆΣΤΗΜΑ! Αλλά το έκανα για την ΕΛΛΆΔΑ και για αυτό είμαι ΠΕΡΙΦΑΝΟΣ!
–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
*Οι επιπτώσεις των δακρυγόνων στην υγεία των πολιτών. Τι δήλωσε στο NEWS 247 ο πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Χημικών, Γιώργος Αρβανίτης. Προτείνουν την κατάργηση της χρήσης χημικών ως μέσου καταστολής (Vids), της Μαρίνας Κουτσούμπας, 01 Ιουλίου 2011, 12:38 | Άρθρο στο διαδίκτυο: http://news247.gr/eidiseis/koinonia/kindynos-gia-thn-ygeia-h-alogisth-xrhsh-xhmikwn.1131105.html
–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
Κατά τη διάρκεια εκείνων των μακρών ημερών του Δεκ. του 2008 των ελληνικών ταραχών λόγω του θανάτου του Αλέξη, παρέμεινε μια αύρα θυμού, δυσαρέσκειας και καχυποψίας απο πλευράς του ελληνικού λαού απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση και τις αρχές επιβολής του νόμου. Αυτό έχει κάτι που έχει μείνει με τον ελληνικό λαό μέχρι σήμερα, γιατί ο θάνατος αυτού του παιδιού, έχει επίσης γίνει όχι μόνο άλλη μια εθνική μέρα αναμνήσεως εις μνήμην του Αλέξη, αλλά και άλλη μια … ΥΠΟ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ.
[Υπο-ελληνική κρίση: 6 Δεκεμβρίου 2008 – Ο θάνατος του νεαρού Αλέξη κατα την ημέρα αυτή, δημιούργησε μια κρίση νεαρών μαρτύρων στην Ελλάδα που συνεχίζει μέχρι και σήμερα…
Οι επιπτώσεις περι αυτού: Οι Έλληνες, ιδιαίτερα οι νέοι, χρησιμοποιούν αυτούς τους λεγόμενους «μάρτυρες» ως ευκαιρία εφαλτήριο για να εκφράσουν το θυμό και την οργή τους ενάντια στο πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, καθώς και εναντίον των δυτικών δυνάμεων τις οποίες νιώθουν πως διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ελληνικής πολιτικής ζωής τις τελευταίες τουλάχιστον τέσσερις δεκαετίες.]
Εν ολίγοις, το κύριο σημείο που είχα τονίει στο ακροατήριο του CNN κατά τη διάρκεια αυτών των συνεντεύξεων που έκανα μαζί τους ήταν ότι η Ελλάδα ήταν σε μια φάση… ΚΡΊΣΕΩΣ. Το είχα πει αυτό ακριβώς ένα χρόνο πριν την έναρξη της «επίσημης κρίσης» —και υπάρχει λόγος που αναφέρω εδώ τη λέξη «έναρξη», που θα σας εξηγήσω αργότερα— και ήμουν ίσως ο πρώτος άνθρωπος σε ολόκληρο τον κόσμο να πρόβλεψει την κατάσταση στην Ελλάδα ως τέτοια ένα χρόνο πριν (δηλ. τέλος 2008, ενώ η επίσημη κρίση ξεκίνησε τέλος του 2009). Κανείς την εποχή εκείνη (Δεκ. του 2008) υποψιαζόταν πράγματι τι είχε στα σκαριά τότε για την Ελλάδα η ελληνική κυβέρνηση σε συνεννόηση με τους θεσμούς της Ερώπης καθώς και μερικούς σκοτεινούς ξένους παγάγοντες ενώ κανείς δεν περίμενε η Ελλάδα, περίπου ένα χρόνο μετά, να μπεί κάτω απο υπό τον έλεγχο της ΤΡΌΙΚΑΣ της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ημπορείτε παρακάτω να δείτε ένα από τα άρθρα μου που είχε δημοσιευθεί στον επίσημον ιστότοπον του CNN εκείνη την περίοδον.
Αυτό ήταν απλώς ένα παράδειγμα του είδους της εργασίας που έκανα για το CNN. Στο βίντεο που είναι μέσα σε αυτό το άρθρο, περιγράφω το κλίμα έντασης που συνέβαινε στην Ελλάδα εκείνη την εποχή.
Αυτό στο οποίο είμαι έτοιμος να μπώ μεσ᾽στο κεφάλαιο 3 του παρόντος βιβλίου, είναι κάτι που επακολουθεί την υπο-ελληνική κρίση της 6ης Δεκέμβρη 2008 και το οποίο, δυστυχώς, έχει οδηγήσει σε κάποια ΆΛΛΗ υπο-ελληνική κρίση, κάτι το οποίο, όταν αφεθεί ανεξέλεγκτο χωρίς να το αντιμετωπίζουμε εμείς, μπορεί να οδηγήσει στη μεγαλύτερη ελληνική κρίση απο όλα: ΜΙΑ ΚΡΊΣΗ ΕΘΝΙΚΉΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ.
Λίνκ: http://ireport.cnn.com/docs/DOC-162037
Δείτε επίσης ένα άλλο άρθρο του CNN όπου αναφέρθηκε το όνομά μου. Πατήστε εδώ για τον σύνδεσμον…
Η ιστορία αυτή συνεχίζεται με το ακόλουθον άρθρον που έγραψα εις την ΕΛΕΥΘΕΡΗΝ ΏΡΑΝ. Πατήστε εδώ…